Τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;
Ἕνας νομοδιδάσκαλος, θεολόγος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, πλησίασε τόν Χριστό καί τόν ρώτησε τί πρέπει νά κάνει, γιά νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή;
Ἡ ἐρώτηση τοῦ νομικοῦ κατ᾿ ἀρχήν φαίνεται νά εἶναι πολύ καλή, σπουδαία. Ἔπαυσε ὅμως νά εἶναι τέτοια, ἀφοῦ ἡ πρόθεσή του ἦταν πονηρή. Σκοπός του δέν ἦταν νά μάθει κάτι, πού δέν γνώριζε, ἀλλά νά παγιδεύσει τόν Ἰησοῦ. Νά τόν φέρει σέ δύσκολη θέση. Νά πεῖ κάτι διαφορετικό ἀπό ἐκεῖνα, πού εἶπε ὁ Μωϋσῆς καί νά τόν κατηγορήσει. Ὑποκρίνεται, ὅτι τόν τιμᾶ, ἀλλά παραμονεύει νά τόν ἁρπάξει. Ἔτσι καταλαβαίνουμε, πώς δέν εἶναι ἀρκετό νά μιλᾶμε γιά τά θεῖα, γιά πράγματα θρησκευτικά καί πνευματικά, δέν ἀρκεῖ νά ἐρευνοῦμε τά θέματα τῆς πίστεως. Πρέπει καί ἡ πρόθεση μέ τήν ὁποία μιλᾶμε καί ἐρευνοῦμε νά εἶναι ἁγνή καί εἰλικρινής.
Ὁ νομικός ὄφειλε νά γνωρίζει, ὅτι πάνω σ᾿ αὐτό τό θέμα ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς δίνει σαφή καί ξεκάθαρη ἀπάντηση. Αὐτή μᾶς φωτίζει καί μᾶς ὁδηγεῖ. Εἶναι πολύ σπουδαῖο, εἶναι μεγάλη εὐλογία τό ὅτι ἔχουμε γραμμένο καί κρατοῦμε στά χέρια μας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά γνωρίζουμε μέ βεβαιότητα τί θέλει ὁ Θεός καί τί ζητάει ἀπό ἐμᾶς. Ἐφόσον δέ τό ἔχουμε γραμμένο, ὀφείλουμε νά τό μελετᾶμε, νά τό ζοῦμε καί νά τό διδάσκουμε καί στούς ἄλλους. Ὀφείλουμε εὐχαριστίες πολλές καί εὐγνωμοσύνη στούς ἁγίους Εὐαγγελιστές, πού μᾶς παρέδωσαν τά ἱερά κείμενα, ὅπως καί στόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο, πού σήμερα τόν ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε τήν μνήμη του.Ὁ νομοδιδάσκαλος ρώτησε τόν Χριστό τί πρέπει νά κάνει καί ὁ Κύριος τοῦ εἶπε νά ἐφαρμώσει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶναι γραμμένες μέσα στήν Ἁγία Γραφή, μέ πρώτη καί καλύτερη τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης, πού εἶναι ἡ κορυφαία, ἡ μεγαλύτερη ἐντολή. Ἀγάπη πρός τόν Θεό καί στόν πλησίον μας.
Τό θέμα εἶναι ποιός εἶναι ὁ πλησίον; Οἱ ραββίνοι τῶν Ἑβραίων ἐδίδασκαν, ὅτι πλησίον τους εἶναι μόνο οἱ ὁμοεθνεῖς καί ὁμόθρησκοι, ὄχι οἱ εἰδωλολάτρες. Ἔτσι οἱ ἰσραηλίτες δέν ἦταν ὑποχρεωμένοι νά βοηθήσουν ἕναν ἐθνικό, οὔτε ὅταν ἀκόμη διέτρεχε κίνδυνο θανάτου. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγαν, πᾶς μή Ἕλλην βάρβαρος. Κανείς δέν ἔχει ἀξία, παρά μόνο οἱ Ἕλληνες. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι γιά πέταμα, δέν ἀξίζει νά ἀσχολεῖται κανείς μέ αὐτούς. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν σημερινή παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου μᾶς δίδαξε, ὅτι πλησίον μας εἶναι ὁ καθένας πού διατρέχει κάποιο κίνδυνο, πού βρίσκεται σέ δύσκολη θέση κι᾿ ἐμεῖς εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τόν βοηθήσουμε, νά τοῦ προσφέρουμε βοήθεια μέ προθυμία καί πολλή ἀγάπη, ἔστω καί ἄν ἀκόμη αὐτός εἶναι ὁ ἐχθρός μας.Ἔτσι λοιπόν, κατέληξε, ἄν θέλεις νά σώσεις τήν ψυχή σου, ἄν ἐπιθυμεῖς νά κερδήσεις τήν αἰώνια ζωή, πήγαινε κι᾿ ἐσύ νά κάνεις ὅ,τι ἔκανε ὁ Σαμαρείτης. Πήγαινε δεῖξε ἀγάπη καί καλωσύνη σέ δικό σου ἤ ξένο, σέ φίλο ἤ ἐχθρό καί ἔτσι θά σωθεῖς.
Σέ ἄλλη περίπτωση ἄλλου νομικοῦ εἶπε ὁ Χριστός, ἄν θέλεις νά σωθεῖς τήρησε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ: Οὐ κλέψῃς, οὐ μοιχεύσῃς, οὐ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου. Γιά νά τίς δοῦμε μία-μία; Μήπως λερώσαμε τά χέρια μας ἁπλώνοντάς τα σέ πράγματα ἄλλων, πού δέν μᾶς ἀνήκουν; Μήπως καταπατήσαμε τό στεφάνι τοῦ γάμου μας καί ἔχουμε παράνομο δεσμό; Οἱ στατιστικές λένε, ὅτι τό 70% τῶν παντρεμένων ἔχουν παράνομες σχέσεις. Μετά ἀπό αὐτό περιμένουμε νά δοῦμε πρόσωπο Θεοῦ; Μήπως λέμε ψέματα καί σπιλώνουμε τήν ὑπόληψη καί τήν τιμή τῶν ἄλλων; Μήπως καταδικάζουμε τόν ἀθῶο καί ἀπαλλάσσουμε τόν ἔνοχο; Μέ αὐτά δέν κληρονομοῦμε τόν οὐρανό. Ποιά εἶναι ἡ συμπεριφορά μας ἔναντι τῶν γονέων μας; Γιά νά τούς ρωτήσουμε, εἶναι εὐχαριστημένοι ἀπό ἐμᾶς ἤ ἔχουν παράπονα ἀπό τήν διαγωγή μας;
Ἄλλη περίπτωση: Διαβάζουμε στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὅτι ὁ δεσμοφύλακας στή φυλακή τῶν Φιλίππων ρώτησε τόν Παῦλο καί τόν μαθητή του Σίλα, Κύριοι, τί μέ δεῖ ποιεῖν, ἵνα σωθῶ; Τί πρέπει νά κάνω, γιά νά σωθῶ; Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν, νά πιστεύσεις στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἔτσι τόν ἐδίδαξαν, τόν κατήχησαν καί βάπτισαν καί αὐτόν καί ὅλη του τήν οἰκογένεια.
Αὐτό συμφωνεῖ ἀπόλυτα μέ ἐκεῖνα πού εἶπε ὁ ἀναστάς Κύριος, ὅταν ἔστειλε τούς μαθητές του νά κηρύξουν στά πέρατα τοῦ κόσμου. Ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται. Θά σωθεῖ ἐκεῖνος πού πίστεψε καί βαπτίσθηκε. Ἡ πίστη εἶναι προϋπόθεση τοῦ βαπτίσματος. Ἐμεῖς ὅλοι βαπτισθήκαμε, δυστυχῶς ὅμως δέν πιστεύουμε ὅλοι. Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἀκυρώνουμε τήν βάπτισή μας καί ἄρα κινδυνεύει ἡ σωτηρία μας.
Ὅταν ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἐβάπτιζε στόν Ἰορδάνη ποταμό, ἔλεγε στούς προσερχομένους: Δέν ἀρκεῖ μόνο τό βάπτισμα, κοιτᾶξτε νά μετανοήσετε εἰλικρινά. Ρωτοῦσαν τά πλήθη τί να κάνουμε; Τούς ἀπαντοῦσε, νά δίνετε ἐλεημοσύνη, νά δείχνετε μέ τήν ἄσκηση τῆς ἀγάπης καί τῆς φιλανθρωπίας τήν εἰλικρινή μετάνοιά σας. Ρωτοῦσαν οἱ τελῶνες; Ἔμεῖς τί νά κάνουμε; Νά μή εἰσπράττετε τίποτε παραπάνω ἀπό τό κανονικό καί δίκαιο. Ρωτοῦσαν οἱ στρατιωτικοί, κι᾿ ἐμεῖς τί νά κάνουμε; Νά μή ἐκβιάζετε κανένα μέ φόβο καί ἀπειλές, οὔτε νά τόν κατηγορεῖτε ψευδῶς μέ σκοπό νά ἀποσπάσετε χρήματα ἀπό αὐτόν, ἀλλά νά ἀρκεῖσθε στό μισθό σας.
Στήν παραβολή τοῦ Κυρίου ρωτοῦσε ὁ ἄφρων πλούσιος; Τί ποιήσω; Τί νά κάνω; Μετά ἀπό πολλή σκέψη καί παιδεμό ἀποφάσισε νά γκρεμίσει τίς ἀποθῆκες του καί νά χτίσει μεγαλύτερες. Αὐτό ὅμως ἦταν ἡ καταστροφή του. Ἔτσι καταλαβαίνουμε, ὅτι ἀπό ἐμᾶς, ἀπό τίς δικές μας πράξεις καί ἐνέργειες ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία ἤ ἡ καταδίκη μας.
Ἀγαπητοί μου,
Μελετῶντας τήν Ἁγία Γραφή μαθαίνουμε τί πρέπει νά κάνουμε, γιά νά σωθοῦμε. Ἄλλα πρέπει νά ἐφαρμώσουμε καί ἄλλα νά ἀποφύγουμε. Ἐμεῖς πρέπει νά ἀκολουθήσουμε τά λόγια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Νά γίνουμε σάν τήν μέλισσα, πού πηγαίνει ἀπό λουλούδι σέ λουλούδι καί παίρνει τό νέκταρ, τούς γλυκεῖς χυμούς. Τό ἴδιο ἔκανε κι᾿ ἐκεῖνος.
Ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς του λέει, πάντων τάς ἀρετάς ἀνεμάξω πατήρ ἡμῶν Βασίλειε. Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶχε πάνω του, μάζεψε πάνω του ὅλες τίς ἀρετές τῶν ἄλλων ἁγίων: τήν πραότητα τοῦ Μωϋσῆ, τόν ζῆλο τοῦ προφήτη Ἠλία, Πέτρου τήν ὁμολογία, τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τήν θεολογία κλπ. Ὑποχρέωση δική μας καί καθῆκον εἶναι νά διαβάζουμε τήν Ἁγία γραφή, γιά νά μάθουμε τίς μᾶς παραγγέλλει ὁ Θεός. Νά μελετήσουμε τούς βίους τῶν ἁγίων, γιά νά δοῦμε πῶς ἐφαρμόζονται ὅλα αὐτά, πῶς πραγματοποιοῦνται. Αὐτό νά κάνουμε κι᾿ ἐμεῖς καί θά σωθοῦμε, θά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου