Ἡ Ἁγία Ὁσιοπαρθενομάρτυς καί ἀθληφόρος Παρασκευή εἶναι ἀπό τούς μεγαλύτερους καί γνωστότερους Ἁγίους, πού τιμᾶ ὁ κόσμος, γιατί μεταξύ τῶν ἄλλων εἶναι καί πολύ θαυματουργή. Σήμερα θά ἤθελα νά σᾶς διηγηθῶ πρῶτα ἕνα σύγχρονο θαῦμα τῆς Ἁγίας καί κατόπιν θά βγάλουμε τά ἠθικά συμπεράσματα καί διδάγματα. Συνέβη πρίν δύο χρόνια στό Κορωπί Ἀττικῆς σέ μιά οἰκογένεια.
Ὁ ἄνδρας στήν οἰκογένεια αὐτή ἦταν πιστός ἄνθρωπος. Πίστευε πολύ στόν Θεό. Ἐκκλησιαζόταν τακτικά καί ἀγωνιζόταν νά ζῇ ζωή πραγματικά χριστιανική. Μάλιστα αὐτός πάντοτε ἄναβε τό καντήλι στό σπίτι τους, γιατί ἡ γυναίκα του - δυστυχῶς - ἦταν ἄπιστη καί μάλιστα εἰρωνευόταν τόν ἄνδρα της, γιά τήν πίστη του.
Πρίν δύο χρόνια, τό 2005, ἡμέρα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς ὁ ἄνδρας σηκώθηκε πρωΐ-πρωΐ νά πάει στήν Ἐκκλησία. Ἄφησε τήν γυναίκα του καί τήν πεθερά του νά κοιμοῦνται. Ἔκλεισε τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μέ τό κλειδί μάλιστα καί ἔφυγε. Μετά τήν θεία Λειτουργία γύρισε στό σπίτι καί βρῆκε τίς δύο γυναῖκες φοβισμένες καί ἀναστατωμένες. Τίς ρώτησε τί συμβαίνει, κι᾿ ἐκεῖνες τόν ρώτησαν, ἐάν φεύγοντας ἔκλεισε τή πόρτα. Ἐκεῖνος τίς διαβεβαίωσε, ὅτι τήν ἔκλεισε μέ τό κλειδί, ἀφοῦ ἐκείνη ἡ περιοχή ἔχει ἰδιαίτερα προβλήματα μέ τούς κλέφτες καί ἄλλους κακοποιούς.
Γιατί εἶστε τόσο ἀνήσυχες; τίς ρώτησε κι᾿ ἐκεῖνες τοῦ εἶπαν, ὅτι μόλις ἔφυγε, ἄκουσαν νά ξεκλειδώνει ἡ πόρτα καί εἶδαν μπροστά τους μία γυναίκα νά μπαίνει στό σπίτι ντυμένη στά μαῦρα, ψηλή καί πολύ ὄμορφη, νά τίς κοιτάζει ἀμίλητη καί νά πηγαίνει στό δωμάτιο, πού εἶχαν τό καντήλι. Τό πῆρε καί πῆγε στήν κουζίνα, ἔβαλε λάδι, ἔβαλε καί τό φυτιλάκι, τό ἄναψε καί τό πῆγε πάλι στή θέση του. Φεύγοντας τίς κοίταξε αὐστηρά καί τίς εἶπε: σήμερα εἶναι ἡ γιορτή μου καί τό καντήλι σας εἶναι σβηστό. Αὐτά εἶπε καί ἔφυγε, ὅπως ἦρθε. Ὁ ἄνδρας συγκινήθηκε ἀπό τήν ἐπίσκεψη τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς στό σπίτι του καί ἀπό τό θαῦμα πού ἔκανε στήν ἄπιστη γυναίκα του.
Τό θαῦμα αὐτό μιλάει ἀπό μόνο του καί διδάσκει σέ ὅλους μας πῶς πρέπει νά ἑορτάζουμε καί νά τιμοῦμε τούς Ἁγίους μας. Δέν μποροῦμε νά ἀπουσιάζουμε ἀπό τήν θεία Λειτουργία καί, εἴτε νά καθώμαστε στό σπίτι μας, εἴτε νά πηγαίνουμε στίς ἐργασίες μας καί τό βράδυ λόγῳ τῆς ἑορτῆς νά εἴμαστε ὁπωσδήποτε στό γλέντι καί στό φαγοπότι. Καί μετά λέμε, τί ὡραῖα περάσαμε στήν γιορτή τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς!
Τό πρῶτο λοιπόν πού θά κάνουμε εἶναι νά ἀνάψουμε τό καντήλι μας. Αὐτό δείχνει ὅτι ἡ πίστη μας εἶναι ζωντανή καί θερμή εἶναι ἡ ἀγάπη μας στόν Θεό καί στούς Ἁγίους. Κατόπιν θά ἐπιδιώξουμε νά πᾶμε ὅσο τό δυνατόν νωρίς στήν Ἐκκλησία.
Λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Ὅταν πλησιάζει ἡ γιορτή μας, ἀπό πολύ καιρό πιό μπροστά κάνουμε ἑτοιμασίες. Καθαρίζουμε σχολαστικά τό σπίτι μας. Τρέχουμε στήν ἀγορά. Σκεπτόμαστε τί θά φορέσουμε, τί θά φᾶμε, τί θά κεράσουμε κ.ἄ. Παράλληλα μέ αὐτήν τήν προετοιμασία, λέγει ὁ ἱ. Πατήρ, πρέπει νά κάνουμε καί τήν πνευματική μας προετοιμασία. Θά προσέξουμε τήν ζωή μας, θά νηστεύσουμε, θά ἐξομολογηθοῦμε, θά καθαρίσουμε τόν οἶκο τῆς ψυχῆς μας, ὥστε στή γιορτή μας νά μπορέσουμε νά κοινωνήσουμε. Δέν ἀρκεῖ ἕνας ἁπλός ἐκκλησιασμός. Γιορτή εἶναι νά συμμετάσχουμε στήν Ἁγία Τράπεζα, στό πανηγύρι τῶν ἀγγέλων καί ὄχι μόνο στό τραπέζι τῶν φαγητῶν καί τῆς διασκεδάσεως.
Στό βιβλίο Σημεῖον Μέγα ἀναφέρεται ὅτι, ὅταν ὁ Ἅγιος Ραφαήλ τῆς Μυτιλήνης ἐμφανιζόταν σέ διαφόρους ἀνθρώπους καί ἀπεκάλυπτε διάφορα πράγματα γιά τήν ζωή καί τό μαρτύριό του, μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε σέ κάποια γυναίκα, στή γιορτή μου θέλω νά μοῦ κάνεις κόλλυβα. Σέ κάποιον ἄλλον εἶπε, στή γιορτή μου νά μοῦ φέρεις λουλούδια. Ἀφοῦ τά θέλουν καί τά ζητοῦν οἱ Ἅγιοι, ἐμεῖς πρέπει νά τούς τά κάνουμε καί νά τούς τά προσφέρουμε.
Τό καλύτερο βέβαια πού μποροῦμε νά κάνουμε εἶναι νά τούς μιμηθοῦμε, νά τούς μοιάσουμε, ἄν πράγματι θέλουμε νά τούς τιμήσουμε. Λέγει πάλι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἑορτή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος.
Τί θά μπορούσαμε νά διδαχθοῦμε, νά πάρουμε ἀπό τόν βίο τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς; Δύο πράγματα.
1ον. Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν ἡ Ἁγία μοίρασε στούς φτωχούς ὅλη τήν περιουσία πού τῆς ἄφησαν οἱ γονεῖς της. Κάτι ἀνάλογο πρέπει νά κάνουμε κι᾿ ἐμεῖς. Ἄν αὐτό εἶναι δύσκολο γιά μᾶς, μποροῦμε νά κάνουμε κάτι ἐλαφρύτερο. Νά μή δώσουμε ὅλα τά ὑπάρχοντά μας, νά γίνουμε ὅμως ἐλεήμονες, ὅσο εἶναι δυνατόν. Κάτι μποροῦμε νά προσφέρουμε σ᾿ αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη. Ἔτσι ὑποχρεώνουμε τόν Θεό. Γίνεται ὀφειλέτης σέ μᾶς ὁ Θεός καί θά ἔρθει καιρός, πού θά μᾶς τό ἀνταποδώσει καί μάλιστα μέ ὑψηλό τόκο. Ἄν δέν μποροῦμε νά δώσουμε πολλά, ἄς δώσουμε λίγα. Ἄν δέν μποροῦμε οὔτε λίγα νά δώσουμε, τοὐλάχιστον μή κλέβουμε καί μή ἁρπάζουμε αὐτά πού ἀνήκουν στούς ἄλλους. Δέν ἔχουμε νά δώσουμε ὑλικά, ἄς προσφέρουμε πνευματικά. Μέ ἕναν καλό λόγο, μέ μία καλή συμβουλή μποροῦμε πολύ νά ὀφελήσουμε τούς ἀδελφούς μας.
Αὐτό εἶναι τό δεύτερο στοιχεῖο, πού θά πάρουμε ἀπό τήν Ἁγία. Μοίρασε τήν περιουσία της στούς φτωχούς καί ἐλεύθερη πλέον ἀπό κοσμικές καί ὑλικές φροντίδες, ἔγινε ἱεραπόστολος. Γυρνοῦσε πόλεις καί χωριά καί ἐκήρυττε τόν Χριστό.
Ἐμεῖς πάλι εἶναι δύσκολο νά ἀφήσουμε τά σπίτια μας, τίς οἰκογένειές μας καί τίς ἐργασίες καί νά γυρνᾶμε διαφόρους τόπους, γιά νά κηρύττουμε τόν Χριστό. Ὅμως εἶναι δυνατόν νά τό κάνουμε στήν μικρή κοινωνία πού ζοῦμε. Ἄν αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνει, ἄς τό ἐπιχειρήσουμε στήν γειτονιά μας. Ἄν καί αὐτόν δέν γίνεται, τότε μέσα στό σπίτι μας, στήν οἰκογένειά μας, στά παιδιά μας νά μιλήσουμε γιά τόν Χριστό καί τήν χριστιανική ζωή. Οὔτε αὐτό δέν μποροῦμε νά κάνουμε; τότε μή γινώμαστε ἐμπόδιο, μή διακόπτουμε τήν σχέση τους μέ τόν Χριστό καί μέ τήν Ἐκκλησία. Ἄν κανείς δέν θέλει νά πιστεύει, τοὐλάχιστον ἐμεῖς νά πιστεύουμε, ἐμεῖς νά ἐκκλησιαζώμαστε, ἐμεῖς νά ζοῦμε χριστιανικά, ἐμεῖς μή ἀφήσουμε τόν Χριστό καί τήν πίστη μας.
Ὅταν ἔτσι γιορτάζουμε, ἀγαπητοί μου, ὅταν κάνουμε αὐτά, θά ἔχουμε τήν βοήθεια καί τίς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων, τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου