Σήμερα, ἀγαπητοί μου, γιορτάζουμε τήν Ὁσία Ξένη, μία μεγάλη ἀσκητική μορφή τῆς Ἐκκλησίας μας. Γεννήθηκε στήν Ρώμη ἀπό χριστιανούς γονεῖς. Τό ὄνομα πού τῆς ἔδωσαν στή βάπτισή της ἦταν Εὐσεβεία.
Ὅταν ἦρθε σέ ἡλικία γάμου, θέλησαν οἱ γονεῖς της νά τήν παντρέψουν μέ τό ζόρι. Νά τήν δώσουν σέ κάποιον ἄρχοντα, πού ἦταν μάλιστα εἰδωλολάτρης.
Ἡ ἁγία δέν ἤθελε αὐτόν τόν γάμο, γι᾿ αὐτό καί δέν ἄκουσε τούς γονεῖς της. Τήν τελευταία νύχτα πρίν ἀπό τόν γάμο της ἡ Ἁγία πῆρε δύο ὑπηρέτριές της καί ἔφυγε κρυφά μέ ἕνα πλοῖο γιά τήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου.
Οἱ γονεῖς μας εἶναι τά πλέον ἱερά καί σεβαστά πρόσωπα. Τούς φείλουμε ἀγάπη, τιμή, σεβασμό καί ὑπακοή. Ὅμως ὑπό ἕναν ὅρο: Ὅταν, αὐτά πού μᾶς λένε, εἶναι σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν εἶναι ἁμαρτωλά, ὅταν εἶναι ἀντίθετα μέ τό Εὐαγγέλιο, ἀσφαλῶς τότε δέν θά ἀκούσουμε. Πρῶτα ὁ Θεός καί ἔπειτα ὅλα τά ἄλλα.
Ὅταν ἔφτασε στήν Κῶ, ἄλλαξε τό ὄνομά της σέ Ξένη, γιατί ζοῦσε πραγματικά σάν ξένη ἀνάμεσα σέ ξένους καί ἄγνωστους. Μελετοῦσε συστηματικά τούς βίους τῶν Ἁγίων καί προσπαθοῦσε νά ἀκολουθήσει τόν βίο καί τήν πολιτεία τους. Νά ἕνα πολύ καλό μάθημα καί δίδαγμα ἀπό τήν Ἁγία. Στήν ἀρχαία Ἑλλάδα ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος θαύμαζε τόν Ἀχιλλέα. Διάβαζε πολύ συχνά τήν Ἰλιάδα καί προσπαθοῦσε νά τόν μιμηθεῖ. Ἀποτέλεσμα νά γίνει καί ὁ ἴδιος γενναῖος, ἔνδοξος καί ὀνομαστός.
Ἡ κύρια μελέτη ἡμῶν τῶν χριστιανῶν πρέπει νά εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ βίοι τῶν Ἁγίων. Ἔτσι μαθαίνουμε ξεκάθαρα πῶς ἐφαρμόζεται τό Ἱερό Εὐαγγέλιο. Πῶς τά λόγια του γίνονται πράξη. Αὐτή ἡ μελέτη πολλά ἔχει νά μᾶς διδάξει, πολύ ἔχει νά μᾶς ὀφελήσει. Ἄν σήμερα δέ προοδεύουμε πνευματικά, δέν προκόπτουμε στήν κατά Χριστό ζωή, εἶναι γιατί δέν διαβάζουμε τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀποξενωθήκαμε τελείως ἀπό αὐτούς. Γνωρίζουμε τά ὀνόματα μεγάλων-γνωστῶν Ἁγίων, μά τίποτε δέν ξέρουμε ἀπό τήν θαυμαστή ζωή ἤ τό μαρτύριό τους. Καί αὐτό εἶναι πολύ κακό, πολύ μεγάλο λάθος μας.
Ὅπως παλαιότερα ἔκανε ἡ Ἁγία Θέκλα, σήκωσε ἡ ὁσία Ξένη τά χέρια της πρός τόν οὐρανό καί προσευχήθηκε μέ θέρμη, νά τῆς στείλει ὁ Θεός κάποιον Γέροντα, ἕναν πνευματικό, γιά νά τήν ὁδηγήσει στόν δρόμο τῆς σωτηρίας.
Νά ἕνα ἀκόμη μεγάλο δίδαγμα. Δέν μποροῦμε νά ζοῦμε μόνοι μας, χωρίς πνευματικό, ὅπως ἐμεῖς νομίζουμε. Ποιός θά μᾶς συμβουλέυσει; Ποιός θά μᾶς ὑποδείξει τό λάθος μας; Ποιός θά μᾶς συνδέσει μέ τόν Χριστό; Οἱ γονεῖς μας; Δυστυχῶς γι᾿ αὐτά τά θέματα ἀδιαφοροῦν ἐγκληματικά. Οἱ ἀνάδοχοί μας; Ἀφοῦ οἱ ἴδιοι δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, τί θά κάνουν στό βαφτιστικό τους; Ἐξ ἄλλου μετά τήν βάπτιση δέν ἀσχολοῦνται καθόλου πλέον μέ αὐτό. Τό πολύ-πολύ Χριστούγεννα καί Πάσχα θά τό πάρουν ἕνα ψευτοδῶρο καί θεωροῦν ἔτσι, ὅτι ἐκπλήρωσαν τά καθήκοντά τους.
Καί ὅμως λέει μία εὐχή τῆς βαπτίσεως: Νά ἀξιώσει ὁ Θεός τόν ἀνάδοχο καί τό βαπτιστικό του, πάντα μελετᾶν ἐν τῷ νόμῳ σου καί τά εὐάρεστά σοι πράττειν. Μέ ἁπλᾶ λόγια: Νά παίρνει ὁ ἀνάδοχος τό βαφτιστικό του ἀπό τό χέρι καί νά κάθωνται νά μελετοῦν μαζί τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ καί κάνουν καί οἱ δυό ὅ,τι θέλει ὁ Θεός. Ὁ ἀνάδοχος νά εἶναι πρότυπο καί ὑπόδειγμα καλοῦ χριστιανοῦ στό βαφτιστικό του. Ἄν δέν τό κάνει, ἄν ἀδιαφορεῖ γι᾿ αὐτό του τό καθῆκον, ἀλλοίμονό του. Δέν ξέρει τί τόν περιμένει. Βέβαια τό λάθος τῶν γονέων εἶναι, ὅτι διαλέγουν ἀναδόχους γιά τά παιδιά τους ἄπιστους καί ἀδιάφορους, ὅπως ἄλλωστε εἶναι καί οἱ ἴδιοι.
Ποιός λοιπόν θά διδάξει, ποιός θά συμβουλεύσει τά παιδιά μας; Τό σχολεῖο; Αὐτοί πού καῖνε, πού σπάζουν καί ριμάζουν παιδιά τῶν σχολείων εἶναι. Καί ὅσο σέ πιό μεγάλο σχολεῖο πᾶνε, τόσο μεγαλύτερο κακό κάνουν.
Θά τά διδάξει ἡ κοινωνία; Μά αὐτή εἶναι ἄθεη καί περισσότερο εἰδωλολατρική ἀπό τήν ἀρχαία ἐποχή, τήν πρό Χριστοῦ. Τί ἄλλο ἀπομένει; Μόνο ὁ πνευματικός, ἄν θέλουμε νά καταφύγουμε σ᾿ αὐτόν. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέει: Τρέξε νά βρεῖς πνευματικό καί νά τόν ἔχεις σέ ὅλη σου τή ζωή. Ὁ δέ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης συμβουλεύει νά ἀναζητήσουμε ἔμπειρο πνευματικό. Ἄν εἶναι ἄπειρος καί αὐτός ζημιά θά κάνει.
Ἡ ἁγία Ξένη ζήτησε καί ὁ Θεός τήν ἄκουσε. Ἀκούει τίς προσευχές τῶν δικαίων, ὅταν μάλιστα εἶναι γιά τό καλό τῆς ψυχῆς τους. Τῆς ἔστειλε ἕναν εὐσεβέστατο καί σεβάσμιο Γέροντα, ἕναν Ἱερομόναχο, πού τῆς παρεχώρησε κάποια κελλιά γι᾿ αὐτήν καί τῆς ὑπηρέτριές της. Στόν τόπο ἐκεῖνο ἔζησε ἐπί πολλά ἔτη οὐράνια καί ἀγγελική ζωή μέ νηστεῖες καί ἀγρυπνίες. Ἔτρωγε λίγο ξερό ψωμί κάθε δύο ἤ τρεῖς ἡμέρες, πού γινόταν κατάγλυκο, ἀφοῦ τό ἔβρεχε μέ τά ἀκατάπαυστα δάκρυά της. Μέ περισσῆ ταπείνωση ὑπηρετοῦσε τίς ὑπηρέτριές της, τούς φτωχούς καί τούς πολλούς μαθητές, πού μαζεύτηκαν γύρω ἀπό τό μοναστήρι της.
Κάποτε ἦρθε καί γι᾿ αὐτήν τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς. Τήν ὥρα πού προσευχόταν γιά τίς ἀδελφές της καί γιά ὅλο τόν κόσμο ἡ ψυχή της κίνησε γιά τήν οὐράνια πατρίδα. Ἕνας φωτεινός σταυρός ἀπό ἑφτά ἄστρα συνόδευε τό ἱερό λείψανο τῆς Ἁγίας κατά τήν κηδεία της καί χάθηκε μόλις τήν ἐνταφίασαν.
Ἀγαπητοί μου,
Αὐτή μέ πολύ λίγα καί ἁπλᾶ λόγια εἶναι ἡ Ὁσία Ξένη.Ὅταν γιορτάζει κάποιος τοῦ κάνουμε ἕνα δωράκι. Στήν Ἁγίας μας τί δῶρο θά κάνουμε; Νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό, ὅπως τόν ἀγάπησε ἐκείνη. Νά τόν πλησιάσουμε καί νά συνδεθοῦμε μαζί του ὅπως ἐκείνη. Νά προσπαθήσουμε νά ζήσουμε ὅπως ἐκείνη. Νά ἔχουμε τήν βοήθεια, τίς εὐχές καί τίς πρεσβεῖες τῆς Ἁγίας. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου