Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Οἱ ἀρετές τοῦ Ἰώβ (μέρος Ά)

σπερινή μιλία.
          
                                 
Πολλές φορές, γαπητοί μου, στά κηρύγματα στίς συζητήσεις μας ναφερόμαστε στό πρόσωπο τοπολύπαθου καί πολύαθλου ώβ. Τονίζουμε κυρίως τήν πομονή του. Μέ ατήν μεινε στήν στορία. τσι μς εναι γνωστός. Μάλιστα,ποιος κάνει στή ζωή του μεγάλη πομονή, λέμε τι χει ώβεια πομονή.  μως δέν εναι μοναδική ρετή πού εχε. Ποιές εναι ατές, θά τίς δομε στή συνέχεια.
Γιά τόν νθρωπο ατό  μαθαίνουμε πό να βιβλίο τς Παλαις Διαθήκης, πού φέρει τό νομά του, ΙΩΒ. Τό βιβλίο ατό νήκει στά λεγόμενα ποιητικά βιβλία. Εναι κτώ τά βιβλία ατά: ώβ, Ψαλμοί, Παροιμίαι, κκλησιαστής, σμα σμάτων, Σοφία Σολομντος, Σοφία Σειράχ καί θρνοι ερεμίου. κόμη τά βιβλία ατά λέγονται διδακτικά, σοφιολογικά καί θικά. 
Ποιητικά, διότι κφέρονται μέ ποητική μορφή. Βέβαια ποιητικά κομμάτια συνανατομε καί σ᾿ ἄλλα βιβλία τς γίας Γραφς, στά στορικά καί προφητικά. δῶ ὅμως εναι ξ λοκλήρου ποιητικά.
Λέγονται διδακτικά, γιατί χουν σκοπό πρακτικό καί διδακτικό. νομάζονται κόμη σοφιολογικά, διότι μιλον περί σοφίας μέ θική καί θρησκευτική ννοια.
μες σήμερα δέν θά ναφερθομε σέ λη τήν στορία τοῦ Ἰώβ, οτε στά πολλά καί φοβερά παθήματά του, λλά θά περιορισθομε μόνο στίς ρετές του, πως δη επαμε, πού φαίνονται ξεκάθαρα μέσα στό βιβλίο. Ὁ ἄνθρωπος ατός ταν σωτερικά γεμτος πό ετυχία, λόγτν πολλν ρετν του καί ξωτερικά γεμτος  πό πολλά γαθά, λόγτς νάρετης ζως του. 
Ποιές ταν οἱ ἀρετές του, μς τίς λέει κατά πρτον ὁ ἴδιος Θεός. Τίς παρουσιάζει μάλιστα στόν διάβολο. Μς τίς ναφέρει καί ὁ Ἰώβ στό 29ο κεφάλαιο τοβιβλίου. μες σήμερα θά προσπαθήσουμε νά παρουσιάσουμε καί νά ξηγήσουμε τήν πρώτη περίπτωση, τί λέει Θεός γιά τόν ώβ.  Μέ τήν δεύτερη περίπτωση, ν θέλει Θεός, θά σχοληθομε σέ κάποια λλη εκαιρία. 
Τό ερό κείμενο μς ποκαλύπτει μία σκηνή, πού λαμβάνει χώρα  στόν ορανό. Θεός κάνει συμβούλιο μέ τούς γγέλους, πως βασιλιάς μέ τούς πουργούς του. Οἱ ἄγγελοι παρουσιάσθηκαν νώπιον τοΘεο, γιά νά δώσουν ναφορά καί νά λάβουν διαταγές καί δηγίες.
,τι γίνεται κάτω στή γ, λα σα κάνουμε μες οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἄγγελοι τά ναφέρουν λεπτομερς στόν Θεό. Θεός τά γνωρίζει λα, δέν τοξεφεύγει τίποτε.  Πς τό λέμε καί διαφορετικά; πάρχει να μάτι πού τά βλέπει λα. να ατί πού τά κούει λα καί να χέρι πού τά γράφει λα.
Κάτι νάλογο λέειΜέγας Βασίλειος: Στήν εσοδο τοΝαοστέκεται γγελος Κυρίου, πού καταγράφει σους κκλησιάζονται, σους τήν Κυριακή πηγαίνουν στή Θεία Λειτουργία. Ατόν τόν κατάλογο ὁ ἄγγελος τόν παρουσιάζει, τόν δείχνει στό Θεό. Στούς γγεγραμμένους σ᾿ ατόν τόν κατάλογο, Θεός δίνει χάρη πολλή. Τούς λούζει μέ τίς ελογίες του. Τούς γεμίζει μέ οράνια καί πίγεια γαθά.
Πς λέμε στήν πισθάμβωνο εχή; Τό πλήρωμα τς κκλησίας σου φύλαξον. Ποιοί ποτελον τό πλήρωμα τς κκλησίας; Ατοί πού γεμίζουν τούς Ναούς, ατοί πού κκλησιάζονται τακτικά. Γι᾿ ατούς θερμά προσεύχεται ἡ Ἐκκλησία. Γι᾿ ατούς δέονται οἱ Ἱερες καί οΔιάκονοι. πέρ τν εσιόντων ες τόν γιον οκον τοτον μετά πίστεως, ελαβείας καί φόβου Θεο. Σ᾿ ατούς πιβλέπει Θεός. Ατοί δέχονται τήν ελογία τς ερήνης καί τά λέη τομεγάλου Θεοκαί Σωτρος μν ησοΧριστο. Ατούς γράφει Θεός στό βιβλίο τοορανο. Οἱ ἄλλοι πού συστηματικά πουσιάζουν, δυστυχς μόνοι τους διαγράφονται πό τό βιβλίο τοΘεοκαί στερον πό τούς αυτούς των τίς θεες ελογίες καί δωρεές. Εναι τά κλήματα, πού κόπτονται πό τήν μπελο καί, φοδέν καρποφορον κόππτονται καί ες πρ βάλλονται.
πανερχόμαστε στό συμβούλιο τοορανο. ταν ρθαν οἱ ἄγγελοι, γιά νά λάβουν διαταγές, τότε παρουσιάσθηκε καί διάβολος, γιά νά ζητήσει τήν δεια νά πειράξει τόν ώβ, γιατί χωρίς ατήν τήν δεια δέν μποροσε νά κάνει τίποτε.
Σέ λλη περίπτωση τοΕαγγελίου επε Κύριος στόν Πέτρο. Σίμων, Σίμων,σατανς ξητήσατο τοσινιάσαι μς ς τόν σίτον. Ζήτησε διάβολος τήν δεια πό τόν Θεό νά σς πειράξει, νά σς κοσκινίσει. Δίχως τήν δεια τοΘεοδέν μποροσε νά τό κάνει. πειδή λοιπόν διάβολος μς παρακολουθε, γίνεται σκιά μας καί ζητενά μς πειράξει, νά μς κάνει κακό, νά μς καταπιεῖ ὁλόκληρους, ζητομε στή θεία Λειτουργία γγελον ερήνης, φύλακα τν ψυχν καί τν σωμάτων μν. Στήν δέ τελευταία εχή τοΜικροῦ Ἀποδείπνου, πού πευθύνεται στόν φύλακα γγελό μας, ζητομε νά μή μς γκαταλείψει, νά μή φύγει πό κοντά μας, νά μή πιτρέψει στόν διάβολο νά μς κάνει κακό, λλά νά μς κρατάει πό τό χέρι καί νά μς δηγεες δόν σωτηρίας. 
Στή συνομιλία πού εχε Θεός μέ τόν διάβολο, παινετόν ώβ. Προσέσχες τδιανοίσου κατά τοπαιδός μου ώβ, τι οκ στι κατ᾿ ατόν πί τς γς νθρωπος μεμπτος, ληθινός, θεοσεβής, πεχόμενος πό παντός πονηροπράγματος; Πρόσεξες τόν δολον μουώβ, στε νά δες καί νά πεισθες, τι δέν πάρχει κανείς σάν ατόν πάνω στή γῆ ἄνθρωπος ρετς, μεμπτος, κέραιος, εσεβής, ξένος καί μακρυά πό κάθε μαρτωλό καί πονηρό ργο; 
Ὁ Ἰώβ εναι νας κλεκτός, πολύ ξεχωριστός νθρωπος, φωσιωμένος ξ λοκλήρου στό Θεό, στολισμένος μέ πολλές ρετές, βαθύτατη εσέβεια, τήν ποία πιδοκιμάζει πλήρως Θεός. Μάλιστα τόν παινεῖ ὡς τόν καλύτερο νθρωπο, τόν πιό κλεκτό τς ποχς κείνης.
Κατ᾿ ἀρχήν Θεός χρησιμοποιεδύο λέξεις, πού ποτελον τίτλο τιμς γιά κάθε νθρωπο. Ολέξεις ατές εναι πας καί θεράπων. Μαρτυρον διαίτερη οκειότητα καί γαπητική σχέση τοΘεομέ τόν ώβ. Ὁ Ἰώβ εναι δολος τοΘεο. Οδύο ατές λέξεις κρύβουν μεγαλεο. 
Γιά νά δομε τί σημαίνει νά εναι κάποιος δολος τοΘεο; Σημαίνει τικτελεπιστά καί παρέκλιτα τό θέλημα τοΘεο. Πόσοι μπορον νά τό σχυρισθον ατό γιά τόν αυτό τους; Ὁ Ἰώβ εχε ναν Κύριο. ταν δολος νός μόνο Κυρίου, τοΘεο. μες δυστυχς δουλεύουμε σέ δύο κυρίους. Μέ πιό σύγχρονη κφραση θά λέγαμε, παίζουμε σέ δύο ταμπλώ, στοΘεοκαί στομαμων.
 Ἔλεγε μακαριστός π. Παΐσιος, τι μες θά παιδέψουμε πολύ τόν Θεό. Οτε Θεός θά ξέρει πονά μς κατατάξει, γιατί τελικά οτε πιστοί εμαστε, οτε πιστοι. χουμε διπλασιάσει τίς καρδιές μας, λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμς. Δογκώθηκε πικίνδυνα καρδιά μας καί μέσα στόν διο χρο της, κατά να πολύ παράδοξο τρόπο, συνυπάρχουν Θεός καί διάβολος. Ατή εναι ἡ ἀρρώστια τς ποχς μας. Λογικά, ταν πάρχει ὁ ἕνας, δέν μπορενά πάρχει καί ὁ ἄλλος. Σέ μς μως κατά να παράδοξο, παναλαμβάνω, τρόπο συνυπάρχουν καί οδύο. Ατό εναι μία νώμαλη κατάσταση, σφαλς χι φυσιολογική. 
Κάποιοι κούοντας τήν λέξη δολος σοκάρονται, κόμη καί θυμώνουν. Σ᾿ ἕνα γάμο, ταν στεφάνωνε ὁ Ἱερεύς καί λεγε, στέφεται δολος τοΘεο... τήν δούλη τοΘεο... γαμπρός παρεξηγήθηκε. Δολος εμαι, πάτερ, σκλάβος εμαι, δέν τό δέχομαι ατό. γυναίκα πού παίρνω σκλάβα εναι; Δέν κατάλαβε καημένος.
φράση δολος Θεοεναι τίτλος τιμς. Δολος Θεοσημαίνει παιδί τοΘεοῦ ἀγαπητό. Σημαίνει συμπολίτης τν γίων καί οκεος τοΘεο. Σημαίνει κληρονόμος μέν Θεο, συγκληρονόμος δέ Χριστο.δολος τοΘεοεναι πραγματικά λεύθερος. ν δέν εμαστε δολοι τοΘεο, θά γίνουμε πωσδήποτε δολοι τοδιαβόλου, δολοι τν παθν καί τς μαρτίας. Σίγουρα κάποιο φεντικό θά χουμε πάνω στό κεφάλι μας. δέσποτοι δέν μπορομε νά εμαστε, δέν γίνεται. Μύριες φορές νά εμαστε δολοι Χριστο, νός Θεοφιλανθρώπου, νός πολυεύσπλαχνου  Πατέρα καί γαθότατου δελφο, παρά δολοι τοπαγκάκιστου καί νθρωποκτόνου διαβόλου, πού δέν χει χνος καλωσύνης πάνω του, πού θέλει μόνο νά κάνει κακό καί νά βασανίζει τόν νθρωπο, πού θεωρεδικό του βάσανο τό νά μή μπορενά βασανίζει τόν νθρωπο, πως λέει Μέγας Βασίλειος.
Δολος Θεοδέν σημαίνει ρομπότ. Θεός δέν χρειάζεται κανένα δολο νά τόν ξυπηρετε. ταν μες κάνουμε τό θέλημα τοΘεοατοβούλως καί ντελς λεύθερα, μέ κάθε συνέπεια, δηλαδή σύμφωνα μέ τόν τρόπο πού θέλει Θεός, εναι μόνο γιά τό δικό μας καλό καί πρέπει νά τό θεωρομε μεγάλη τιμή, πού εμαστε δολοι Θεο. πλήρης φαρμογή τοθελήματος τοΘεοσημαίνει τήν πίτευξη τοῦ ἁγιασμομας καί τήν πιτυχία τοκαθ᾿ ὁμοίωσιν μέ τόν Θεό. Ατό πάει νά πε, τι ὁ ἄνθρωπος μπλουτίσθηκε μέ λα κενα τά θεα χαρίσματα καί διώματα, πού τόν καθιστον τέλειον καί λόκληρον ν μηδενί λειπόμενον,πως γράφει γιος άκωβος ὁ ἀδελφόθεος στήν καθολική του πιστολή. Ατή κατάσταση κάνει τόν νθρωπο μικρόθεο, τόν κάνει θεοειδ, στολισμένο δηλαδή μέ θεα καί πνευματικά χαρίσματα. 
Δολος Θεομέ κανένα τρόπο δέν σημαίνει τόν δουλοπρεπ, νθρωπο χωρίς προσωπικότητα. ντίθετα δολος τοΘεοεναι πράγματι νθρωπος, εναι ψηλή προσωπικότης. ργάζεται γιά τήν δόξα τοΘεοκαί ατή δόξα ντανακλται στόν διο. δολος τοΘεοῦ ἀγαπάει προσωπικά τόν Θεό καί ατό πού κάνει, τό κάνει χι σάν γγαρία ἤ ἀπό φόβο ἤ ἰδιοτέλεια, λλά μόνο πό γάπη, γαπητικς καί υϊκς. Ατό θά διακηρύξει ργότερα ὁ ἴδιος ὁ Ἰησος Χριστός: Ὁ ἔχων τάς ντολάς μου καί τηρν ατάς, κενος στίν ὁ ἀγαπν με.
Θεράπων μέ δυό λόγια σημαίνει πάλι δολος, πηρέτης τοΘεο. λλά λέξη ατή χει μιά διαίτερη πόχρωση σάν τίτλος. Θεράπων εναι λάτρις τοΘεο. χει μέ λλα λόγια λειτουργική καί λατρευτική σημασία.
ς προχωρήσουμε τώρα στίς λλες ρετές. Ατές πού ναφέρονται στήν ρχή τοβιβλίου, τίς διεςπαναλαμβάνει καί πικυρώνει Θεός.
Ὁ Ἰώβ εναι ληθινός. Τί θά πεῖ ἀληθινός; Μς τό ξηγεῖ ὁ ἅγιος ωάννης Χρυσόστομος.
ληθινός εναι κενος, πού δέν εναι θεατρνος καί ποκριτής. Ατός πού δέν παρουσιάζει πλασματική, προσποιητή εσέβεια. Ατός πού δέν εναι φαρισαος. σκεπραγματικά καί πό βαθιά πεποίθηση τήν ρετή. ξωτερικά, μέ τήν συμπεριφορά του κφράζει κενο τό καλό, πού χει μέσα του.
Μέ λλα λόγια ὁ ἀληθινός ώβ εναι ελικρινής, χι κρυψίνους δόλιος. ντίθετα εναι πλός, γνήσιος καί εθύς. Τόν ώβ κοσμοσε παιδική πλότητα, ατήν πού ργότερα θά παινέσει Κύριος. άν μή στραφτε καί γένησθε ς τά παιδία, ομή εσέλθητε ες τήν βασιλείαν τν ορανν. κόμη εχε ριμότητα, σύνεση, δυναμική πλότητα σέ ραο καί ελογημένο συνδιασμό, σέ ρμονικό σύνολο. Ὁ Ἰώβ μιλάει πως σκέπτεται καί σκέπτεται πως μιλάει. Ποτέ δέν μαθε τήν τέχνη τς πάτης, τοψεύδους καί τς δολιότητος.
Ατό τό χάρισμα τοῦ ἀληθινοεχε καί Ναθαναήλ, πού πήνεσε Κύριος: δε ληθς σραηλίτης, ν δόλος οκ στι. Καί ατό εναι ξαίρετο πόδειγμα γιά μς. Πόσο θά πρεπε νά μς πασχολεσοβαρά ἡ ἀπόκτηση μις τέτοιας ρετς! 
νθρωπος σάν κι᾿ ἐμς ταν ὁ Ἰώβ. Ζοσε σ᾿ ἕνα περιβάλλον διαφθορς καί καταπτώσεως. Καί μως τά κατάφερε περίφημα νά μή παρεκλίνει, λλά νά παραμένει ληθινός. Πάντα ληθινός καί τίμιος καί μάλιστα πρτα μέ τόν αυτό του. Δέν νεχόταν νά εναι διπλοπρόσωπος, λλα νά πιστεύει καί λλα νά δείχνει στήν πράξη. ταν λύγιστος  στήν ελικρίνια καί τιμιότητα, σο καί ν τοκόστιζε ατό. Φς μέσα, φς καί ξω. Κι᾿ ἐμς ὁ ἀπόστολος Παλος μς συμβουλεύει νά ζομε ς τέκνα φωτός.

Τί λλο ταν ὁ Ἰώβ; 
μεμπτος, δηλαδή ψογος, χωρίς κανένα ψεγάδι στή ζωή του. Δέν θά μπορούσαμε νά βρομε κάτι κακό νά τόν μεμφθομε, νά τόν κατηγορήσουμε, νά το κάνουμε κάποιο λεγχο ἤ ἔστω κάποια πλπαρατήρηση.
πάρχει μία συνώνυμη λέξη νέγκλητος. χαρακτηρισμός ατός ναφέρεται σέ νθρωπο, πού δέν πέφτει σέ βαριά παραπτώματα, σέ σοβαρές μαρτίες. Γιατί δχρησιμοποιεται λέξη μεμπτος καί χι νέγκλητος; Τό μεμπτος ναφέρεται σέ νθρωπο πού δέν βρίσκεις κόμη οτε τά μικρά καί σήμαντα λάθη ἤ ἐλλείψεις. Οτε τέτοια δέν μποροσε κανένας νά βρεῖ  στόν ώβ. Δέν τοερισκες κανένα στίγμα, κανένα κουσούρι (νά τό πομε πιό πλ), γι᾿ ατό καί χαρακτηρίζεται μεμπτος.
ν παρατηρήσουμε τούς λλους νθρώπους, κόμη καί τούς αυτούς μας, θά διαπιστώσουμε, τι μπορενά μή βαρύνωνται γιά γκλήματα, δηλαδή γιά πράξεις πού πιδέχονται βαριές κατηγορίες. μως οπιό πολλοί χουμε πολλά στραβά στίς κδηλώσεις τς ζως μας, ετε μέσα στήν οκογένειά μας, ετε στόν παγγελματικό μας χρο, στίς διωτικές δημόσιες σχέσεις μας. χουμε κάποια λαττώματα, πού πιμελς προσπαθομε νά κρύψουμε, καί τά ποα μς καθιστον νυπόφορους στούς γύρω μας. Πολλοί συνάνθρωποί μας μς ποφεύγουν, στω καί ν προσωπικά δέν τούς κάναμε κανένα κακό. 
Πολλές φορές ρχονται οχριστιανοί μας νά ξομολογηθον καί μς λένε, πάτερ, δέν χω κάτι νά μέ βαρύνει, , τά καθημερινά, τά συνηθισμένα. Ατό εναι τό κακό, τι οἱ ἁμαρτίες, στω καί ν ποτίθεται τι εναι μικρές, εναι μως πολλές, μς γιναν συνήθεια καί δυστυχς τίς κάνουμε καθημερηνά, κάτι πού εναι πολύ κακό.
Λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης, μιά βάρκα βουλιάζει, ν τήν γεμίσουμε μέχρι πάνω μέ κοτρνες, μέ μεγάλες πέτρες. Μά καί μέ ψιλή μμο νά τήν γεμίσουμε, πάλι θά βουλιάξει. πως τό διο δεμένοι εμαστε, ετε μς δέσουν μέ χοντρό σχοινί ετε μέ λεπτό. Τό ποτέλεσμα εναι τό διο. Οἱ ἄνθρωποι ατοτοεδους δέν εναι μεμπτοι, λλά πίμεμπτοι, ψεκτοί, ξιοκατηγόρητοι. πομένως κάθε λλο παρά γαπητοί.

λλη ρετή, λλο προσόν, ὁ Ἰώβ ταν Δίκαιος.
Μέ ποιά σημασία; ταν λέμε τι κάποιος εναι δίκαιος, ννοομε τι νεργεσύμφωνα μέ τόν νόμο. κόμη ννοομε ατόν πού δέν δικε, δέν κάνει δικίες, εναι ντικειμενικός. ποφαίνεται μέ σωστή ψφο σέ περίπτωση κρίσεως νάμεσα στούς νθρώπους. Μέ ατήν τήν στενή ννοια ὁ Ἰώβ ταν σφαλς δίκαιος νθρωπος.
πάρχει μως καί μιά ερύτερη ννοια στή λέξη δίκαιος καί δικαιοσύνη, πού τήν συναντομε στήν γία Γραφή. Σύμφωνα μέ ατήν δίκαιος σημαίνει  καί νάρετος. Μέ ατήν τήν σημασία τήν συναντομε πολύ συχνά, τόσο στήν Παλαιά σο καί στήν Καινή Διαθήκη. Ἡ Ἁγία Γραφή, ταν ναφέρεται σέ γίους νθρώπους, τούς νομάζει δικαίους.
Ὁ ἅγιος ωάννης Χρυσόστομος ξηγε: Συναγωγή καί νωσις πάντων τν καλν καί γαθν στίν δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη εναι ἡ ἄθροισις καί νωσις , τό μάζεμα λων τν καλν καί γαθν.
Δίκαιος ν, ομέρος ρετς ν ατῷ ἔχων, λλά πσαν ρετήν νθρωπίνην λόκληρον καί καθολικήν, οκ πό τούτου μέν πεχόμενος τοπονηρο, τέρου δέ ντεχόμενος. Πιό πλ: Δίκαιος εναι ατός πού χει λες τίς νθρώπινες ρετές σέ τέλειο βαθμό καί χι μόνο να μέρος τς ρετς. Δέν ποφεύγει να κακό, κάνει μως κάποιο λλο. 
Μέ ατό τό νόημα τοδικαίου ναφέρεται τό ερό Εαγγέλιο στόν ωσήφ, τόν μνήστορα τς Παναγίας.ωσήφ δέ ὁ ἀνήρ ατς δίκαιον ν....πίσης γιά τούς γονες τοΤιμίου Προδρόμου, Ζαχαρία καί λισάβετ γράφει: σαν δέ μφότεροι δίκαιοι νώπιον τοΘεο
Ατός πλοτος τν ρετν κανε τόν ώβ ξιοσέβαστο καί γαπητό  καί τόν νεδείκνυε φωτεινή προσωπικότητα καί ξιον θαυμασμο

να λλο χαρακτηριστικό, πού προστίθεται πό τόν διο τόν Θεό εναι,τι ὁ Ἰώβ ταν κακος.
πεχε πό κάθε κακία γενικά στή ζωή του, πρό πάντων δέ πό τήν κδικητικότητα, τό μσος καί τήν μνησικακία. Δέν κρατοσε κακία μέσα του, οτε νεργοσε μέ σκληρότητα. Τήν κακία του τήν δειξε τότε πού τά πράγματα πγαν γι᾿ ατόν νάποδα καί κυρίως μέ τήν ρπαγή τς περιουσίας του πό τούς ληστές καί τήν σφαγή τν νθρώπων του. Δέν καταράσθηκε τούς ληστές, δέν τούς ξύβρισε, δέν μίλησε ες βάρος τους, δέν σχολήθηκε κν μέ τήν γκληματική τους νέργεια. Οκαταστάσεις τόν σπρωχναν νά ντιδράσει τσι, ὁ ἴδιος μως ποτέ δέν ποχώρησε.

πί πλέον ὁ Ἰώβ ταν Θεοσεβής,πεχόμενος πό παντός πονηροπράγματος. 
Ἡ ἀρετή ατή τς θεοσέβειας ποτελοσε τήν γία καί γόνιμη γ, στήν ποία μποροσαν νά καλλιεργηθον λες οπροηγούμενες ρετές, πού προαναφέραμε, λλά καί κενες, πού θά ναφερθον στή συνέχεια. Ατές μαρτυρον τήν ληθινή καί πραγματική, τήν ελικρινσχέση πού εχε μέ τόν Θεό.
Τί σημαίνει ὁ ὅρος θεοσεβής καί θεοσέβεια; Σημαίνει τι ὁ Ἰώβ εχε μέσα του βαθιά ριζωμένο τόν σεβασμό καί τόν φόβο το Θεο, πού κατεύθυνε καί καθώριζε λη του τήν ζωή.
Θά μς πεπάλι ὁ ἅγιος ωάννης Χρυσόστομος: Ὁ Ἰώβταν νθρωπος πού σεβόταν τόν Θεό καί ταν τέλειος ναντι τν νθρώπων καί ναντι τοΘεο. δικαιοσύνη ναφερόταν στή σχέση του μέ τούς νθρώπους καί θεοσέβεια στή σχέση του μέ τόν Θεό. Συνέπεια ατς τς θεοσέβειας ταν ἡ ἀποφυγή κάθε κακο. Οδύο ατές ρετές συμπληρώνουν μία τήν λλη.
Δέν μπορομε νά πομε, πώς ὁ Ἰώβ ταν ναμάρτητος, φοκανένας νθρωπος δέν εναι χωρίς μαρτίες, κόμη καί ν μία μονάχα μέρα ζήσει στή γ. ναμάρτητος δέν ταν, πέφευγε μως μέ κάθε τρόπο τήν μαρτία. κριβς ατή ἡ ἀποφυγή τς μαρτίας συνιστᾶ ἀρνητικά τήν γνησιότητα τς θεοσέβειας.
Σχετικά μέ τόν φόβο τοΘεοπρέπει νά κάνουμε μία διευκρίνιση. Δέν πρέπει νά νομίζουμε, τι πρόκειται γιά τρόμο καί φρίκη, γιά κάποιο ασθημα πού προκαλον π.χ. οτρομακτικές κδηλώσεις φυσικν δυνάμεων καί φαινομένων,πως μιά τρομερή θύελλα, στραπόβροντα, μιά φοβερή τρικυμία, καταστροφικές πλημμύρες, πού μολογουμένως προκαλον φόβο καί τρόμο οἱ ἀπειλές πό κακούργους νθρώπους ἤ ἀκόμη τρομακτικά τυχήματα κ..
Στή Σοφία Σειράχ διαβάζουμε: φόβος τοΘεοπροξενεδόξα,  χαρά καί μεγάλη γαλλίαση. φόβος τοΚυρίου τέρπει τήν καρδιά, φέρνει εθυμία καί μακροζωΐα. Δίνει σοφία μέ τό παραπάνω καί χαρίζει κανοποίηση μέ τούς θείους καρπούς της. Βλαστάνει ερήνη καί πλήρη γεία. φόβος τοΘεοσπρώχνει μακρυά τά μαρτήματα καί ταν εναι μόνιμος πομακρύνει τήν ργή τοΘεο.σοι φοβονται τόν Κύριο δέν θά εναι πείθαρχοι στούς λόγους του καί σοι τόν γαπον, θά τηρον τίς ντολές του. Θά εναι παραδομένοι λόψυχα στόν Κύριο καί χι σέ νθρώπους.
Γιά νά τό καταλάβουμε καλύτερα, θά πομε να παράδειγμα. να παιδί πού γαπάει πολύ τόν πατέρα του, φοβται μή τυχόν τόν στενοχωρήσει τόν πληγώσει τόν προσβάλει, μήπως γίνει φορμή καί τόν μειώσει στά μάτια τν λλων. Τέτοιος ταν φόβος τοῦ Ἰώβ ναντι τοΘεο.
Ὁ Ἰώβ λοιπόν ταν ληθινός, μεμπτος, δίκαιος, κακος, θεοσεβής, πεχόμενος πό παντός πονηρο, παρά τίς ντιξοότητες πού συνάντησε καί παρά τόν βαθύ πόνο πού δοκίμασε. ξακολουθοσε νά παραμένει κακος. 
λα ατά τά επαμε γιά κενον. Τώρα ς πομε καί κάτι γιά μς.
Τά στοιχεα ατά τοχαρακτήρα του, οἱ ἀρετές τοῦ Ἰώβ πρέπει νά εναι διαχρονικές, περχρονικές. Νά μή κοσμοσαν μόνο κενον, λλά νά χαρακτηρίζουν κάθε νθρωπο καί μάλιστα τόν χριστιανό. Πρέπει νά σχύουν, χι μόνο γιά τό παρελθόν, γιά τήν ποχή κείνη, λλά γιά κάθε στιγμή τς στορίας. Γράφει ὁ ἀπόστολος: σα προεγράφη ες τήν μετέραν διδασκαλίαν προεγράφη. λα γράφτηκαν, γιά διδασκαλία δική μας, γιά νά διδαχθομε μες. 
ς λέγξουμε καθένας τόν αυτό του, ατά παληθεύονται σέ μς; Εμαστε οσυνεχιστές τς περιπτώσεως τοῦ Ἰώβ; Τό θέμα δέν εναι τί λέει καθένας γιά τόν αυτό του, οτε τί γνώμη χουν οἱ ἄλλοι γιά μς, λλά πς μς βλέπει Θεός.
 Τί διαβάζουμε στήν γία Γραφή; πό τόν ορανό σκύβει Θεός νά δετήν κατάσταση τν νθρώπων καί τί διαπιστώνει; Πάντες ξέκλιναν, μα χρειώθησαν. Ξεφύγαμε πολύ πό τόν δρόμο τοΘεοκαί τήν θεοσέβεια. Βλέπουμε ναν ρμητικό χείμαρρο, να θολό καί βρωμερό ποτάμι τοκακονά παρασέρνει στό διάβα του λα τά καλά, σα γνά, για, σια καί ερά. Κάλυψε τά πάντα κατακλυσμός τς μαρτίας. 
Καί οχριστιανοί; δεναι τό μεγάλο δράμα. Σέ πάρα πολλές περιπτώσεις οχριστιανοί χουμε γίνει χειρότεροι πό τούς νθρώπους τοκόσμου. Γράφει ὁ ἀπόστολος Παλος: ν καί γνωρίσαμε (ποτίθεται) τόν Θεό, δέν τόν δοξάζουμε  μέ τίς πράξεις μας καί δέν τόν εχαριστομε μέ τήν  καρδιά μας, λλά κολουθομε λάθος δρόμο μέ νόητους, ψεύτικους καί μάταιους λογισμούς, γιατί σκοτίσθηκε ἡ ἀσύνετη καρδιά μας. 
Νά σκεφθεκανείς, τι ὁ Ἰώβ φτασε σ᾿ ατό τό δυσθεόρητο ψος τν ρετν ζώντας πρίν πό τόν νόμο. Κι᾿ ἐμες ζομε, χι μόνο μέ τόν νόμο, λλά μέσα στή χάρη τοΘεο. Ζομε 2.000 μέ τόν Χριστό, 2.000 χρόνια μέ τό γιο Εαγγέλιό του. 
Λέει κάπου ὁ ἱερός Χρυσόστομος: Θεός, γιά νά μς κάνει νθρώπους μς δωσε τόν νόμο του, τήν Παλαιά Διαθήκη. Εδε μως τι ατό δέν φτανε, δέν ταν ρκετό νά γίνουμε μόνο νθρωποι. Μς θελε καλύτερους καί νώτερους. τσι μς δωσε κατόπιν καί τήν Καινή Διαθήκη, γιά νά μς κάνει γγέλους. Τώρα ποφτάσαμε μέ τόν νόμο καί τήν χάρη, καλύτερα νά μή τό πομε καί Θεός νά βάλει τό χέρι του, νά μς λεήσει. 
Εναι νάγκη νά μετρήσουμε τούς αυτούς μας, χι μέ νθρώπους θεους καί πιστους, διεφθαρμένους καί διεστραμένους, λλά μέ γίους καί στήν συγκεκριμένη περίπτωση μέ τόν δίκαιο ώβ. λεγε π. Παΐσιος: ν συγκρίνω τόν αυτό μου μέ νθρώπους, θά νομίσω τι κάποιος εμαι. ν μως τόν συγκρίνω μέ τούς γίους, τότε διαπιστώνω τι εμαι τενεκές. Μέτρο μας εναι Χριστός καί μες πρέπει νά φτάσουμε ες νδρα τέλειον ες μέτρον λικίας τοπληρώματος τοΧριστο
Στήν Παλαιά Διαθήκη, πιό συγκεκριμένα στόν Προφήτη Δανιήλ διαβάζουμε τό περιστατικό κενο μέ τόν βασιλιά τν Βαβυλωνίων Βαλτάσαρ. Κάντε τόν κόπο νά τό μελετήσετε. Εναι πολύ φέλιμο καί διδακτικό. νδιασκέδαζε, εδε στόν πέναντι τοχο να χέρι, πού γραψε τρες λέξεις. Μανή, Θεκέλ, Φάρες. Τί σήμααιναν ατές,  τοτό ξήγησε Προφήτης Δανιήλ. Βασιλιά μου, Θεός σέ μέτρησε, σέ ζύγισε καί ερέθης λίγος. Μέτρησε τό πνευματικό σου νάστημα καί σέ βρκε πολύ λειψόν, σκάρτον. Νά περιμένεις τήν τιμωρία του. 
Διαβάζοντας τό γιο Εαγγέλιο, βλέπουμε τόν ησοΧριστό τούς ερούς Εαγγελιστές νά παινον κάποιους νθρώπους γιά τίς ρετές καί τήν γιότητά τους. Τά δύο παραδείγματα τά επαμε πιό πάνω. εαγγελιστής Ματθαος γράφει γιά τόν ωσήφ τόν μνηστήρα τς Παναγίας τι εναι δίκαιος,νάρετος, νθρωπος τοΘεο. εαγγελιστής Λουκς γράφει γιά τούς γίους Ζαχαρία καί λισάβετ τι σαν δίκαιοι μφότεροι νώπιον τοΘεοκαί μεμπτοι. Ζοσαν βίο μεμπτο σύμφωνα μέ λες τίς ντολές καί τίς διατάξεις τοΚυρίου.
Χριστός γιά τόν κατόταρχο τς Καπερναούμ, πού πγε νά παρακαλέσει γιά τήν θεραπεία τοδούλου του επε, τι τήν πίστη πού βρκε σ᾿ ατόν τόν εδωλολάτρη ρωμαο ξιωματικό, δέν συνάντησε οτε στούς σραηλίτες, πού ποτελοσαν τόν κλεκτό λαό τοΘεο. Τόν διο παινετήν χαναναία γυναίκα γιά τήν πίστη της. γύναι, μεγάλη σου πίστις... Γιά νά φτάσει ὁ ἴδιος Χριστός νά τούς παινε, φαντασθτε τί πίστη καί πόσες ρετές σέ μεγάλο μάλιστα βαθμό εχαν.
Στόν Τίμιο Πρόδρομο μως βλέπουμε τό μεγαλύτερο γκώμιο, πού πλεξε ποτέ Χριστός σέ νθρωπο, φοῦ ὄντως ὁ Ἰωάννης Βαπτιστής ταν μεγαλύτερος καί νώτερος. Οκ γήγερται ν γεννητος γυναικν μείζων ωάννου τοΒαπτιστο
Νά κάνω μιά ρώτηση. Τί γνώμη χει γιά μς Χριστός, πού εναι δίκαιος; μες κολακεύουμε ὁ ἕνας τόν λλο, λέμε ψέματα, βγάζουμε λανθασμένα συμπεράσματα καί δικες ποφάσεις. Πολλές φορές λέμε τό μαρο σπρο καί τό σπρο μαρο, γιά νά ρέσουμε στούς νθρώπους. Λησμονομε πολύ εκολα, τι θά μς κρίνει Θεός καί χι κόσμος καί Θεός θά μς κρίνει σύμφωνα μέ τό Εαγγέλιο, πού μς φησε. Γι᾿ ατό νά κοιτάξουμε πώς θά ρέσουμε στό Θεό. Πς Θεός θά πεκαλά λόγια γιά μς. Καί ατό θά τό πιτύχουμε, ταν γίνουμε νθρωποι ρετς. 
 Βέβαια ρετές δέν διαθέτουμε. Καλά ργα δέν χουμε γραμμένα στό νεργητικό μας. Τολάχιστον ςχουμε τό γνθι σ᾿ ατόν. Νά συναισθανθομε σέ ποιά οκτρή κατάσταση βρισκόμαστε, νά ναγνωρίζουμε τά σφάλματά μας καί νά μετανοομε, νά ποκτήσουμε ελικρινμετάνοια, νά κοιτμε νά διορθωθομε.
Ο περισσότεροιχουμε τήν ψευδαίσθηση, τι κάτι εμαστε. Συνήθως δαφνοστεφανώνουμε τούς αυτούς μας καί κδίδουμε πιστοποιητικό γιότητας γιά μς. Λέμε μάλιστα καί λόγια πολύ γωϊστικά, μακάριοι καί οἱ ἄλλοι νά ταν σάν κι᾿ ἐμένα. Καί τό κακό εναι τι δέν τά λέμε μόνο, λλά καί τά πιστεύουμε. Πόσο λάθος κάνουμε καί πόσο φοβερά καί πικίνδυνα εναι ατά τά λόγια! 
ταν Κύριος επε στόν πλούσιο νεανίσκο νά φαρμώσει τίς ντολές, κενος βιάστηκε νά παντήσει καί επε, τατα πάντα φυλαξάμην κ νεότητός μου. ν ταν πιό σοβαρός, ν εχε λίγο μυαλό παραπάνω, θά πρεπε νά πε, δυστυχς, Κύριε, μέχρι σήμερα δέν μπόρεσα νά κάνω κάτι σπουδαο. Στό τέλος ατός ποιητής τονόμουβαλε κάτω τό κεφάλι καί φυγε πογοητευμένος. Ατό παθαίνουμε θά πάθουμε κι᾿ ἐμες.
        Ἔχοντας πίγνωση τς καταστάσεώς μας θά πρεπε νά συμφωνήσουμε μέ τόν ερό μνογράφο καί νά παραδεχτομε ατά πού λέει σ᾿ ἕνα τροπάριο: Πσαν μαρτίαν διεπραξάμην, πάντας περέβην τῇ ἁμαρτί. ταν νας Παλος διεκήρυσσε, τι εναι σχατος πάντων, πρτος καί μεγαλύτερος τν μαρτωλν, τί μπορομε νά πομε μες; τι εμαστε καλύτεροι καί νώτεροι πό ατόν; Καί ατό πρέπει νά τό πιστέψουμε; 
Ἡ ἀλήθεια εναι, γαπητοί μου, τι μέχρι τώρα, μασταν ψεύτικοι. Ψεύτικοι σέ λα. Φεύτικοι χριστιανοί. Ψεύτικοι νηστευτές. Ψεύτικοι ξομολογούμενοι. Ψεύτικοι προσευχόμενοι. Ψεύτικοι κοινωνοντες. Ψεύτικοι στήν γάπη, στήν πίστη, στήν ταπείνωση. ,τι κάμναμε ταν πολύ λίγα καί μισά. Οτε στό περίπου δέν εμαστε ντάξει. ς γίνουμε κάποτε πραγματικοί χριστιανοί, μέ γνήσιο κκλησιαστικό φρόνημα. Νά γίνουμε θεοσεβες μέ λη τήν σημασία τς λέξεως, σέ λη της τήν κταση, σέ λες της τίς διαστάσεις. Σέ ψος, σέ βάθος καί πλάτος. Νά τό προσπαθήσουμε φιλότιμα καί μέ τίς εχές τοδικαίου ώβ καί τήν δύναμη τοΘεονά τό κατορθώσουμε, νά τό πιτύχουμε. μήν.-


Δεν υπάρχουν σχόλια: