Παρασκευή Γ΄Χαιρετισμῶν

Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγόν πλανωμένοις.

Εὑρισκόμεθα, ἀγαπητοί μου, στήν τρίτη ἑβδομάδα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί σήμερα ψάλλαμε τήν Γ΄στάση τῶν Χαιρετισμῶν πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Συμψάλλαμε καί ἀνυμνήσαμε τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μαζί μέ τόν ἀρχηγό τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων, τόν ἀρχιστράτηγο Γαβριήλ.

 Ἀπό τό σύνολο τῆς ἀρχαγγελικῆς ὑμνολογίας ξεχωρίζουμε ἕναν στίχο, μέ τόν ὁποῖο σήμερα θά ἀσχοληθοῦμε καί θά ποῦμε λίγα ἁπλᾶ λόγια πρός κοινήν ὠφέλειαν. Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγόν πλανωμένοις. Χαιρετοῦμε, εὐχαριστοῦμε καί ἀνυμνοῦμε τήν Παναγία, γιατί αὐτή κυοφόρησε μέσα στά σπλάχνα της καί γέννησε τόν ὁδηγό τῶν πλανεμένων καί τόν λυτρωτή τῶν αἰχμαλώτων, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.

Κατ᾿ ἀρχήν ἄς δοῦμε ποιοί εἶναι οἱ πλανεμένοι καί οἱ αἰχμάλωτοι, γιά τούς ὁποίους κάνει λόγο ὁ στίχος αὐτός. Πλανεμένοι εἶναι οἱ ἄπιστοι, αὐτοί πού αὐτοαποκαλοῦνται ἄθεοι, αὐτοί πού νομίζουν, ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι νά κάνουν ὅ,τι θέλουν. Βέβαια ὁ Χριστός μέ τήν βία καί μέ τό ζόρι δέν θέλει κανέναν κοντά του. Μᾶς καλεῖ ἐλέυθερα νά τόν ἀκολουθήσουμε ἤ νά τόν ἀπορρίψουμε. Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, εἶπε. Μόνο πού ἡ πραγματική ἐλευθερία βρίσκεται κοντά στόν Χριστό καί μέσα στήν Ἐκκλησία. Αὐτός πού δέν πιστεύει στόν Χριστό, δέν μένει ἐλεύθερος, δέν κάνει ὅ,τι θέλει, εἶναι σκλάβος τοῦ διαβόλου καί κάνει ἐκείνου τά ἔργα.

Μέ ἄλλα λόγια αὐτοί οἱ φορεῖς τῆς ἀθεΐας καί τῆς ἀπιστίας, πού κόπτονται γιά τήν ἐλευθερία, εἶναι οἱ χειρότεροι δοῦλοι καί στεροῦν ἀπό τούς χριστιανούς τήν ἐλευθερία τῆς δικῆς τους πίστης πρός τόν Θεό. Εἴδαμε εἰδωλολάτρες, εἴδαμε ἀθεϊστικά καθεστῶτα νά πολεμοῦν μέ λύσσα καί μανία τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ τήν ἁγία. Νά βασανίζουν ποικιλοτρόπως καί νά θανατώνουν χριστιανούς, πού τό «λάθος» τους ἦταν τό ὅτι πίστευαν στόν Ἰησοῦ Χριστό. Κανένας χριστιανός ποτέ δέν βασάνισε ἄπιστο. Κανένας εὐσεβής δέν θανάτωσε ἄθεο στήν παγκόσμια ἱστορία. Ἀντιθέτως ἔχουμε ἑκατομμύρια χριστιανῶν, πού θανατώθηκαν μετά ἀπό πολλά βασανηστήρια ἀπό ἀθέους καί ἀπίστους.

Παρ᾿ ὅλα αὐτά ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦς Χριστός καί οἱ ἅγιοι συνιστοῦν νά δείχνουμε ἀγάπη καί συμπόνοια πρός τούς ἀπίστους, ὄχι σκληρότητα καί μίσος. Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, νά εὐεργετεῖτε ὅσους σᾶς μισοῦν καί νά προσεύχεσθε γιά ὅσους σᾶς κάνουν κακό. Ἐσεῖς νά ζητᾶτε τό καλό τους ἀπό τόν Θεό. Αὐτά μᾶς λέει ὁ Χριστός.

Ἕνας δέ νεώτερος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας συμβουλεύει: Πρέπει νά σκεφτόμαστε τούς ἀθέους καί νά τούς συμπεριφερώμαστε μέ συμπόνοια, ὄχι μέ σκληρότητα, γιατί αὐτοί εἶναι οἱ πιό φτωχοί ἀπό τούς ἀνθρώπους. Οἱ ἄλλοι φτωχοί ἄνθρωποι δέν ἔχουν ψωμί. οὔτε ροῦχα, οὔτε σπίτι, ἔχουν ὅμως στήν καρδιά τους τόν Θεό, τόν χορηγό ὅλων τῶν ἀγαθῶν καί ἔχουν τήν ἐλπίδα τους στόν Θεό. Ἐνῷ αὐτοί οἱ ἄπιστοι δέν ἔχουν οὔτε αὐτά, οὔτε τόν Θεό.

Ἀκόμη στήν κατηγορία τῶν πλανεμένων ἀνήκουν οἱ αἱρετικοί, αὐτοί πού νοθεύουν καί διαστρέφουν τήν ὀρθή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁδηγοῦνται στόν πνευματικό θάνατο καί χάνουν τήν σωτηρία.

Αἰχμάλωτοι εἶναι αὐτοί πού οἰκειοθελῶς παραδόθηκαν στήν ζωή τῆς ἁμαρτίας, τῶν παθῶν καί τῶν κατωτέρων ἐνστίκτων. Πολύ σωστά εἶπαν γιαὐτούς, πώς ἡ ἁμαρτία λειτουργεῖ σάν πνευματική σκλαβιά. Εἶναι πραγματική αἰχμαλωσία, ἀφοῦ κάνει τόν ἄνθρωπο δοῦλο καί ὑπήκοο τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν του. Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἕνα δίχτυ, πού μᾶς παγιδεύει καί ἀπό τό ὁποῖο ποτέ δέν μποροῦμε νά ἐλευθερωθοῦμε. Ἡ ἁμαρτία καταντᾶ αὐτοτιμωρία, αὐτοκαδίκη καί αὐτοκαταστροφή. Διαπράττοντες τήν ἁμαρτία διαλέγουμε τόν θάνατο, ἀντί γιά τήν ζωή. Ζῶντες μέσα στήν ἁμαρτία ἔχουμε τήν κόλαση μέσα μας καί γινόμαστε κατοικητήριο δαιμόνων, ἀντί γιά ναός Θεοῦ. Αὐτός πού βρίσκεται στά χέρια τοῦ διαβόλου δέν καλοπερνάει, ἴσα-ἴσα ὑποφέρει καί βασανίζεται σκληρά.

Ὅμως, ἀγαπητοί μου, ἄν τό θελήσει καί ὁ ἄνθρωπος, τά βάσανά του μποροῦν νά λάβουν τέλος. Τό κακό καί ἡ δυστυχία ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως. Ἡ Παναγία κυοφόρησε στά σπλάχνα της καί ἔφερε στόν κόσμο τόν σωτήρα καί λυτρωτή. Ἔγινε τό ὄχημα ἐκεῖνο, πού κατέβασε τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Τόν μόνο πού μπορεῖ νά ὁδηγήσει τούς πλανεμένους ἀπό τήν ἀπιστία στόν δρόμο τῆς ἁγιότητας. Νά ἐλευθερώσει τούς αἰχμαλώτους ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά τούς βάλει στήν βασιλεία του.

Ἦρθε Ἐκεῖνος, γιά τόν ὁποῖο ἡ ἀβοήθητη ἀνθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πονεμένα ἀναστέναζε. Ἦρθε καί ἐκτός ἀπό αὐτόν ἄλλον δέν περιμένουμε. Γεννήθηκε ὁ ὁδηγός, γιά νά βάλει στό δρόμο τῆς σωτηρίας τούς χαμένους, τά ἀπολωλότα πρόβατα καί νά τούς ὁδηγήσει στήν ποθεινήν καί παντοτινή πατρίδα τους, νά τούς κάνει πολίτες τοῦ παραδείσου. 

Δέν ἀρκέσθηκε μόνο στίς ὁδηγίες ἀπό ψηλά. Ἦρθε ὁ ἴδιος κάτω στή γῆ. Ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. Ἦρθε καί ἔγινε ὁδηγός. Μᾶς ἔδωσε τό Εὐαγγέλιό του σάν ὁδοδείκτη. Ὑπάρχουν στούς δρόμους τά σήματα πορείας, πού σοῦ λένε: Ἀπ᾿ ἐδῶ πᾶς γιά τήν Ἀθήνα, ἀπ᾿ ἐκεῖ γιά τήν Θεσσαλονίκη. Τό Εὐαγγέλιο σοῦ λέει, ἀπ᾿ ἐδῶ πηγαίνουν πρός τά ἄνω, σέ ἀνώτερη πνευματική ζωή, γιά τόν οὐρανό. Ἀπ᾿ ἐκεῖ πηγαίνουν πρός τά κάτω, στόν γκρεμό, στήν κόλαση, σέ προειδοποιεῖ. Καί ὄχι μόνο ἔγινε ὁδηγός ὁ ἴδιος, ἔγινε καί ὁ δρόμος πού ἐμεῖς πρέπει νά βαδίζουμε. Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή, εἶπε. 

Ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια ὁ Θεός Πατήρ φωνάζει ἀπό ψηλά, ὅπως στήν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ καί κατά τήν μεταμόρφωσή του μᾶς διαβεβαιώνει, ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός. Αὐτός εἶναι ὁ ὁδηγός τῆς ἀνθρωπότητος καί προστάζει νά τόν ὑπακούουμε καί νά τόν ἀκολουθοῦμε.

Ἀγαπητοί μου,

Ὁ Χριστός ἀγαπάει ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀκόμη καί τούς πλανεμένους. Ἔχουν καί αὐτοί μεγάλη ἀξία γιά τόν Θεό. Ἐξ ἄλλου γιαὐτούς ἦρθε στόν κόσμο. Ἦρθε ζητῆσαι καί σῶσαι τό ἀπολωλός. Μᾶς τό εἶπε ὁ ἴδιος, ὅτι γίνεται χαρά στόν οὐρανό γιά ἕναν ἁμαρτωλό, πού μετανοεῖ. Καί χαίρεται περισσότερο γιαὐτόν, παρά γιά τούς ἐνενῆντα ἐννέα, τούς μή πεπλανημένους.

 Τέλος ἔλεγε ἕνας Γέροντας, ὅτι ναί ὁ Χριστός εἶναι ὁδηγός πού πάει μπροστά, ἀλλά βαδίζει ἀργά. Ἀργά γιά νά Τόν προφταίνουμε ὅλοι. Ἀργά γιά νά ἀκολουθοῦν καί οἱ νέοι, οἱ ἐξαντλημένοι ἀπό τήν ἁμαρτία καί τίς καταχρήσεις καί οἱ γέροντες, οἱ κουρασμένοι, οἱ ἀπόμαχοι τῆς ζωῆς. Ἀργά βαδίζει ὁ Χριστός, γιά νά ὁδηγεῖ τούς ἀσθενεῖς καί τούς ἀδυνάτους. Δέν θέλει νά ἀφήσει κανέναν πίσω. Ἀλλά πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι. Διακαής πόθος του εἶναι ὅλους νά τούς βάλει στή βασιλεία του.

Ἔτσι μποροῦμε κι᾿ εμεῖς νά τόν ἀκολουθήσουμε, νά πηγαίνουμε ξοπίσω του. Σαὐτόν λοιπόν ἄς ὁδηγήσουμε τά κουρασμένα βήματά μας, ἔχοντες στό στόμα μας τόν ὕμνο πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγόν πλανωμένοις. Ἀμήν.-