Ἕνας νέος, πλούσιος καί ἄρχοντας, ἄνθρωπος μέ θέση, μέ πλοῦτο καί ἀξίωμα πλησιάζει τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τόν ξαφνιάζει μέ τήν ἐρώτησή του, ὅπως ξαφνιαζόμαστε κι᾿ ἐμεῖς σήμερα. Τί πρέπει νά κάνω, Κύριε, γιά νά κερδήσω τήν αἰώνια ζωή, γιά νά ἀποκτήσω τόν παράσεισο;
Αὐτό εἶναι τό πολύ παράξενο σέ ὅλη τήν ὑπόθεση. Νέος νά πιστεύει καί νά ἐφαρμόζει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ; Πλούσιος νά μή γλεντοκοπάει, ἀλλά νά ἔχει πνευματικά ἐνδιαφέροντα; Ἄρχοντας νά σκέφτεται τήν ψυχή του καί τήν σωτηρία του; Εἶναι πράγματι πολύ παράξενο, γιατί ὅλοι αὐτοί δέν μᾶς ἔχουν συνηθίσει σέ κάτι τέτοια. Μέ ἄλλα ἀσχολοῦνται, ὄχι μέ τόν Θεό, μέ τήν πίστη, μέ τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.
Ὁ νέος αὐτός ὁ κατά τά ἄλλα πιστός καί ἀγωνιστής πῆρε μιά ἀπάντηση ἀπό τόν Χριστό, πού τόν ἄφησε ἄφωνο, πού τόν γκρέμισε ἀπό τά σύννεφα στά ὁποῖα πετοῦσε. Εἶσαι ἀξιέπαινος, πού ἀπό μικρό παιδί ἐφαρμόζεις κάποιες ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μά δέν φτάνει αὐτό. Ἔκανες πολλά, μά σοῦ λείπει ἀκόμη ἕνα. Κάτι ἐπί πλέον πρέπει νά κάνεις.
Ἐσύ πού ἐπιζητεῖς τήν τελειότητα, πήγαινε πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις, μοίρασέ τα στούς φτωχούς καί ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις. Τότε πράγματι θά σώσεις τήν ψυχή σου, τότε θά κληρονομήσεις τήν αἰώνια ζωή. Τό τελευταῖο πού πρέπει νά κάνεις καί μάλιστα εἶναι τό ἀνώτερο ὅλων, εἶναι νά μέ ἀκολουθήσεις.
Γιατί τά εἶπε αὐτά ὁ Κύριος; Γιατί τοῦ ἔδωσε αὐτήν τήν ἀπάντηση; Γιατί σάν Θεός παντογνώστης γνώριζε τήν ζωή του, τήν κατάσταση αὐτοῦ τοῦ νέου, τήν ψυχή του, τίς ἐπιθυμίες του καί πῶς διέκειτο ἀπέναντί του.
Μέ ἄλλα λόγια ὁ νέος αὐτός τηροῦσε κάποιες ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀλλ εἶχε τό πάθος τῆς φιλαργυρίας. Δέν μποροῦσε νά ἀποδεσμευτεῖ ἀπό τά χρήματα καί τά κτήματα. Ἦταν σφιχτά δεμένος μέ τήν γῆ, γιαὐτό καί δέν μποροῦσε νά ἀνυψωθεῖ. Δέν μποροῦσε νά ἐπιτύχει αὐτό πού λένε οἱ καταβασίες τῶν Χριστουγέννων, πού ἤδη ἀρχίσαμε νά ψάλουμε: Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε.
Αὐτό σημαίνει πώς δέν ἀρκεῖ μόνο νά πιστεύουμε καί νά ποθοῦμε τήν αἰώνια ζωή. Δέν ἀρκεῖ νά ἔχουμε πνευματικά ἐνδιαφέροντα, οὔτε μᾶς ἐξασφαλίζει τόν οὐρανό τό γεγονός ὅτι ἔχουμε τηρήσει κάποιες βασικές ἐντολές. Πρέπει νά μάθουμε νά ὑπακοῦμε σέ ὅλα. Μπορεῖ κάποιο πάθος, κάποια ἀδυναμία μας νά ἀποβεῖ μοιραία καί καταστροφική γιά τήν σωτηρία μας.
Τό δεύτερο πού κατάλαβε ὁ Χριστός εἶναι, ὅτι ὁ νέος αὐτός δέν τόν πίστευε, ὅτι εἶναι Θεός. Γιαὐτό στό τέλος τοῦ εἶπε, δεῦρο ἀκολούθει μοι. Ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις. Πῶς τό καταλαβαίνουμε αὐτό, ὅτι δέν τόν πίστευε γιά Θεό; Ἀπό τά λόγια πού τοῦ εἶπε, γιατί μέ λές ἀγαθό; Ἀγαθός εἶναι μόνο ὁ Θεός. Κι᾿ ἐσύ, ἀφοῦ δέν πιστεύεις, ὅτι εἶμαι Θεός, γιατί μέ ἀποκαλεῖς ἔτσι; ;
Ὅμως σάν ἄκουσε αὐτά τά λόγια, ἔκανε μεταβολή καί ἔφυγε. Ὅταν τοῦ τέθηκε τό δίλημμα ἤ Χριστός ἤ χρυσός, ἐκεῖνος προτίμησε τόν χρυσόν, τά χρήματα καί τά κτήματα καί ἐγκατέλειψε τόν Χριστό, ἀρνήθηκε τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁποία ἀγωνίσθηκε, μά δέν τό ἔκανε μέχρι τό τέλος.
Αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶναι τό σημαντικότερο δίδαγμα, ἡ κεντρική ἰδέα τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Νά ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό, γιατί εἶναι δυνατόν νά κάνουμε κάτι ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀλλά στό τέλος νά μή ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό.
Κάποια παραδείγματα: Εἶναι ἀλήθεια, πώς στήν ζωή μας εἴτε τό θέλουμε εἴτε δέν τό θέλουμε, θά ἔχουμε σταυρό. Μάλιστα δέ θά σηκώνουμε πολλούς σταυρούς, μᾶς ἀρέσει-δέν μᾶς ἀρέσει. Οἱ θλίψεις, οἱ στενοχώριες, τά προβλήματα εἶναι καθημερινά στή ζωή μας καί αὐτά εἶναι οἱ σταυροί, πού σηκώνουμε. Ἐμεῖς ὀφείλουμε αὐτό πού κάνουμε, νά τό κάνουμε μέ προθυμία γιά τόν Κύριό μας, γιά τήν πίστη μας. Ἐπειδή Ἐκεῖνος τό εἶπε. Ἐπειδή Ἐκεῖνος τό θέλει καί τό περιμένει ἀπό μᾶς. Ὅ,τι κάνουμε, νά εἶναι καί νά γίνεται πάντοτε σύμφωνα μέ τό θέλημά του. Δέν σηκώνουμε τόν σταυρό μας ἀναγκαστικά. Τί νά κάνω, σηκώνω τόν σταυρό μου, ἀφοῦ δέν γίνεται διαφορετικά. Ὄχι ἔτσι. Τό κάνουμε, γιατί τό θέλει ἤ γιατί τό ἐπιτρέπει ὁ Χριστός. Τότε ἔχει ἀξία, τότε ἔχουμε μισθό ἀπό τόν Θεό.
Πολλοί θέλοντας καί μή σηκώνουν τόν σταυρό τους, μά δέν ἀκολουθοῦν στόν Χριστό. Δέν τόν πιστεύουν, δέν θέλουν νά ἔχουν σχέσεις μέ Αὐτόν, μέ τήν πίστη, μέ τήν Ἐκκλησία. Αὐτοί ἀσφαλῶς δέν ὠφελοῦνται καθόλου ἀπό τόν σταυρό πού σηκώνουν, γιατί δέν εἶναι σταυρός τοῦ Κυρίου, οὔτε τό κάνουν γιά τόν Κύριο.
Ἐπίσης εἶναι πολλοί πού δίνουν στούς φτωχούς, ἡ ἐλεημοσύνη τους εἶναι μεγάλη, ἀλλ᾿ ἐπειδή δέν γίνεται ἐν Κυρίῳ, δέν πιστεύουν, ἐπειδή δέν ἀκολουθοῦν τόν Χριστό, δέν ὠφελοῦνται καθόλου ἀπό αὐτό πού κάνουν. Μᾶς τό εἶπε ὁ Κύριος, ἐάν προσευχώμαστε, ἐάν νηστεύουμε, ἐάν ἐλεοῦμε γιά τό θεαθῆναι, χωρίς νά ἔχουμε πίστη, ἐάν δέν τό κάνουμε γι᾿ αὐτόν, δέν ὠφελούμεθα καθόλου. Ἀπέχομεν τόν μισθόν ἡμῶν.
Λέει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πᾶν μή ἐκ πίστεως ἁμαρτία ἐστί. Ἄν δέν προέρχεται ἀπό τήν πίστη μας, μέ αὐτό πού κάνουμε τρέφουμε τόν ἐγωϊσμό μας, ὁπότε δέν μᾶς ὠφελεῖ, μᾶς κολάζει.
Στούς μακαρισμούς λέει ὁ Κύριος: Εἶναι μακάριοι ὅσοι διώκονται ἕνεκεν δικαιοσύνης. Καί λίγο παρακάτω, εἶστε μακάριοι ὅταν σᾶς καταδιώκουν καί σᾶς κακολογοῦν ἕνεκεν ἐμοῦ. Ὅταν παθαίνετε ἐξ αἰτίας μου, θά ἔχετε μισθόν πολύν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ὄχι ὅταν ἐσεῖς εἶστε ἔνοχοι καί παράνομοι ἤ διώκεσθε γιά τίς ἰδεολογίες σας, γιά τίς πολιτικές σας πεποιθήσεις ἤ γιά ὁποιονδήποτε ἄλλο λόγο. Ὅσοι κάνουν τό καλό, δέν ἀκολουθοῦν πάντοτε τόν Χριστό καί αὐτό εἶναι τό μεγάλο τους λάθος. Κάνουν τό καλό, μά δέν ὠφελοῦνται καθόλου.
Ἀγαπητοί μου,
Ὁ πλούσιος νέος ἔκανε πολλά, μά στό τέλος δέν σώθηκε, γιατί ὑστεροῦσε σέ ἕνα. Σέ ἕνα δέν πῆγε καλά. Ἕνα δέν μπόρεσε νά κάνει. Ἐμεῖς ὑστεροῦμε σέ ἕνα μόνο ἤ σέ πολλά; Ὁπότε τί λέτε, θά σωθοῦμε μέ τόσες παραβάσεις καί παραλλείψεις; Τί μᾶς ἀπομένει νά κάνουμε; Ἀσφαλῶς νά συνεχίσουμε τόν ἀγώνα μας μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις καί νά ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό. Νά μένουμε συνεχῶς κοντά του. Ὁ ἀγώνας μας νά εἶναι ἕνας: Νά μή ἀπομακρυνθοῦμε ποτέ ἀπό αὐτόν, νά μή τόν ἐγκαταλείψουμε ὅπως καί ἄν ἔρθουν τά πράματα, νά μή τόν ἀρνηθοῦμε. Τότε θά ἐλπίζουμε, ὅτι θά μᾶς σώσει τό μέγα ἔλεός του. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου