Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Μία θερμή ἱκεσία


(Παράτεινον τό λεός σου τος γινώσκουσί σε) 

ζωή μας λη, γαπητοί μου, πρέπει νά εναι ζημωμένη μέ τήν προσευχή. Ὁ ἀπόστολος Παλος μς συμβουλεύει νά προσευχώμαστε διαλείπτως. δέ γιος Γρηγόριος Θεολόγος μς ποδεικνύει νά νθυμούμεθα τόν Θεόν, νά προσευχώμαστε περισσότερο π᾿ ὅσο ναπνέουμε. 
Στήν κολουθία τοῦ ἑσπερινο, ταν κάνουμε εσοδο, λέμε μία εχή: σπέρας καί πρωΐ καί μεσημβρίας ανομεν, ελογομεν, εχαριστομεν καί δεόμεθά σου, Δέσποτα τν πάντων... Πρωΐ, μεσημέρι, βράδυ προσευχόμαστε. Στίς λεγόμενες μικρές Συναπτές τς Θείας Λειτουργίας παναλαμβάνουμε, τι καί τι, ν ερήντοΚυρίου δεηθμεν. Πάλι καί πάλι καί κόμη νά προσευχηθομε καί νά παρακαλέσουμε τόν Κύριο. Στήν δέ δεύτερη εχή τν πιστν διαβάζουμε: Πάλιν καί πολλάκις σοί προσπίπτομεν καί σοδεόμεθα, γαθέ καί φιλάνθρωπε... Πολλές φορές πέφτουμε στά γόνατα καί παρακαλομε τόν γαθό καί φιλάνθρωπο Θεό μας.
λα ατά καί πολλά λλα κόμη, πού θά μπρούσαμε νά ναφέρουμε, μς προτρέπουν στήν προσευχή, τι πρέπει νά προσευχώμαστε  συνεχς καί μάλιστα μς δείχνουν καί τά εδη τς προσευχς. τι δηλαδή στήν προσευχή μας δέν ζητομε μόνο, δέν δεόμεθα καί κετεύουμε, λλά καί ελογομε τόν Θεό, τόν εχαριστομε καί τόν δοξάζουμε γιά τίς πολλές, τίςμετρες καί μέγιστες εεργεσίες, πού μς κανε. λεγε μακαριστός π. Παΐσιος, ταν πες Κύριε λέησον, σοδίνει Θεός να κατοστάρικο. μα πες δόξα σοι, Κύριε, σοδίνει χιλιάρικο. Τό μυαλό μας νά μή εναι μόνο στό νά ζητομε, λλά καί στό νά εχαριστομε καί νά δοξάζουμε. 
ξ σων πάλι γνωρίζουμε πό τούς λόγους τν πατέρων, Παναγία πιό πολύ εχαριστιέται, ταν διαβάζουμε τούς χαιρετισμούς της, παρά τήν παράκλησή της. Ἡ ἴδια τό ποσχέθηκε, τι θά εναι θερμή προστάτης καί βοηθός, σ᾿ ατόν πού καθημερινς θά λέει τούς χαιρετισμούς της.
Ὁ ἅγιος Κοσμς Ατωλός μς ναφέρει να ραιότατο περιστατικό. Κάποτε σ᾿ ἕνανρημο τόπο ζοσε νας φοβερός λήσταρχος  μέ τούς ντρες του. ποιος περνοσε πόκετόν συνελάμβαναν καί τόν λήστευαν. Μάλιστα δέ πολλές φορές τόν ξεγύμνωναν καί τοῦ ἔπαιρναν κόμη καί τά ροχα πού φοροσε. Μέσα στό πολλά κακά, μέσα στά γκλήματα, πού διέπραττε ὁ ἀρχιληστής, εχε να καλό. Εχε μάθει πό τήν μητέρα του νά λέει καθημερινά τούς χαιρετισμούς τς Παναγίας.
Κάποτε διάβαινε πό κεῖ ἕνας Γέροντας. Ολησταί, σάν τόν εδαν, τρεξαν, τόν πιασαν καί θέλησαν νά τοπάρουν ,τι εχε πάνω του, λλ᾿ ὁ μοναχός δέν εχε τίποτε μαζί του. Ζήτησε νά τόν πνε στό φεντικό τους, πως καί γινε. Θέλησε νά τούς μιλήσει καί επε στόν καπετάνιο νά ρθουν κεμπροστά του λοι ολησταί. Ατοί εναι; τόν ρώτησε, δέν λείπει κανείς; Κοιτάει ὁ ἀρχιληστής καί τολέει εναι νας κόμη. Ατός δέν εναι ληστής, δέν ξίζει καί πολλά πράγματα. Κάθε μέρα μοῦ ἑτοιμάζει τό τραπέζι, γιά νά φάω καί στρώνει τό κρεββάτι μου, γιά νά κοιμηθ. Νά ρθει καί κενος, ζήτησε Γέροντας. κενος δέν θελε καί οἱ ἄλλοι τόν φεραν σηκωτό, μέ τό ζόρι. 
Δέν μποροσε νά δετόν Γέροντα. γρίευε, γύριζε λλοτό πρόσωπό του. Σέ ξορκίζω στό νομα τοῦ ἸησοΧριστο, επε μοναχός, νά μς πες ποιός εσαι. Τότε ὁ ἄλλος θέλοντας καί μή μολόγησε τήν λήθεια. γώ, επε, δέν εμαι νθρωπος, λλά διάβολος. Μ᾿ ἔστειλε τό φεντικό μου σ᾿ ατόν τόν ρχιληστή, γιά νά τοκάνω κακό, γιά τά κακουργήματα, πού κανε, λλά μέχρι σήμερα δέν τά κατάφερα. Δεκατέσσερα χρόνια εμαι δκαί τόν πηρετ. Γυρεύω εκαιρία νά τόν βλάψω, λλά δέν μπόρεσα, γιατί δέν πέρασε οτε μία μέρα, χωρίς νά πετούς χαιρετισμούς τς Παναγίας. Ατή, γαπητοί μου, εναι δύναμη τς προσευχς.ταν μάλιστα εναι θερμή, ζωντανή, τότε κάνει θαύματα.
 Τήν Δοξολογία τήν ξέρετε. Τήν ψάλλουμε τήν διαβάζουμε κάθε μέρα δύο φορές. λόκληρη στήν κολουθία τοῦ Ὄρθρου, λιγότερη πό τήν μισή στόν σπερινό πό τό Καταξίωσον, Κύριε, καί μετά. κελοιπόν στή Δοξολογία πάρχει νας στίχος παρμένος πό τόν 35ο Ψαλμό, στίχος 11. Τί λέει στίχος ατός; Παράτεινον τό λεός σου τος γινώσκουσί σε, καί τήν δικαιοσύνην σου τος εθέσι τκαρδί
Εναι μία πολύ ραία φράσις. πλωσε τό λεός σου, μή τό παίρνεις, μή τό μαζεύεις, δόσε παράταση στό λεός σου, Κύριε,  κάνε στε νά διαρκεπερισσότερο χρόνο σέ σους σέ γνωρίζουν, γνωρίζουν τι σύ εσαι ὁ ἀληθινός Θεός. Δόσε τήν δικαιοσύνη σου στούς εθες κατά τήν καρδίαν νθρώπους.
 Ποιοί εναι οεθες νθρωποι; κενοι πού  εναι πονήρευτοι, καί φαρμόζουν τό θέλημα τοΘεο. Πού δέν εναι χριστιανοί μόνο στά λόγια. Ὁ ἅγιος Κύριλλος λέει, τι δέν πάρχει διαφορά νάμεσα στούς πρώτους καί στούς δεύτερους, στούς γινώσκοντες καί στούς εθες.  Εναι οκαλοί καί πιστοί νθρωποι.
Σημειώνει ὁ Ὠριγένης, τι ογινώσκοντες τόν Θεόν, οπιστοί νθρωποι δικαιονται τοῦ ἐλέους τοΘεοκαί σώζονται. Οεθες τκαρδί, οἱ ἐργαζόμενοι τό θέλημα τοΘεολαμβάνουν τόν στέφανον τς δικαιοσύνης, πως λέει καί ὁ ἀπόστολος Παλος. Σ᾿ ατούς παρατείνεται τό λεος τοΘεο. Σέ σους μως δέν γνωρίζουν τόν Θεό, δηλαδή στούς πιστους, στούς μετανόητους μαρτωλούς τό λεος θά εναι πρόσκαιρο. 
νέχεται Θεός μέχρι κεπού δέν παίρνει λλο. Περιμένει τήν μετάνοιά μας, μακροθυμε, γιατί δέν θέλει τόν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλο. Δέν μς πλασε γιά νά μς καταστρέψει.ν τιμωροσε μετά πό κάθε μαρτία, δέν θά μενε κανένας ρθιος. λοι θά εχαμε χαθε. Τήν πιστροφή μας πιζητε, γιά νά μς σώσει. ν μως, παρ᾿ ὅλην τήν ναμονή, δέν βλέπει τήν πολυπόθητη μετάνοια, δέν βλέπει καρποφορία πνευματική, τότε παίρνει τήν χάρη του πό πάνω μας καί ρχίζουν τά βάσανα. Καί εναι πραγματικά φοβερόν τό μπεσεν ες χερας Θεοζντος, πως γράφει στούς βραίους ὁ ἀπόστολος Παλος.
ν πέσουμε σέ χέρια νθρώπων, πού εναι θνητοί καί λιγοχρόνιοι, σύντομα γλυτώνουμε πό ατούς. κενοι μως πού πεσαν στά χέρια τοζωντανοΘεο, τοαώνιου καί θάνατου, δέν θά ξεφύγουν ποτέ πό τήν τιμωρία του.
Τά δια επε καί εσεβής Σωσσάνα, ταν τήν κβίαζαν κενοι οδύο κόλαστοι γέροντες. Εναι προτιμότερο νά μή μαρτήσω καί νά πέσω στά χέρια τν νθρώπων, ατό δέν εναι δά καί τόσο φοβερό, παρά νά μαρτήσω καί νά πέσω στά χέρια τοΘεο, γιατί τότε χω νά παιδεύωμαι αώνια. 
Ατά νά χουμε π᾿ ὄψι μας καί νά παναλαμβάνουμε συχνά, σταμάτητα, παράτεινον τό λεός σου, Κύριε... 
μακαριστός π. Παΐσιος λεγε: Νά παρακαλομε κατ᾿ ἀρχάς προσευχή μας νά χει ς ποτέλεσμα νά ρθουν σέ θεοσέβεια σοι ζον καί σοι θά ζήσουν. γώ στήν προσευχή μου λέω, παράτεινον τό λεός σου τος γινώσκουσί σε καί προσθέτω καί τος μή γινώσκουσί σε.
             Τό διο γραφε καί νας σύγχρονος γιώτατος πίσκοπος (Πρεβέζης Μελέτιος) στό περιοδικό τς Μητροπόλεώς του: Παράτεινον τό λεός σου στόν κόσμο σου, ετε σέ γαπνε καί σέ πικαλονται, ετε χι. Κύριε, δεξε τά λέη σου σέ λον τόν κόσμο. νας λλος ξ σου καλός Μητροπολίτης (Φιώτιδος Νικόλαος) γραφε σέ μία γκύκλιό του πρός τούς ερες του:Θεός νά παρατείνει τό λεός του καί νά μακροθυμήσει, γιατί λλις ζωή μας θά γίνει κόλαση. δέ δικός μας π. ερόθεος, νν Μητροπολίτης Ναυπάκτου στό δικό του περιοδικό γράφει: Τό λεος τοΘεομς προστατεύει καί μς βοηθνά μή μαρτάνουμε. Τολάχιστον νά μή πέσουμε σέ θανάσιμες μαρτίες καί νά μή πομακρυνθομε πό κοντά του. ν Θεός παιρνε τό λεός του, τότε θά μπορούσαμε νά διαπράξουμε τίς μεγαλύτερες μαρτίες μέ τά πάθη, πού χουμε μέσα μας. λλά τό λεος τοΘεομς συγχωρε, ταν διεστραμμένη μας θέληση μς δηγεσέ ποστασία πό τόν Θεό καί σέ πολλές πρέπειες. Γι᾿ ατό καθημερινό πρέπει νά εναι τό ατημά μας: Παράτεινον τό λεός σου τος γινώσκουσί σε.
Διαβάζουμε σέ μία εχή τοεχελαίου, τι Θεός εναι ταχύς ες βοήθειαν καί βραδύς ες ργήν. Ατό δέν εναι σχμα λόγου. Σάν πρτο παράδειγμα σς πενθυμίζω τόν κατακλυσμό τοΝε. Τί γράφει Παλαιά Διαθήκη; 
 Εδε Θεός,τι πληθύνοντο οἱ ἁμαρτίες τννθρώπων πάνω στή γκαί τι καρδιά κάθε νθρώπουσχολεται πιμελς μέ τά πονηρά ργα. λοι διεφθάρησαν καί γγέμισε πό δικίες. λοι εχαν ξεφύγει πό τόν δρόμο τοΘεο. Μόνο Νεταν δίκαιος καί τέλειος στήν ποχή του, εάρεστος στόν Θεό.τσι Θεός μετάνοιωσε, πού δημιούργησε τόν νθρωπο καί πεφάσισε νά τόν ξαλείψει πό προσώπου τς γς, καί μαζί μέ ατόν κάθε μψυχο ν, πό νθρώπου ως κτήνους, τά ρπετά τς γς καί τά πτηνά τοορανο
Βλέπουμε λοιπόν, πώςατιος τς καταστροφς εναι πάντοτε ὁ ἄνθρωπος μέ τίς μαρτίες του. Ατός συμπαρασύρει στήν καταστροφή καί τήν ψυχη κτίση. Καί ατή συστενάζει καί συνοδύνει χρι τονν, πως λέει ὁ Ἀπόστολος Παλος.
Επε Θεός στόν Νε: φτασε τό τέλος λων τν νθρώπων. Θά τούς καταστρέψω λους, δέν τούς ντέχω πλέον. Ομή καταμείντό πνεμα μου ν τος νθρώποις τούτοις.  Δέν θά ναπαυθετό πνεμα μου ποτέ πιά σ᾿ ατούς τούς νθρώπους. Πνεμα Θεο εναι προνοητική δύναμίς του. πομένως δέν θά προνοήσω λλο γι᾿ ατούς τούς νθρώπους, κατά συνέπεια θά καταστραφον. 
δβλέπουμε πολύ καθαρά, τι μς κρατάει ρθιους καί ζωντανούς πρόνοια τοΘεο. ν Θεός πάρει τήν χάρη του, μέσως πέφτουμε, γινόμαστε συντρίμμια, διαλυόμαστε. Λίγο ν μς γκαταλείψει Χάρις τοΘεο, τίποτε δέν θά μπορομε νά κάνουμε. ν Θεός γιά κλάσματα τοδευτερολέπτου σταματήσει νά προνοεγιά τόν κόσμο, τήν δια στιγμή λα χάνονται. Γι᾿ ατό λέει Γραφή, ομακρύνοντες πό σοῦ ἀπωλονται. σοι πομακρύνονται πό τόν Θεό, καταστρέφονται. Δέν τούς καταστρέφει Θεός, λλά ἡ ἀπομάκρυνση πό ατόν.
Πάνω σ᾿ ατά λεγε μακαριστός π. Πορφύριος, ὁ ἅγιος τν μερν μας: Θεός δέν τιμωρε, ὁ ἄνθρωπος ατοτιμωρεται, πομακρυνόμενος πό τόν Θεό. δεναι νερό. κεῖ ὑπάρχει φωτιά. Εμαι λεύθερος νά διαλέξω. Βάζω τό χέρι μου στό νερό, δροσίζομαι. Τό βάζω στή φωτιά, καίγομαι.
Κάτι νάλογο μέ λλα λόγια λεγε καί π. Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: ταν δικαιολογομε τόν αυτό μας γιά τίς μαρτίες καί τά σφάλματά μας, βρισκόμαστε σέ λανθασμένη κατάσταση. Κόβουμε τήν πικοινωνία μας μέ τόν Θεό. πομακρυνόμαστε πό Ατόν. Μπαίνει μόνωση νάμεσα στόν νθρωπο καί στόν Θεό. Σήμερα διαθέτουμε πολλά μονωτικά λικά γιά τήν γρασία, τήν ζέστη, τό κρύο, τόν χο κ.. σχυρότερο μονωτικό πό τήν δικαιολογία δέν πάρχει γιά τήν Θεία Χάρη. Εναι σάν νά χτίζουμε ναν τοχο νάμεσα στόν αυτό μας καί στόν Θεό, πότε κόβουμε κάθε σχέση μαζί Του. 
Τά θανάσιμα μαρτήματα μολύνουν τό γιο Βάπτισμα καί τότε Θεία Χάρις πομακρύνεται πό τόν νθρωπο. πομακρύνεται, δέν τόν γκαταλείπει ντελς. Οτε φύλακας γγελος τόν γκαταλείπει. Θεός δέν μς πλασε, γιά νά μς γκαταλείψει τόσο εκολα καί νά μς καταστρέψει. Δέν σκέπτεται καί δέν νεργεῖ ὅπως μες οἱ ἄνθρωποι. Κάνει πομονή καί κάθεται κοντά μας, στέκει δίπλα μας. μες νομίζουμε, τι μς γκατέλειψε, γιατί μες φύγαμε πό κοντά του. κενος ξακολουθενά μένει κοντά μας. Γι᾿ ατό πρέπει νά προσέχουμε τήν ζωή μας καί λο τό εναι μας. Σάν τόν πάγκαλο ωσήφ πρέπει νά σκεφτώμαστε καί νά διερωτώμεθα, πς θά κάνω τό πονηρό, τήνποιαδήποτεμαρτία, μπροστά στά μάτια τοΚυρίου μου; 
Κακό ντως εναι νά γκαταλείψουμε τόν Θεό. λλά θά τολμοσα νά π,τι ατό εναι μικρό κακό, φόσον παρά τήν μαρτία μας Θεός εναι μαζί μας. Κακό μεγάλο, τό μεγαλύτερο κακό, τρομερώτερη δυστυχία καί συμφορά εναι, ταν μς γκαταλείψει Θεός. Τότε χτυπιέται φοβερά ὁ ἄνθρωπος καί δέν πάρχει θλιότερο κατάντημα, χειρότερη κατάστασις πό τήν γκατάλειψη τοΘεο. Ατή εναι κόλασις.
Στόν Εεργετινό διαβάζουμε μία στορία. νας μοναχός πεσε σέ σαρκικό πειρασμό καί θελε νά παντρευτε. Μάλιστα θέλησε νά ζητήσει σέ γάμο τήν κόρη νός ερέως τν εδώλων. Χάρηκε πατέρας της, φ᾿ ἑνός μέν γιά τήν πτώση τομοναχο, ( νά ποιοί εναι οχριστιανοί),φ᾿ ἑτέρου δέ γιατί θά τακτοποιοσε τήν κόρη του. Μή βιάζεσαι, τοεπε διάβολος. Ατός γκατέλειψε τόν Θεό, λλά Θεός δέν τόν γκατέλειψε κόμη. Ατό, πιστεύω, τά λέει λα. Θεός δέν μς φίνει τόσο εκολα, ναβάλλει τήν τιμωρία του, δέν πεμβαίνει τιμωρητικά μέσως, λλά δίνει παράταση στό λεός του καί στήν Χάρη του.
     πανερχόμαστε στήν περίπτωση τοΝε.
σύ, συνεχίζει Θεός, κάνε γιά τόν αυτό σου μία κιβωτό, γιά νά σωθες μέ τήν οκογένειά σου πό τόν κατακλυσμό, πού θά κολουθήσει.  ταν λαβε τήν ντολή Νε ταν πεντακοσίων (500)τν. ταν γινε κατακλυσμός ταν ξακοσίων τν (600). 
Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, τι πίτηδες ἡ Ἁγία Γραφή σημειώνει τόν ριθμό τν τν. Γιά νά μάθουμε πόσα χρόνια κράτησε κατασκευή τς κιβωτο. κατό χρόνια χτιζε καί ατά τά 100 χρόνια συμβούλευε τούς νθρώπους νά παύσουν τίς κακίες, νά σταματήσουν τίς μαρτίες, λλά μιλοσε ες τα μή κουόντων. Κανείς δέν τόν κουγε. Μάλιστα τόν κορόϊδευαν καί τόν περιγελοσαν. καημένος Νε,λεγαν, γέρασε καί χασε τά λογικά του, δέν ξέρει τί λέει καί τί κάνει. κος κε, νά καταστρέψει Θεός τόν κόσμο! Κανείς δέν τόν πίστευε. κόμη καί κενοι, πού τούς πρε γιά ργάτες, νά χτίσουν τήν κιβωτό. Καί ατοί οτεχνίτες τελικά πνίγηκαν μαζί μέ λους τούς λλους στόν κατακλυσμό. Πόση ταν ἡ ὑπομονή τοΝε, κυρίως μως πόση ἡ ὑπομονή καί μακροθυμία τοΘεο,λλά καί πόση πώρωση τν νθρώπωνκείνων!  
Τό ντυπωσιακό καί συγκινητικό εναι, πώς Θεός παρέτεινε τό λεός του γιά 100 λόκληρα χρόνια. Τούς δωσε τόσο πολύ χρόνο στή διάθεσή τους. Τόσα πολλά χρόνια περίμενε τήν μετάνοιά τους. δινε παράταση πί παρατάσεως, λλά δικα. ταν εδε, τι δέν καταλαβαίνουν, δέν μετανοον, δέν διορθώνονται, τότε ρθε κατακλυσμός καί ρεν παντας, τούς περιμάζεψε λους. ξίζει νά πομε πως τήν Μεγάλη Πέμπτη στά δώδεκα Εαγγέλια, δόξα τμακροθυμία σου, Κύριε, δόξα σοι.  Ατός πού εναι δικαιολόγητος καί συγχώρητος εναι ὁ ἄνθρωπος, πού δέν ξιοποιε, δέν κμεταλλεύεται τήν παράταση, πού τοδίνει Θεός.μεγάλη παράτασις καί μακροθυμία τοΘεοδείχνουν τό μέγεθος τς γάπης του καί τς φιλανθρωπίας του. 
Ατές βέβαια οἱ ἀρετές τοΘεοπολλές φορές σκανδαλίζουν τούς δθεν εσεβες χριστιανούς. Οτε λίγο οτε πολύ παραπονονται καί τά βάζουν μέ τόν Θεό. Γιατί δέν τούς τιμωρεῖ ἀμέσωςΘεός;  Γιατί οἱ ἁμαρτωλοί νά ζον ετυχισμένοι; Γιατί τούς πνε ενοϊκά τά πράγματα; 
 Ὅμως, γαπητοί μου, εναι πολύ τολμηρό καί πικίνδυνο νά λέμε τέτοια λόγια. 1ον) Εναι σάν νά μή ξέρει Θεός καί πρέπει μες νά τοβάλουμε μυαλό καί νά τοπομε τί νά κάνει. Καί 2ον) οἱ ἄλλοι εναι μαρτωλοί, νῷ ἐμες τί εμαστε; Οκαλοί καί δίκαιοι; Μέ λλα λόγια κάνουμε σάν τόν φαρισαο τς γνωστς παραβολς τοῦ ἱεροΕαγγελίου, πού λεγε, τι οἱ ἄλλοι εναι μαρτωλοί, οἱ ἄλλοι εναι ρπαγες, δικοι, μοιχοί. γώ δέν εμαι σάν ατούς, οτε σάν ατόν τόν τελώνη. Καί μως ὁ ἴδιος ταν πού καταδικάσθηκε, νῷ ὁ τελώνης, πού νεγνώριζε τά λάθη του καί ζητοσε τό λεος τοΘεο, δικαιώθηκε.
Τό διο ρωτοσε καί προφήτης ερεμίας: Τί τι δός σεβν εοδοται; Γιατί ζωή τν σεβν πάει καλά καί δρόμος τς ζως τους εναι χαρούμενος καί ετυχισμένος; 
χουμε μως ατό τό δικαίωμα; Ποιοί εμαστε μες, πού θέλουμε νά νακρίνουμε τόν Θεό; Χρειαζόμαστε πολλή προσοχή καί μεγάλο σεβασμό, ταν μιλμε γιά τόν Θεό ἤ ἀπευθυνόμαστε σ᾿ Ατόν. 
Ἡ ἀπάντηση στά ρωτήματα ατά εναι πάντοτε μία, ἡ ἴδια. Θεός νέχεται καί μακροθυμε. Μς δίνει παράταση. Κάνει παράταση στό λεός του. Μς δίνει καιρόν μετανοίας. Νά μετανοήσουμε καί νά διορθωθομε, γιά νά ποφύγουμε τήν κόλαση καί τήν τιμωρία. Τό επαμε καί πιό πάνω, ὁ  Θεός δέν σκέφτεται καί δέν νεργεῖ ὅπως οἱ ἄνθρωποι.
Λέει προφήτης σαΐας, τι τό πολύ λεος τοΘεοκαί ἡ ὑπομονή του πρός τούς κακούς νθρώπους πολλές φορές αξάνει τήν αθάδειά τους καί σκληρύνονται περισσότερο. Παίρνουν μέ λλα λόγια τήν καλωσύνη τοΘεογιά δυναμία. ταν λοιπόν, μακροθυμεῖ ὁ Θεός καί ατοί δέν λλάζουν, δέν συνέρχωνται, τότε θά πέσει πάνω τους τό τσεκούρι τς θείας δικαιοσύνης, καί θά χαθον. ρθήτω ὁ ἀσεβής, θά φανισθε, γιά νά μή δετήν δόξα τοΚυρίου.
 ς ναφέρουμε να κόμη παράδειγμα πό τήν γία Γραφή, πιό συγκεκριμένα πό τήν ποκάλυψη τοῦ Ἁγίου ωάννου, πού χει σχέση μ᾿ ἐμς τούς λληνες.
Θεός μιλεστούς πισκόπους τν πτά κκλησιν τς Μικρς σίας καί λέει πρτα στόν γγελο, στόν πίσκοπο δηλαδή τς κκλησίας τς φέσου: Μετανόησον καί τά πρτα ργα ποίησον. Εδέ μή, ρχομαί σοι ταχύ καί κινήσω τήν λυχνίαν σου.ν δέν μετανοήσεις, θά ρθω γρήγορα καί θά μετακινήσω τήν λυχνία σου πό τόν τόπο της. ν δέν μέ κούσεις, χεις νά πάθεις μεγάλο κακό. Θά σέ μετακινήσω πό δ. Θά σέ διώξω. Θά σέ ξαφανίσω. 
Στόν πίσκοπο τς κκλησίας τς Περγάμου επε: χεις μερικούς, πού κρατον τήν διδασκαλία τν Νικολαϊτν. Μετανόησε λοιπόν, λλοις θά ρθω γρήγορα (ς συγκρατήσουμε τήν λέξη ατή) καί θά πολεμήσω ναντίον τους μέ τήν ρομφαία τοστόματός μου.
Στόν πίσκοπο τς κκλησίας τν Θυατείρων μιλάει γιά κάποια γυναίκα, πού λέει πώς εναι προφτις καί μέ τήν διδασκαλία της πλαντούς νθρώπους τοΘεο. Τούς κάνει νά πορνεύουν καί νά τρνε εδωλόθυτα. Παρ᾿ ὅλα ατά δέν τήν τιμωρεῖ ἀμέσως. Τς δωσε χρόνο νά μετανοήσει. Καί σ᾿ ατήν κόμη παρέτεινε τό λεός του.
Στόν πίσκοπο τν Σάρδεων γραφε: Θυμήσου τί παρέλεβες καί κουσες. Ατά νά τηρες καί νά μετανοήσεις. άν δέν ξυπνήσεις, θά ρθω σ᾿ ἐσένα σάν κλέφτης καί δέ θά ξέρεις ποιά ρα θά ρθω.
Στόν πίσκοπο τς κκλησίας τς Φιλαδελφείας διεμήνυσε: ρχομαι γρήγορα. Κράτησε ατό πού χεις, γιά νά μή πάρει κάποιος λλος τό στεφάνι σου.κενος πού χει ατιά, ς κούσει τί λέει τό Πνεμα στίς κκλησίες.
Συμβούλευε νά μετανοήσουν καί πειλοσε μέ τιμωρίες. ποσχόταν μάλιστα, τι ατά θά γίνουν γρήγορα. Δυστυχς κάποιοι δέν κουσαν τόν Θεό. Δέν μετενόησαν. Δέν διορθώθηκαν. Δέν λλαξαν τρόπο ζως. Ατά τά λεγε τό Πνεμα τό γιο στά τέλη τοπρώτου μετά Χριστόν αώνα, γύρω στό 90. λεγε, τι θά ρθη ταχέως καί θά μετακινήσει τήν λυχνία τους. Τό λεγε, μά δέν τό καμνε. Δέν ρθε γρήγορα. δινε τήν μία παράταση πάνω στήν λλη. νέβαλε διαρκς τήν ργή του, λλάκενοι  δέν μετενόησαν. Καί τό κακό ρθε σ᾿ ἐκενα τά μέρη στεραπό 1832 χρόνια, δηλαδή τό 1922, ταν γινε Μικρασιατική καταστροφή.
Θεός κανε πομονή. Συγκρατοσε τήν ργή του καί παρέτεινε τό λεός του. δινε πλουσιοπάροχα καιρόν μετανοίας. μες πολλές φορές δέν πομένουμε οτε λίγα λεπτά τς ρας. παντομε μέσως πάνω στό θυμό μας. Παραφερόμαστε καί νεργομε περίσκεπτα, γι᾿ ατό καί λανθασμένα. Στήν περίπτωση ατή Θεός περίμενε, δινε παράταση γιά εκοσι αἰῶνες, γιά περίπου δύο χιλιάδες χρόνια.
Λένε οἱ ἱστορικοί, τι μεγαλύτερος χαμός, μεγαλύτερη καταστροφή πό ατήν τς Σμύρνης δέν γινε ποτέ στόν κόσμο. Κάηκε πόλις καί πολλά χωριά. Χιλιάδες Χριστιανν σφαγιάσθηκαν. Τό λληνικό αμα ποτάμι τρεχε στήν προκυμαία τς Σμύρνης. θάλασσα γιά πολλά μέτρα μέσα γινε κατακόκκινη πό τό αμα. Κι᾿ επαν πολλοί, τι φταίει ἡ ἀγριότητα καί βαρβαρότητα τν Τούρκων, κι᾿ εναι λήθεια ατό. 
Φταίει διχασμός τν λλήνων τς ποχς κείνης. Μοιράστηκε χώρα μας σέ βασιλικούς καί βενιζελικούς πού τρωγόντουσαν μεταξύ τους, στε ξέχασαν τόν λληνικό στρατό, πού πολεμοσε στά βάθη τς Μ. σίας. Κι᾿ ατό εναι λήθεια 
Φτανε ολεγόμενοι φίλοι μας, οερωπαοι σύμμαχοί μας. Μς γκατέλειψαν, μς πρόδωσαν καί ξόπλιζαν τούς Τούρκους. Κι᾿ ατό εναι λήθεια.
μως μεγαλύτερη λήθεια εναι λλη. Φτανε οἱ ἁμαρτίες μας καί ατό πολύ σπάνια τό ναγνωρίζουμε καί πολύ λιγότερο τό λέμε. Τήν ποχή κείνη Σμύρνη δένταν πλς να μεγάλο κοσμοπολίτικο μέρος. ταν κέντρο μαρτίας. Πολλή μαρτία, μεγάλη πρόκλησις γιά τά δεδομένα τς ποχς κείνης. σως δέν συμφέρει νά τό λέμε, λλά ατή εναι ἡ ἀλήθεια. Τό μολογοσαν οἱ ἴδιοι οΣμυρνιοί, πού εχαν κάποιον φόβο Θεο.
τσι χάθηκαν κενα τά μέρη, πού ταν λληνικά πό αἰῶνες πρό Χριστο, μέ πολιτισμό, μέ γράμματα, πιστμες καί τέχνες. Τόποι γιασμένοι, πού δέχθηκαν πολύ νωρίς τό μήνυμα τοΧριστο. Πού βγαλαν μεγάλους γίους, Πατέρες καί Διδασκάλους. Τόποι μέ κκλησίες καί μεγάλα Μοναστήρια, μέ περίφημα Σχολεα καί Διδακτήρια.
Τώρα λα γκρέμισαν, δέν μεινε τίποτε ρθιο. Μέχρι πόπε; Τί θά γίνει στό μέλλον; Μόνο Θεός τό γνωρίζει. Τό βέβαιον εναι, τι ατά τά λυπηρά συνέβησαν λόγτν μαρτιν μας. Μέχρι σήμερα τό επαμε μέτρητες φορές καί τό ξαναλέμε. Τό μεγαλύτερο κακό στόν κόσμο εναι ἡ ἁμαρτία. λα τά λλα πό ατήν προέρχονται. 
μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αγουστνος, ζηλωτής καί πυρφόρος πίσκοπος, γενναος γωνιστής τοΧριστο, σ᾿ ἕνα κήρυγμά του λεγε: σοι κατοικομε σ᾿ ατήν τήν γ, πρέπει νά εμεθα εγνώμονες στό Θεό γιά τίς πολλές εεργεσίες του. Μία πό ατές εναι τό λεός του  γιά τούς μαρτωλούς. Σέ μιά πολιτεία οπαραβάται τν νόμων τιμωρονται, διαφορετικά τό κράτος δέν μπορενά σταθε, διαλύεται. Γιά τά πολλά μας μαρτήματα θά πρεπε νά πέσει φωτιά πό τόν ορανό καί νά μς κάψει. λλά πς, δελφοί μου, κόσμος δέν καταστρέφεται; Ποιοί προσεύχονται καί Θεός δίνει παράταση; Ποιοί τόν παρακαλον, παράτεινον τό λεός σου; γώ λέω τι, ν σωζώμεθα, σωζόμεθα πρτον πό τά νήπια, πό τά μικρά παιδιά, τά γγελούδια ατά, πού γονατίζουν καί προσεύχονται. Χάρι σ᾿ ατά δέν μς κατέστρεψε κόμη Θεός. Καί δεύτερον δέν καταστράφηκε κόσμος πρό πάντων πό τίς πρεσβεες τς περαγίας Θεοτόκου. Παρακαλεῖ ἡ Παναγία, δόσε λεος στούς μαρτωλούς, λεος στούς παραβάτες τν Θείων ντολν!  
Καί συνεχίζει: Πάνω στά κεφάλια μας τώρα κρέμασαν οἱ ἄγγελοι τό κοφτερό σπαθί τς δικαίας ργς τοΘεο. Καί ξέρετε πό ποκρέμεται; πό μία τρίχα. να λάθος νά γίνει λα τινάχθηκαν στόν έρα. Ποιός θά μς σώσει; Τά ργα μας; λοίμονό μας, ατά εναι φρίκη. Ποιός λλος; Μόνο οπρεσβεες τς Θεοτόκου. Γι᾿ ατό στούς χαιρετισμούς τς λέμε: Χαρε Κριτοδικαίου δυσώπησις, χαρε πολλν πταιόντων συγχώρησις. 
Σέ ποιούς μως δίνει συγχώρηση; Στούς μαρτωλούς πού μετανοον. Θεός, δελφοί μου, δέν θά μς δικάσει, γιατί μαρτάνουμε, λλά γιατί δέν μετανοομε. Γι᾿ ατό νά τρέξουμε στόν πνευματικό κι᾿ ἐκεκάτω πό τό πετραχήλι του, μπροστά στά πόδια του νά ρίξουμε τήν σωρό πό τά ναμμένα κάρβουνα τν μαρτιν μας. Νά τά ρίξουμε μέσα στό πέλαγος τοθείου λέους. Τότε λα τά κάρβουνα θά σβύσουν, λες οἱ ἁμαρτίες μας θά συγχωρηθον. 
 ν παρακολουθήσουμε τήν ζωή τοΚυρίου μας, θά τόν δομε νά μακροθυμε, νά συγκαταβαίνει, νά κάνει πομονή. καρτερία του ταν μεγάλη, θαυμαστή σέ λη του τήν ζωή. Πρίν πό τήν νάσταση, κατά τό πάθος, λλά καί μετά τήν νάσταση. δειξε συγκατάβαση ταν λοι οΒηθλεεμίτες κλειναν τίς πόρτες στήν Παναγία Μητέρα του καί ναγκάσθηκε νά καταφύγει σ᾿ ἕνα σπήλαιο, πού τό χρησιμοποιοσαν γιά σταλο κι᾿ ἐκενά γεννήσει τόν Χριστό. δειξε συγκατάβαση,ταν περιετμήθη τήν σάρκα βρέφος κτώ μερν.  τσι λέει να τροπάριο τς πρώτης τοῦ ἔτους: Συγκαταβαίνων Σωτήρ τγένει τν νθρώπων οκ βδελίξατο σαρκός τήν περιτομήν...
Κάποτε τοζητήθηκε νά πληρώσει καί ὁ ἴδιος φόρο. στειλε τότε τόν Πέτρο γιά ψάρεμα καί στό στόμα τοπρώτου ψαριο, πού πιασε, βρκε να νόμισμα. Μέ ατό πλήρωσαν τούς φόρους, πού ριζαν ονόμοι τοκράτους.
Κάποιοι πό τούς μαθητάς του φιλονικον μεταξύ τους γιά πρωτοκαθεδρίες κι᾿ Ἐκενος μακροθυμε. Ὁ ἕνας τόν προδίδει, λλος τόν ρνεται, λοι σχεδόν τόν γκαταλείπουν. Τόν συλλαμβάνουν καί τόν δένουν σάν κακοργο. Τόν χτυπον, τόν μαστιγώνουν, τόν φτύνουν, τόν προσβάλλουν, τοφορον γκάθινο στεφάνι, τόν νεβάζουν στό σταυρό  καί τόσα λλα καί ατός μακροθυμε. Μποροσε μέ να νεμα του νά τούς συντρίψει καί νά τούς ξαφανίσει. Μποροσε νά προσκαλέσει πάνω πό δώδεκα λεγενες γγέλους, γιά νά τόν περασπισθον, πως επε στόν Πέτρο στόν κπο τς Γεθσημαν, μά δέν τό κάνει. Τί ψάλλουμε στήν κολουθία τν παθν; Δόξα τμακροθυμίσου, Κύριε, δόξα σοι. 
Μετά τήν νάσταση δειξε στούς μαθητάς τίς πληγές πό τά καρφιά, φοδέν τόν πίστευσαν. Πρε καί φαγε μπροστά τους κυρήθρα μέ μέλι καί ψημένο ψάρι, παρότι δέν εχε πλέον νάγκη τροφς. Μετά πό κτώ μέρες ξαναεμφανίζεται καί δείχνει κόμη μεγαλύτερη νοχή καί συγκατάβαση στόν Θωμ, πού θέλει κι᾿ ατός νά τόν ψηλαφήσει καί νά πιστέψει στήν νάστασή του.
Συγκαταβατικός Χριστός στήν μαρτωλή κείνη γυναίκα, πού τήν συνέλαβαν νά μαρτάνει καί θελαν οφαρισαοι νά τήν λιθοβολήσουν. φοτούς επε, ὁ ἀναμάρτητος πρτος τόν λίθον βαλέτω π᾿ ατ, καί φυγαν ντροπιασμένοι, τήν ρώτησε, γυναίκα, κανείς δέν σέ κατέκρινε; Κανείς, Κύριε. Οτε γώ σέ κατακρίνω. Πήγαινε στό καλό, καί στό ξς πρόσεξε μή μαρτήσεις. 
Ατό κάνει καί σ᾿ ἐμς. Παρατείνει τό λεός του, δέν τιμωρε, νέχεται, περιμένει τήν διόρθωση καί μετάνοιά μας. ν τιμωροσε, επαμε, δέν θά μενε ρθιος οτε νας. λλά τότε θά γέμιζε κόλαση πό μαρτωλούς. Τώρα μακροθυμεκαί περιμένει τήν μετάνοιά μας, γιά νά μς βάλει στόν παράδεισο. Νά χει πελατεία Παράδεισος καί χι κόλασις.
Ατήν τήν τακτική τοΚυρίου μας πρέπει νά κολουθήσουμε κι᾿ ἐμες. Τό διο πρέπει νά κάνουμε στούς λλους. Νά συγκαταβαίνουμε στίς δυναμίες τους, νά κάνουμε πομονή στά λαττώματά τους, νά συγχωρομε τά σφάλματά τους.
Λέει ὁ ἅγιος άκωβος ὁ Ἀδελφόθεος,στω πς νθρωπος ταχύς ες τό κοσαι, βραδύς ες τό λαλσαι, βραδύς ες τήν ργήν. Γρήγορα καί πρόθυμα κομε, λλά δέν μιλμε καί δέν ργιζόμαστε εκολα. Κάνουμε πομονή καί μακροθυμομε. Πάνω στήν ξαψη τς ργς καί τοθυμοδέν θά φερθομε σωστά. Γι᾿ ατό κάποτε στήν ρχαιότητα νας φιλόσοφος, ταν ὁ ὑπηρέτης του κανε κάποια ζημία, τοεπε, δέν σέ τιμωρσήμερα, γιατί εμαι νευριασμένος. Θά σέ τιμωρήσω αριο. Τήν λλη μέρα μως, ταν πέρασε θυμός εδε, τι δέν πρέπει νά τόν τιμωρήσει, λλά νά δείξει συγκατάβαση.
 Στούς σθενες πνευματικά, σθενες στήν πίστη καί στήν ρετή παρασκευάζουμε φάρμακα, δέν νοίγουμε πληγές, πως δέν γανακτομε ναντίον τοῦ ἀσθενος, λλ᾿ ἀντιθέτως τόν βοηθομε καί τοσυμπαραστεκόμαστε. Ατό ννοεῖ ὁ ἀπ. Παλος, ταν λέει, φείλομεν μες οδυνατοί τά σθενήματα τν δυνάτων βαστάζειν.
ς πομένουμε λοιπόν τίς δυναμίες τν λλων. Νά μακροθυμομε στά σφάλματά τους, νά ναβάλουμε τόν θυμό μας, νά δίνουμε παράταση στήν καλή μας συμπεριφορά. Μή παντομε μέσως μέ σχημο τρόπο. Νά τούς παρακινομε, νά τούς θομε νά ξεκινήσουν τήν πνευματική πορεία, νά ρχίσουν νέα ζωή μέσα στό δρόμο τοΘεο, κάτω πό τήν χάρη τοΧριστο
γαπητοί μου, 
  Ἡ ὥρα πέρασε κι᾿ ἐγώ πρέπει νά τελειώσω. νας λλος γιος τν μερν μας, π. Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ σέ μία δική του πρωϊνή προσευχή λεγε πρός τόν Θεό:  Παράτεινον τάς μέρας τς ζως μου, ως του σοι προσφέρω ληθινήν μετάνοιαν. παράταση τοῦ ἐλέους δίδεται, γιά νά μς χαρίσει καιρόν μετανοίας. ληστής πάνω στό σταυρό ξιοποίησε τίς τελευταες στιγμές τς ζως του καί τσι κέρδισε τόν παράδεισο. 
Γι᾿ ατό κι᾿ ἐμες πρέπει καί νά δείνουμε παράταση στούς λλους, μά καί νά ζητομε πό τόν Θεό παράταση. Πρτα νά μετανοήσουμε ελικρινά καί στερα νά μς πάρει Θεός πό ατόν τόν μάταιο κόσμο.ν δέν γίνει τσι καήκαμε.ς γίνει προσευχή μας καθημερινή καί κάθωρος στεναγμός, δηλαδή κάθε ρα, εσεβής ατή πίκλησις. 

 Κύριε, σύ πού συγχώρησες τούς σταυρωτάς σου, παράτεινον τό λεός σου καί σέ μς τούς μαρτωλούς. Σύ πού μέ τό αμα σου σφράγισες τήν διαθήκη τς σωτηρίας τοκόσμου, σσε καί τίς δικές μας ψυχές. Παράτεινον τό λεός σου τος γινώσκουσί σε.              μήν.-  

Δεν υπάρχουν σχόλια: