Βρισκόμαστε, ἀγαπητοί μου, στήν πρώτη Κυριακή τοῦ χρόνου, κατά τόν ὁποῖο, εὐχόμαστε, νά πλησιάσουμε ὅλοι μας περισσότερο τόν Θεό. Νά γίνουμε πιό ἀνθρώπινοι καί κυρίως καλύτεροι χριστιανοί.
Στά κηρύγματα τοῦ ἔτους αὐτοῦ, ἐάν ὁ Θεός θέλει, θά ἀσχολούμεθα μέ τούς βίους τῶν ἁγίων. Μέ κάποιον ἅγιο τῆς ἡμέρας. Εἶναι πολύ ὠφέλιμοι οἱ βίοι τῶν ἁγίων. Θά λέμε λίγα λόγια γιά τήν ζωή καί τό μαρτύριό του καί τή συνέχεια θά προσπαθοῦμε νά βγάζουμε κάποια διδάγματα καί συμπεράσματα χρήσιμα καί ὀφέλιμα γιά τή δική μας ζωή.
Οἱ βίοι τῶν ἁγίων εἶναι τό ἐφηρμοσμένο Εὐαγγέλιο. Ἐμεῖς συχνά δικαιολογοῦμε τούς ἑαυτούς μας, ὅτι τό Εὐαγγέλιο εἶναι δύσκολο, δέν μπορεῖ νά ἐφαρμοσθεῖ. Οἱ ἅγιοι ὅμως μᾶς διαψεύδουν. Ἀποδεικνύουν καί ὑποδεικνύουν μέ τή ζωή τους, πῶς μποροῦμε νά τό ἐφαρμώσουμε. Ἀφοῦ τό κατόρθωσαν ἐκεῖνοι, σημαίνει ὅτι κι᾿ ἐμεῖς μποροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε.
Σήμερα εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου προφήτου Μαλαχία καί τοῦ ἁγίου μάρτυρος Γορδίου. Ἄς δοῦμε γιά λίγο τόν ἅγιο Μάρτυρα.
Καταγόταν ἀπό τήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας.Ἦταν συμπατριώτης τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἔζησε λίγο πιό πρίν ἀπό αὐτόν. Ἔχει μάλιστα μιά ὡραιότατη ὁμιλία πρός τιμήν του ὁ Μέγας Βασίλειος.
Ὁ ἅγιος Γόρδιος ἦταν στρατιωτικός, ἑκατόνταρχος. Δηλ. εἶχε ἑκατό στρατιῶτες στίς διαταγές του. Ὅταν ξέσπασε ὁ διωγμός τοῦ Λικινίου τό ἔτος 314, ἐγκατέλειψε τό ἀξίωμά του, τά πλούτη, τήν δόξα καί τίς τιμές καί ἔφυγε βαθιά μέσα στήν ἔρημο. Δέν ἄντεχε νά βλέπει τούς χριστιανούς νά βασανίζωνται ἀπάνθρωπα. Προτιμοῦσε νά ζεῖ μέ τά ἄγρια θηρία, παρά μέ τούς εἰδωλολάτρες, πού εἶχαν γίνει ἀγριότεροι τῶν ἀγρίων θηρίων. Εἶναι πολύ λυπηρό, μά εἶναι ἀλήθεια. Πολλές φορές προτιμοῦμε νά ζοῦμε μέ τά φυτά καί τά ζῶα, παρά μέ τούς ἀνθρώπους.
Λέει ὁ Μέγας Βασίλειος: Ὁ αὐτοκράτορας ἔβγαλε ὅλο τό μίσος πού ἔκρυβε μέσα του καί ὅλη τήν ἀγριότητα τῆς ψυχῆς του ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Σήκωσε τό θεομάχο χέρι του ἐναντίον τῆς πίστεως. Παντοῦ ἐτοιχοκολλοῦντο διατάγματα νά μή προσκυνεῖται ὁ Χριστός ἤ αὐτοί πού Τόν προσκυνοῦν νά τιμωροῦνται μέ θάνατο. Ἔτσι σύγχυσις καί ταραχή ἐπικρατοῦσαν σέ ὅλη τήν πόλη. Λεηλασίες ἐγίνοντο εἰς βάρος τῶν χριστιανῶν. Ἅρπαζαν τίς περιουσίες τους, καταξέσχιζαν τά σώματά τους. Οἱ γυναῖκες διεσύροντο μέσα στούς δρόμους. Δέν ὑπῆρχε λύπη γιά τά νειᾶτα, σεβασμός γιά τά γηρατειά. Οἱ φυλακές γέμιζαν ἀσφυκτικά. Ἐρημώθηκαν τά εὔπορα σπίτια. Γέμισαν οἱ ἐρημιές ἀπό φυγάδες. Τό ἔγκλημα αὐτῶν πού ἔπασχαν ἦταν ἡ εὐσέβεια καί ἡ πίστη στό Χριστό.
Ὁ πατέρας παρέδιδε τό παιδί στό θάνατο καί ὁ υἱός ἐμήνυε τόν πατέρα. Ὅπως ἀκριβῶς τό προεῖπε ὁ Χριστός. Τά ἀδέλφια ὀργίζονταν τό ἕνα ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Κρεμίζονταν οἱ Ναοί ἀπό ἀνόσια χέρια. Διέλυαν τίς ἅγιες Τράπεζες. Δέν γινόταν προσφορά τῆς θείας Εὐχαριστίας, οὔτε θυμιάματος. Ὁ φόβος καί ἡ κατήφεια σάν ἕνα σύννεφο τά σκέπαζε ὅλα. Διώχθηκαν ἀπό παντοῦ οἱ Ἱερεῖς. Οἱ χοροί τῆς εὐσεβείας μαζεύτηκαν ἀπό τό φόβο τους. Τά δαιμόνια χόρευαν θριαμβευτικά.
Ἐκεῖ λοιπόν στήν δύσβατη ἔρημο ὁ ἅγιος Γόρδιος ζοῦσε μέ μεγάλη ἄσκηση. Μέ αὐστηρή νηστεία καί πολλή προσευχή. Εἶχε σάν μέγα διδάσκαλο τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. Ἀπέφυγε τούς θορύβους τῆς πόλης, τήν ταραχή τῆς ἀγορᾶς, τήν ἀλαζονεία τῶν ἀρχόντων, τά δικαστήρια, τούς συκοφάντες, αὐτούς πού ὁρκίζονται, πού συκοφαντοῦν, πού ψεύδονται, πού αἰσχρολογοῦν. Διατηροῦσε καθαρά τά μάτια καί τά αὐτιά του, μά πάνω ἀπό ὅλα ἦταν καθαρός στήν καρδιά, γιά νά μπορέσει νά δεῖ τόν Θεό, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος: Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται.
Ὅταν θεώρησε κατάλληλο τόν καιρό, ὅτι εἶναι καλά γυμνασμένος καί προετοιμασμένος γιά τόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, κατέβηκε στήν πόλη τῆς Καισαρείας, γιά νά ὁμολογήσει τήν πίστη του στόν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶχε ὄψη ἀγριωπή, λόγῳ τῆς πολυχρόνιας καί αὐστηρῆς ἀσκήσεως στήν ἔρημο. Ἦταν ἀνακατεμένα τά μαλλιά του, μακρυά ἡ γενειάδα του, ρυπαρά τά ἐνδύματά του, σκελέτωμένο ὁλόκληρο τό σῶμα του. Κρατοῦσε ραβδί στό χέρι καί στόν ὦμο κρεμασμένο ἕνα σακκίδιο. Ὅμως παρ᾿ ὅλα αὐτά τόν περιέλουζε μία οὐράνια λάμψη, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ.
Ἔκανε τό σταυρό του θαρρετά καί μέ ἀτρόμητη καρδιά μπῆκε μέσα στό στάδιο, ὅπου εἶχαν ἀγῶνες καί ἁρματοδρομίες. Ὅλοι βουβάθηκαν. Σίγησαν τά ὄργανα καί ὁ ἅγιος μέ δυνατή φωνή, πού τήν ἄκουσαν ὅλοι, ὁμολόγησε τήν πίστη του στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὅτι αὐτός εἶναι ὁ μοναδικός ἀληθινός Θεός.
Ἀμέσως τόν ἅρπαξαν οἱ στρατιῶτες καί τόν ὡδήγησαν μπροστά στόν ἄρχοντα. Στήν ἀρχή, ὡς συνήθως μέ λόγια κολακευτικά, ὑποσχέσεις τιμῶν καί ἔπειτα μέ ἀπειλές τόν προέτρεπαν νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Σ᾿ αὐτά ἀπάντησε ὁ γενναῖος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ: Γιατί ἀργεῖτε; γιατί στέκεσθε; Ἀρχίστε τά βασανιστήρια. Ξεσχίστε μου τό σῶμα. Κατακόψτε μου τά μέλη. Ὅσο περισότερα βάσανα, τόσο μεγαλύτερη ἀμοιβή θά ἔχω ἀπό τόν Θεό μου. Οἱ πληγές στό σῶμα φωτεινό ἔνδυμα θά μᾶς ἑτοιμάσουν. Οἱ ἀτιμώσεις στεφάνια θά μᾶς προσφέρουν. Οἱ φυλακές παράδεισο. Ἡ καταδίκη μέ τούς κακούργους στούς χορούς τῶν ἀγγέλων θά μᾶς κατατάξει.
Ὅλοι ἄφησαν τά σπίτια καί τίς ἐργασίες τους καί ἔτρεχαν νά δοῦν τό θέαμα. Κάποιοι χριστιανοί, πού ἦταν ἐκεῖ ἔκλαιγαν γιά τά μαρτύριά του. Ἐκεῖνος ἀτάραχος τούς παρηγοροῦσε μέ τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: Μή κλαίετε γιά μένα καί μοῦ ραγίζετε τήν καρδιά. Νά κλαίετε γι᾿ αὐτούς πού τά βάζουν μέ τό Θεό. Αὐτό πολύ νά τό προσέξουμε. Νά κλαῖμε αὐτούς πού τά βάζουν μέ τό Θεό. Γιατί μέ αὐτά πού κάνουν ρίχνουν ξύλα στή φωτιά τῆς κολάσεως, πού θά τούς κατακαύσει. Δέν ξέρουν τί τούς περιμένει. Ἐγώ εἶμαι ἕτοιμος νά πεθάνω γιά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μία ἀλλά μύριες φορές. Σ᾿ ἐκείνους δέ πού τόν προέτρεπαν ἐξωτερικά, μέ τήν γλῶσσα μόνο νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, ἀπό μέσα του ὅμως νά ἐξακολουθεῖ νά πιστεύει, ἔλεγε: Ἡ γλῶσσα πλάσθηκε ἀπό τόν Χριστό. Αὐτός μᾶς τήν ἔδωσε. Δέν μπορεῖ τώρα αὐτή νά γυρίσει καί νά πεῖ κάτι ἐναντίον Αὐτοῦ, πού τήν ἔπλασε. Πῶς λοιπόν θά ἀρνηθῶ τόν Θεό, πού ἀπό τήν παιδική μου ἡλικία προσκυνῶ; Δέν θά φρίξει ὁ οὐρανός; Δέν θά σκοτεινιάσουν τά ἄστρα; Πῶς θά μέ ἀντέξει ἡ γῆ; Ἄς μή πλανώμεθα. Ὁ Θεός δέν ἐμπαίζεται. Ἀπό τά λόγια μας θά μᾶς κρίνει, ὅπως εἶναι γραμμένο στό Εὐαγγέλιο. Ὅποιος μέ ἀρνηθεῖ μπροστά στούς ἀνθρώπους θά τόν ἀρνηθῶ κι᾿ ἐγώ μπροστά στόν Πατέρα μου τόν ἐπουράνιο. Τί θά κερδίσω μέ αὐτό τό τέχνασμα; Θά κερδίσω λίγες ἡμέρες ζωῆς στή γῆ, ἀλλά θά χάσω τήν αἰώνια στόν οὐρανό. Εἶναι καθαρή τρέλλα αὐτό πού μέ συμβουλεύετε νά κάνω. Ἔτσι ἔμεινε ἑδραιωμένος στήν πίστη μέχρι τέλους.
Ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς, θυμωμένος ἀπό τήν στάση τοῦ ἁγίου Γορδίου, διέταξε καί τόν ἀποκεφάλισαν. Τό σῶμα του λούστηκε στό αἷμα τοῦ μαρτυρίου του, ἐνῷ ἄγγελοι μετέφεραν τήν ἁγία του ψυχή στόν οὐρανό, στό θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Ἀγαπητοί μου,
Ὕστερα ἀπό ὅσα εἴπαμε, μποροῦμε νά ἰσχυριστοῦμε, ὅτι εἴμαστε χριστιανοί; Μοιάζει ἡ ζωή μας μέ τήν ζωή τοῦ σημερινοῦ ἁγίου; Ὁ ἄνθρωπος τῶν σαλονιῶν καί τῆς καλοπέρασης δέν εἶναι χριστιανός. Ὁ καλός ἄνθρωπος δέν εἶναι χριστιανός. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τόν Χριστό εἶναι χριστιανός. Καί τόν ἀκολουθεῖ βαστάζοντας τόν σταυρό του. Ὁ σταυροφόρος εἶναι χριστιανός. Αὐτό ἔκανε ὁ ἅγιος Γόρδιος, αὐτό μᾶς δίδαξε. Ἄς τόν ἀκολουθήσουμε, γιά νά ἔχουμε τήν βοήθειά του, τίς πρεσβεῖες του καί νά ἀξιωθοῦμε νά ἀπολαύσουμε ὅ,τι ἀπολαμβάνει ἐκεῖνος στόν οὐρανό, στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου