Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ.
Ἡ σημερινή Κυριακή εἶναι ἡ πρώτη Κυριακή τοῦ νέου ἔτους καί λέγεται Κυριακή πρό τῶν Φώτων. Τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι ἡ ἀρχή ἀπό τό κατά Μᾶρκον Εὐαγγέλιο. Μέ πολύ ἁπλά λόγια, μέσα σέ δύο-τρεῖς σειρές ὁ Εὐαγγελιστής Μᾶρκος μᾶς παρουσίασε τό πρόσωπο καί τό ἔργο τοῦ Προδρόμου.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ. Τί σημαίνει αὐτό; Μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ ἔρχεται στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου, γιά νά κηρύξει βάπτισμα μετανοίας. Νά προετοιμάσει τόν κόσμο νά δεχθεῖ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Δέν εἶναι αὐτός τό φῶς, ἀλλά ὁ λύχνος. Δέν εἶναι ὁ ἥλιος, εἶναι ὁ ἀστέρας ὁ πρωινός, ὁ αὐγερινός εἶναι, πού προαναγγέλλει τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης. Ὁ Τ. Πρόδρομος ἄνοιγε τόν δρόμο, πού ἔπρεπε νά ἀκολουθήσουν οἱ ἄνθρωποι, γιά νά συναντήσουν τόν ἐρχόμενον ἐν ὀνόματι Κυρίου. Ἡ ὁδός εἶναι ὁ Χριστός. Ἔτσι μᾶς εἶπε ὁ ἴδιος. Ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ὁδός. Ὁ Ἰωάννης ἄνοιγε τούς χώρους τῶν θεμελίων, γιά νά βάλει ὁ Χριστός τά θεμέλια τῆς πίστεως. Καί μάλιστα τό θεμέλιο εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Θεμέλιον ἄλλον οὐδείς δύναται θῆναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς ὁ Χριστός.
Αὐτός λοιπόν ὁ Ἰωάννης, ὁ χρονολογικά τελευταῖος ἀπό τούς προφῆτες, ὡς πρός τήν ἀξία ὅμως ὁ πρῶτος, ὁ μεγαλύτερος ὅλων τῶν προφητῶν, ἦταν ἡ φωνή τοῦ λόγου. Λόγος ὁ Χριστός, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ἐκήρυττε στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου.Ἐάν κάποιος πάει στά Ἱεροσόλυμα, θά διαπιστώσει, ὅτι τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ Ἰορδάνου βρίσκεται σέ μία φοβερή ἔρημο. Ἐκεῖ δέν φυτρώνει τίποτε, δέν ὑπάρχει οὔτε ξερό ἀγκάθι.
Κατά δεύτερο λόγο ἦταν φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, διότι οἱ ἄνθρωποι ἐγκατέλιψαν τόν ἀληθινό Θεό. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἐκήρυττε εἰς ὦτα μή ἀκουόντων. Μιλοῦσε σέ ἔρημες ψυχές. Ἔρημες ἀπό τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Ἔρημες ἀπό πίστη στό Θεό, ἔρημες ἀπό ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο, ἔρημες ἀπό καλωσύνη καί καλά ἔργα, ἔρημες ἀπό ἀρετές. Οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν μέσα σέ βαθύ σκοτάδι καί ἦσαν γεμᾶτοι ἀπό νεκρά ἔργα, ἔργα ἀδικίας καί ἁμαρτίας.
Γι᾿ αὐτό ὁ μεγάλος προφήτης τούς μιλοῦσε μέ λόγια σκληρά. Τούς χαρακτήριζε φίδια καί ὀχιές. Γεννήματα ἐχιδνῶν, τούς ἔλεγε, κοιτᾶξτε νά μετανοήσετε καί νά διορθωθεῖτε, νά κάνετε καλά ἔργα. Ποιήσατε καρπούς ἀξίους τῆς μετανοίας.
Αὐτήν τήν ἐρημιά ἔβλεπε καί ὁ Χριστός, ὅταν ἔλεγε, ὁ λαός αὐτός μέ πλησιάζει καί μέ τιμᾶ μόνο μέ τά χείλη. Μόνο λόγια εἶναι, ἐνῷ ἡ καρδιά του εἶναι πολύ μακρυά ἀπό ἐμένα, εἶναι ἀλλοῦ δοσμένη. Τό ἴδιο πρᾶγμα μέ ἄλλα λόγια λέει καί ὁ προφήτης Ἡσαΐας: Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; Κύριε, ποιός πίστεψε στό κήρυγμά μας,στά λόγια πού ἀπό τό δικό σου στόμα ἀκούσαμε; Μιλᾶμε σέ πλῆθος κόσμου καί εἶναι σάν νά φωνάζουμε μέσα σέ ἔρημο τόπο, πού δέν ὑπάρχει κανείς, ἀφοῦ κανείς δέν μᾶς ἀκούει.
Αὐτό πού τότε συνέβαινε, δυστυχῶς, ἐξακολουθεῖ νά γίνεται καί σήμερα. Εἴκοσι αἰῶνες ζοῦμε μέ τό ἱερό Εὐαγγέλιο. Εἴκοσι αἰῶνες μέ τόν Χριστό. Δύο χιλιάδες χρόνια ἠχοῦν στά αὐτιά μας τά λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἐπί τόσα πολλά χρόνια ἀκοῦμε κι᾿ ἐμεῖς τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας. Πόσο ἄνθρωποι γίναμε; Πόσο καλλιτερεύσαμε; Μέχρι ποιοῦ βαθμοῦ γέμισε ἡ καρδιά μας ἀπό πίστη καί καλωσύνη; πόσο πλησιάσαμε τόν Θεό καί τόν πλησίον μας; Πόσο καλλιεργήσαμε τήν ψυχή μας; Πόσο ἐπιτρέψαμε στό Ἅγιο Πνεῦμα νά σκηνώσει μέσα μας καί νά ὀργώσει τά κατάβαθα τῆς καρδιᾶς μας, ὥστε νά μή εἶναι τόπος ἔρημος καί χέρσα γῆ; Μέχρι πότε θά ζοῦμε σ᾿ αὐτήν τήν τραγική κατάσταση, δηλαδή τήν ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ; Μέχρι πότε θά Τόν διώχνουμε ἀπό τήν ζωή μας;
Τό Ἰσραήλ στήν Ἁγία Γραφή ὀνομάζεται Γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἀπό τήν ὁποία ρέει μέλι καί γάλα, λόγῳ τῆς ἀφθονίας τῶν πολλῶν καί μεγάλων καρπῶν, πού παράγει. Σήμερα ὅμως τό μεγαλύτερο τμῆμα του εἶναι ἔρημος τόπος, διότι τό ἐγκατέλειψε ὁ Θεός. Οἱ Ἑβραῖοι ἀρνήθηκαν τόν ἀληθινό Θεό καί σταύρωσαν τόν Χριστό.
Κάποτε, λίγο πρίν ἀπό τό πάθος, ὁ Κύριος εἶδε τήν Ἱερουσαλήμ καί ἔκλαψε γι᾿ αὐτήν. Προεῖδε τό τέλος της καί τήν ἐρήμωσή της, λόγῳ τῆς ἀποστασίας της. Ἰδού ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος, τούς εἶπε ὁ Χριστός. Τά Ἱεροσόλυμα ἐρημώθηκαν δύο φορές. Μία πρό Χριστοῦ ἀπό τούς Βαβυλωνίους (βαβυλώνια αἰχμαλωσία) καί μία τό 70 μ.Χ. ἀπό τούς Ρωμαίους.
Στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας βρίσκονται δύο ἑλληνικά ὀρθόδοξα Μοναστήρια, τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου καί τοῦ Ἁγίου Σάββα. Ὅλη ἡ ἔρημος τριγύρω κατάξερη, τίποτε δέν φυτρώνει. Μέσα στό μοναστήρι τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου ὁ Γέροντας ἔχει μία κληματαριά. Ξέρετε τί σταφύλια κάνει ἡ κληματαριά; τριῶν , πέντε μέχρι καί ἑπτά κιλῶν τό τσαμπί. Γιατί αὐτή ἡ διαφορά, ἀφοῦ καί μέσα ἔρημος καί ἔξω ἀπό τήν μονή πάλι ἔρημος; Ἔξω ἔρημος Θεοῦ. Ἐγκατάλειψις καί ἄρνησις Θεοῦ, ἐνῷ μέσα πίστις καί παρουσία Θεοῦ, γι᾿ αὐτό μεγάλη εὐλογία.
Μέσα στήν ἀποκάλυψη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τό Πνεῦμα τό Ἅγιο προειδοποιεῖ τούς ἐπισκόπους τῶν ἑπτά ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας: Πρόσεξε, ματανόησε, βάλε μυαλό, γιατί ἔρχομαι γρήγορα καί θά μετακινήσω τήν λυχνία σου. Θά πάρω τήν χάρη μου, θά σέ ἐγκαταλίψω καί θά ἀφανισθεῖς. Δυστυχῶς δέν πρόσεξαν καί πραγματοποιήθηκαν οἱ ἀπειλές. Ἔφυγε ὁ Θεός,πῆρε τήν χάρη του καί ἐνέσκυψαν ἐκεῖ στά ἁγιασμένα μέρη οἱ ἄπιστοι καί ἄθεοι καί βάρβαροι ἀγαρηνοί. Ἀπό ἐκεῖ χάθηκε ἡ Ὀρθοδοξία, κυριαρχεῖ τό ἰσλάμ. Γκρέμισαν οἱ Ἐκκλησιές, φύτρωσαν τζαμιά. Πᾶνε οἱ παπάδες, ἦρθαν οἱ χοτζάδες. Ἔπαυσε τό Εὐαγγέλιο, ἐπικρατεῖ τό κοράνιο. Γιατί; γιατί ἐρήμωσε ὁ τόπος. Οἱ ἄνθρωποι ξέχασαν τόν Θεό καί ὁ Θεός ἔφυγε.
Δέν ἔχει πολύ καιρό πού ἄκουσα κάτι στήν τηλεόραση καί φοβήθηκα, τρόμαξα. Λένε οἱ ἐπιστήμονες, ὅτι σέ λίγα χρόνια ἀρκετά μέρη τῆς πατρίδας μας θά ἐρημώσουν. Τόποι πού καλλιεργοῦνται, θά γίνουν ἔρημος. Μήπως κι᾿ ἐδῶ φταίει ἡ ἁμαρτία μας, μήπως ἐπειδή ξεχάσαμε τόν Θεό μας καί τόν παροργίζουμε μέ τίς πολλές ἁμαρτίες μας; Οἱ ἐπιστήμονες μᾶς λένε τό ἀποτέλεσμα. Ἡ αἰτία ποιά εἶναι; Διώχνουμε τόν Θεό καί ἔρχεται ἡ ἐρήμωση.
Ἀγαπητοί μου,
Τό κύριο ἔργο τοῦ Ἰωάννου ἦταν νά κηρύττει καί νά βαπτίζει. Τό βάπτισμά του ἦταν βάπτισμα μετανοίας. Τί πάει νά πεῖ αὐτό; Προκαλοῦσε τήν αἴσθηση τῆς ἁμαρτωλότητας καί ἦταν πρόσκληση σέ μετάνοια. Ὁ Ἰωάννης δέν ἦταν ὁ γιατρός. Ἁπλῶς ἔκαμνε διάγνωση τῆς ἀρρώστιας. Θεραπεία δέν μποροῦσε νά προσφέρει. Ἔδειχνε τόν πόνο καί τίς πληγές, ἀλλά μέχρι ἐκεῖ, γιατί γιατρός εἶναι μόνο ὁ Χριστός. Αὐτός θεραπεύει τούς πόνους τῆς ψυχῆς καί τά τραύματα τῆς ἁμαρτίας καί σ᾿ αὐτόν ὁδηγοῦσε τά πλήθη, γιά νά θεραπευθοῦν.
Ἐμεῖς τί θά κάνουμε; Θά καθώμαστε μέσα στήν ἔρημο καί θά καιγώμαστε κάτω ἀπό τόν καυτό ἥλιο τῆς ἁμαρτίας; Ὁ προφήτης Δαβίδ λέει σ᾿ ἕνα ψαλμό του: Ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ. Αὐτό νά κάνουμε κι᾿ ἐμεῖς τώρα πού βρισκόμαστε στήν ἀρχή τοῦ νέου ἔτους. Νά πάρουμε τήν γενναία μά καί σταθερή ἀπόφαση νά φύγουμε ἀπό τήν ἔρημο τῆς ἁμαρτίας. Νά πλησιάσουμε τόν Τίμιο Πρόδρομο καί νά προσέξουμε κάπου ἁπλώνει τό ἁγιασμένο χέρι του. Δείχνει τόν μεγάλο γιατρό. Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Ἄς τρέξουμε κοντά του. Μόνο πλησίον του θά βροῦμε τήν θεραπεία, τήν ἀνάπαυση,
τήν δροσιά τοῦ οὐρανοῦ. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου