Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Κυριακή του Ασώτου (23-2-2003).

« Εις  εαυτόν δε ελθών»

Ο άσωτος υιός, αγαπητοί μου, αφού χτυπήθηκε  και ταλαιπωρήθηκε μακριά από τον πατέρα του « ήλθεν εις εαυτόν», ήρθε στα συγκαλά του ,λογικεύτηκε, έβαλε μυαλό. Τα παθήματα του έγιναν μαθήματα. Μέχρι εκείνη την ώρα ήταν εκτός εαυτού, δεν ήταν στα καλά του.
Άς δούμε το θέμα καλύτερα, άς το προσέξουμε περισσότερο. Ο νεώτερος γιος ήταν εκτός εαυτού, ήταν άφρων, όταν πήρε το μερίδιό του και έφυγε. Ήθελε να χαρεί την ζωή του, να διασκεδάσει, να ευχαριστηθεί. Τι όμως έγινε; Ο πρίγκιπας έγινε ζητιάνος. Ο πλούσιος κατάντησε πάμφτωχος. Το βασιλόπουλο έγινε βοσκός χοίρων. Αυτός με την πορφύρα και το βύσσον φορούσε πλέον κουρέλια. Εκείνος που είχε ποικιλία εκλεκτών φαγητών, με δυσκολία έβρισκε ξυλοκέρατα, για να χορτάσει την πείνα του. Πήγε για καλύτερη ζωή και τα βρήκε όλα μαύρα. Πήγε να χαρεί και τον έπνιξαν οι θλίψεις και οι λύπες. Πήγε να διασκεδάσει κι’ έπεσε μέσα στον βούρκο και στην ασωτία. Ήταν λοιπόν άφρων και εκτός εαυτού, όταν τα μάζεψε και έφυγε. Τα μη και τα όχι του πατέρα του ήταν προστατευτικά και όχι δεσμευτικά. Δεν ήταν στέρησις της ελευθερίας του. Ήταν άφρων και εκτός εαυτού, όταν ενόμισε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, χωρίς να έχει κανένα φραγμό στη ζωή του.
Δηλαδή πάτερ, δεν είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε  ό,τι θέλουμε, χωρίς να δώσουμε λογαριασμό σε κανένα; Ασφαλώς όχι. Στη ζωή μας, αγαπητοί μου, δεν κάνουμε ό,τι θέλουμε, ό,τι μας αρέσει. Κάνουμε το σωστό και το πρέπον. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: « Πάντων απόλαυσον, μόνον αμαρτίας απόστηθι».΄Εχεις δικαίωμα να κάνεις τα πάντα, να χαρείς την ζωή σου, να απολαύσεις τα πάντα. Κάτι όμως που είναι αμαρτία μη το κάνεις, φύγε μακριά. « Ακαθάρτου μη άπτεσθε», λέγει ο Θεός στην Αγία Γραφή. Ούτε με το δαχτυλάκι σας να το ακουμπάτε , καμία σχέση με το κακό, τελεία αποχή. Ο απόστολος Παύλος πάλι συμβουλεύει , τα αμαρτήματα που κάνουν οι άπιστοι, εμείς δεν θα τα πιάνουμε ούτε στο στόμα μας, ούτε καν θα τα αναφέρουμε. Πολύ δε περισσότερο δεν θα τα κάνουμε.
Ενθυμούμεθα κάποιες νεαρές γυναίκες, που ήθελαν να κάνουν τις φεμινίστριες, που έβγαιναν στους δρόμους και φώναζαν, όταν γινόταν αγώνας κατά των εκτρώσεων από την εκκλησία και άλλους φορείς. Τις ακούγαμε που φώναζαν, « δικά μας είναι τα σώματα ,τα κάνουμε ό,τι θέλουμε». Ήσαν οι καημένες άφρονες και εκτός εαυτού. Ζούσαν ασώτως.
1) Ο απόστολος Παύλος λέγει: «ουκ εστέ εαυτών,ηγοράσθητε γάρ τιμής». Δεν ανήκετε στους εαυτούς σας. Δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Του Χριστού είστε. Ο Χριστός  πλήρωσε με το αίμα Του και σας εξαγόρασε. Άρα είστε υποχρεωμένοι να ζείτε κατά Χριστόν, να κάνετε πάντοτε το θέλημα του Θεού. Και ασφαλώς δεν θέλει ο Χριστός να γίνετε φόνισσες και εγκληματίες.
2) Ας πούμε ότι τα σώματα σας ανήκουν, είναι δικά σας. Αυτό που κυοφορείται μέσα στα σπλάχνα σας , οπωσδήποτε δεν είναι δικό σας. Και αυτό του Θεού είναι. Η Σάρρα, η γυναίκα του Αβραάμ  από νέα ήθελε να κάνει παιδί και δεν μπορούσε. Πότε απέκτησε; όταν θέλησε ο Θεός. Το ίδιο και η Ελισάβετ, η μητέρα του Τ.Προδρόμου, το ίδιο και η αγία Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ , το ίδιο και τόσοι άλλοι.
Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή, « ιδού εγώ και τα παιδία, ά μοι έδωκεν ο Θεός». Ο δε δίκαιος και πολύαθλος Ιώβ, όταν έχασε και τα δέκα του παιδιά έλεγε με υπομονή: Ο Θεός μου τα έδωσε, ο Θεός πάλι τα πήρε.
Κάθε ένας που ζεί μέσα στην αμαρτία είναι άφρων , εκτός εαυτού. Το παν είναι να σωθούμε και όποιος δεν εργάζεται  για την σωτήρια του  είναι άφρων και εκτός εαυτού. Όποιος ενεργεί τα αντίθετα προς την σωτηρία του είναι άφρων και ζεί ασώτως. Όποιος νομίζει ότι σκέπτεται πολύ λογικά και έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, είναι εκτός εαυτού  και άφρων. Θα προχωρήσω ακόμη περισσότερο. Όταν ζητούμε να κάνουμε δήθεν ανώτερα πράγματα, πιο πνευματικά, πιο άγια, πιο πολλά από ό,τι ορίζει η εκκλησία  και με αυτά εύκολα πέφτουμε στον εγωϊσμό και σε έπαρση και πάλι ξεμακραίνουμε από τον Θεό, πάλι είμαστε άφρονες, εκτός εαυτού, ερωτοτροπούμε με την ασωτία. Όταν κάνουμε το δικό μας θέλημα, είμαστε εκτός εαυτού και ζούμε ασώτως.
                                                           Αγαπητοί αδελφοί,
Κάποτε ο άσωτος υιός  «ήλθεν εις εαυτόν». Γύρισε πίσω στον πατέρα του. Είπε, πατέρα μου ,αμάρτησα, έσφαλα. Δεν προσπάθησε  να δικαιολογηθεί. Όσο πλησίαζε με μετάνοια και συντριβή, τόσο ένιωθε μέσα του την χαρά  να μεγαλώνει, τόσο περισσότερο ανοιχτή έβλεπε την θύρα του ελέους του πατέρα του. Όλοι εμείς ακολουθήσαμε τον άσωτο στην πτώση του και στην αμαρτία, στην απομάκρυνση από τον Θεό. Καιρός είναι τώρα να τον μοιάσουμε και στην επιστροφή. Να έλθουμε εις εαυτόν, στα συγκαλά μας. Όταν μετανοούμε ερχόμαστε εις εαυτόν, γινόμαστε λογικοί και μυαλωμένοι άνθρωποι. Όταν δεν επιχειρούμε να δικαιολογηθούμε, όταν παραδεχώμαστε  τα σφάλματά μας και τα λάθη μας είμαστε σώφρονες
Να δώσει ο Θεός , ώστε η σημερινή ημέρα να είναι ξεχωριστή, ιστορική θα έλεγα για όλους μας. Μια ολόκληρη ζωή κουραστήκαμε μέσα στην αμαρτία Να πάρουμε  την  σταθερή απόφαση, να επιστρέψουμε  όπως ο άσωτος υιός . Ο στοργικός πατέρας μας περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά στην θύρα του Παραδείσου, για να μας βάλει  στο ουράνιο πανηγύρι . Αμήν.-

Δεν υπάρχουν σχόλια: