Ἁγνείας θησαύρισμα, χαῖρε.
Μέσα σ᾿ ἕνα τροπάριο τοῦ κανόνα τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου διαβάζουμε, ὅτι ἡ Παναγία εἶναι ἁγνείας θησαύρισμα. Αὐτό θέλει νά πεῖ, ὅτι ἡ ἁγνότητα εἶναι κάτι πολύ σπουδαῖο. Εἶναι ἕνας πολύτιμος θησαυρός. Καί δεύτερο, ὅτι ἡ Παναγία εἶναι ὁ θησαυρός τῆς ἁγνότητας. Ὅτι εἶναι ἁγνή σέ τέλειο βαθμό καί στήν ψυχή καί στό σῶμα. Λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ Παναγία δέν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε κἄν μέ τό λογισμό της. Ἡ καρδιά της δέν εἶχε τήν παραμικρή κίνηση πρός τήν ἁμαρτία. Θλίψεις εἶχε πολλές καί μεγάλες, ἀλλά ποτέ της δέν ἁμάρτησε, δέν εἶχε ἐπίκτητες ἁμαρτίες, γι᾿ αὐτό δέν ἔχασε ποτέ τή Θεία Χάρη. Μόνο, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, εἶχε τό προπατορικό ἁμάρτημα.
Ἕνας στίχος τῶν χαιρετισμῶν τήν ὀνομάζει στήλη τῆς παρθενίας. Ἔμεινε ἁγνή καί παρθένος σέ ὅλη της τή ζωή. Ἄν παρατηρήσουμε τίς εἰκόνες της, σέ ὅλες θά δοῦμε ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς ἀστέρες. Ἕνας στό μέτωπο καί δύο στούς ὤμους της. Αὐτοί οἱ ἀστέρες δηλώνουν τό ἀειπάρθενο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Πρίν γεννήσει τόν Χριστό ἦταν Παρθένος, ἀλλά καί κατά τήν γέννηση καί μετά τήν γέννηση πάλι διέμεινε παρθένος.
Τῆς φάνηκαν πολύ παράξενα τά λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου, ὅταν τῆς εἶπε, ὅτι θά γεννήσει τόν Χριστό. Μέ ἀπορία ρώτησε, πῶς εἶναι δυνατό νά γίνει αὐτό, ἀφοῦ δέν ἔχω καμία σχέση μέ ἄνδρα; Δέν εἶχε, οὔτε ἀπέκτησε ποτέ τέτοιες σχέσεις. Κάποια ἐπίθετα τήν ἀποκαλοῦν ἄνανδρο, ἀπείρανδρο καί θεόνυμφο, γιατί δέν ὑπῆρξε νύμφη κανενός ἄνδρα, ἀλλά ἔγινε νύμφη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι στούς χαιρετισμούς πολλές φορές ἐπαναλαμβάνουμε, χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.
Κάποιες προφητεῖες μέσα στήν Παλαιά Διαθήκη ὁμιλοῦν γιά μία πόρτα κλεισμένη. Κανείς δέν πέρασε μέσα ἀπό αὐτήν. Μόνο ὁ ἡγούμενος, κάποιος Βασιλιάς, ἕνας Ἄρχοντας πέρασε διά μέσου αὐτῆς καί τήν ἄφησε πάλι κλεισμένη. Ἐδῶ πάλι ἡ Ἁγία Γραφή ἀναφέρεται στό ἀειπάρθενο τῆς Θεοτόκου.
Ἀλλά καί τό ὄνομα τῆς Παναγίας φανερώνει τήν ἁγνότητά της. Τό ὄνομά της εἶναι ΜΑΡΙΑ. Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Κρήτης, ὁ ὑμνητής τῆς Παναγίας γράφει: Τό θεόκλητο ὄνομα τῆς ἀειπαρθένου συντίθεται ἀπό τά ἀρχικά τῶν ὀνομάτων πέντε γυναικῶν τῆς Π. Διαθήκης. Τά χαρίσματα αὐτῶν τῶν γυναικῶν συγκέντρωνε ἡ Θεοτόκος στόν ὕψιστο βαθμό ὡς στέφανος χαρίτων.
Πῆρε τό Μ ἀπό τήν προφήτιδα Μαριάμ, τήν ἀδελφή τοῦ Μωϋσῆ, πού διακρίθηκε γιά τήν ἁγνότητά της.
Τό Α προέρχεται ἀπό τήν Ἀσυνέθ, γυναίκα τοῦ παγκάλου Ἰωσήφ. Προτυπώνει τήν Δέσποινα τοῦ κόσμου, πού ἔγινε μητέρα τοῦ ὡραίου κάλλει παρά τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων.
Τό Ρ ἀπό τήν Ραχήλ, μητέρα τοῦ πατριάρχη Ἰακώβ, (τό ὄνομα αὐτό σημαίνει ἀμνάδα) καί δηλώνει τήν ὀμορφιά, τήν σεμνότητα καί τήν ταπείνωσή της. Αὐτήν τήν ταπείνωση εἶχε καί ἡ κόρη τῆς Ναζαρέτ καί ἔκανε τόν Θεό νά ἐπιβλέψει ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ.
Τό Ι ἀπό τήν Ἰουδίθ, γιά τήν ἀνδρεία καί τήν πίστη της. Ὅπως ἐκείνη συνέτριψε τό κεφάλι τοῦ Ὁλοφέρνη, ἔτσι ἡ Παναγία συνέτριψε τήν κεφαλήν τοῦ νοητοῦ Ὁλοφέρνη, τοῦ διαβόλου καί ἀναδείχθηκε προστασία τῶν χριστιανῶν φοβερά καί ἀκαταίσχυντος.
Τό τελευταῖο Α δηλώνει τήν προφήτιδα Ἄννα, τήν μητέρα τοῦ Σαμουήλ. Ἄννα σημαίνει Θεία Χάρις καί δηλώνει τήν ὑπομονή καί αὐτῆς καί τῆς Παναγίας. Ὅπως ἐκείνη γέννησε τόν προφήτη Σαμουήλ, τό στήριγμα τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἔτσι ἡ Παναγία γέννησε τόν Χριστό, τόν Σωτήρα τοῦ νέου Ἰσραήλ τῆς χάριτος.
Ἡ ἁγία Ἄννα ἦταν στεῖρα γυναίκα καί δήλωνε τήν στειρότητα τοῦ κόσμου. Στεῖρες ἦταν οἱ ἀνθρώπινες καρδιές ἀπό καλωσύνη. Αὐτή ἡ στειρότητα καταλύθηκε στό πρόσωπο τῆς Παρθένου Μαρίας, πού καλλιέργησε σέ ἄφθαστο βαθμό τίς θεῖες ἀρετές καί σάν κεχαριτωμένη γέννησε τόν Χριστό, πού ἔλυσε τά δεσμά αὐτῆς τῆς στειρότητας.
Ἁγνή λοιπόν ἡ Παναγία καί Παρθένος. Καί σάν τέτοια εἶναι τεῖχος τῶν παρθένων, ὅπως πάλι ψάλλουμε στούς χαιρετισμούς. Ἀγάπησε τήν παρθενία, τίμησε τήν ἁγνότητα καί ὑπεραγαπᾶ, προστατεύει, φροντίζει ὑπερβολικά ὅσους ἀγωνίζονται νά μείνουν ἁγνοί καί καθαροί. Ὅλοι αὐτοί συναντοῦν πολλές φορές ἐμπόδια, ἀνυπέρβλητες δυσκολίες, τρομερούς πειρασμούς, ἀλλά ἡ Παναγία εἶναι κοντά τους ὡς τεῖχος καί ὀχύρωμα. Εἶναι ἀδύνατον νά χάσει τήν ψυχή του ἐκεῖνος, πού τιμᾶ τήν Παναγία. Μέ τήν χάρη, πού βρῆκε ἀπό τόν Θεό, τροφοδοτεῖ κάθε ἕναν πού ἀγωνίζεται νά κρατηθεῖ ὄρθιος μέσα σ᾿ αὐτήν τήν κοσμοχαλασιά, νά διατηρήσει τήν πνευματική καί ἠθική του καθαρότητα.
Στίς 21 Ἰανουαρίου γιορτάζει μία νεαρή ἁγία τῆς ἐκκλησίας μας, ἡ ἁγία μάρτυς Ἁγνή. Οἱ εἰδωλολάτρες, γιά νά τήν προσβάλουν καί νά τήν ἀτιμάσουν, τήν ξεγύμνωσαν καί τήν περιέφεραν γυμνή μέσα στούς δρόμους. Θερμά προσευχήθηκε ἡ ἁγία, νά μή ἐπιτρέψει ὁ Θεός καί δοῦν τή γύμνωσή της οἱ ἄνθρωποι. Κάτι πού φύλαξε σέ ὅλη της τή ζωή ὡς κόρην ὀθφαλμοῦ.Ἔκανε μεγάλο ἀγώνα νά μείνει ἁγνή καί καθαρή. Καί ὁ Θεός ἄκουσε τήν προσευχή της. Κάλυψε τό σῶμα της μέ ἕνα οὐράνιο φῶς καί κανείς δέν μπόρεσε νά δεῖ τίποτε ἀπό τό γυμνό της σῶμα.
Στίς 2 Μαρτίου πάλι ἔχουμε τή μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Εὐθαλίας. Ἐπειδή ἔγινε χριστιανή, ὁ ἴδιος ὁ ἀδελφός της τήν παρέδωσε σ
ἕναν δοῦλο του, γιά νά τήν ἀτιμάσει. Ὅταν δέν ὑπάρχει περίπτωση βοηθείας ἀπό τούς ἀνθρώπους ἡ μόνη μας ἐλπίδα εἶναι ὁ Θεός. Σ᾿ Αὐτόν κατέφυγε μέ τήν καρδιακή προσευχή της ἡ ἁγνή κόρη. Ὁ πονηρός δοῦλος τυφλώθηκε καί ἔτσι ξέφυγε ἀπό τά χέρια του.
Στά συναξάρια ἔχουμε πολλές ἄλλες περιπτώσεις, πού θέλησαν ἄπιστοι καί διῶκτες νά ἀτιμάσουν ἅγιες γυναῖκες, χωρίς ὅμως νά τό ἐπιτύχουν, γιατί δέν τό ἐπέτρεψε ὁ Θεός, δέν ἄφησε ἡ Παναγία. Εἴτε παρέλυσαν ἐντελῶς, εἴτε νεκρώθηκε ἡ πονηρή τους ἐπιθυμία.
Ἀλλά, ἀγαπητοί μου, ὅταν μιλᾶμε γιά ἁγνότητα, δέν ἐννοοῦμε μόνο τήν σωματική. Τό θέμα εἶναι μεγαλύτερο καί σπουδαιότερο. Ἁγνεύει ὅλος ὁ ἄνθρωπος, καί τό σῶμα καί ἡ ψυχή. Μιά εὐχή τῆς Προηγιασμένης Θείας Λειτουργίας λέει: ἅγνισον ἡμῶν τά χείλη τά αἰνοῦντα σε, Κύριε. Τό ἴδιο μᾶς λέει καί ὁ Ἅγιος Μεθόδιος: Δέν μπορεῖς νά καυχᾶσαι γιά τήν ἁγνότητα τοῦ σώματος, ὅταν ἀφήνεις νά κυριεύουν τήν ψυχή σου ἄλλες ἁμαρτίες. Νά διατηρεῖς τήν γλῶσσα καθαρή, τήν ὅραση, τήν ἀκοή, τήν καρδιά καί ὅλα τά μέλη τοῦ σώματος. Ὅπως ἡ Παναγία ὑπῆρξε τῶν ἀρετῶν καταγώγειον, εἶχε πάνω της συγκεντρωμένες ὅλες τίς ἀρετές, ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς νά ἀγωνισθοῦμε νά ἀποκτήσουμε τίς χριστιανικές ἀρετές στό βαθμό πού εἶναι ἐφικτό.
Πρίν ἀπό χρόνια διάβαζα σ᾿ ἕνα ἑβραϊκό περιοδικό, ὅτι ὁ διάβολος ἔβαλε σκοπό νά μή ἀφήσει καμιά κοπέλα ἁγνή, γιά νά μή ἔρθει ὁ Χριστός στόν κόσμο, ἐφόσον οἱ προφητεῖες ἔλεγαν, ὅτι θά γεννηθεῖ ἀπό παρθένο κόρη. Τοῦ ξέφυγε ὅμως ἡ Παναγία. Ἀλλά καί μετά τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, πάλι τήν ἴδια τακτική ἀκολουθεῖ. Ἀγωνίζεται νά ρίξει ὅλους στήν ἀνηθικότητα, γιά νά γεμίσει τήν κόλαση. Ἔτσι φτάσαμε στό πολύ λυπηρό σημεῖο νεώτεροι καί μεγαλύτεροι, πρίν τόν γάμο καί μετά τόν γάμο νά ἐπιδίδωνται σέ κάθε εἴδους ἀνηθικότητες, νά μολύνουν καί τό σῶμα καί τήν ψυχή. Ἔχουμε κατακλυσμό τῆς ἁμαρτίας. Σήμερα ἡ ἀνηθικότητα εἶναι γενικότερη καί προκλητικότερη. Ὀ Χριστός καί ἡ Παναγία νά βάλουν τό χέρι τους, νά σταματήσουν τό κακό, τόν ὁμαδικό κατήφορο. Νά μᾶς ὁδηγήσουν στή εἰλικρινῆ μετάνοια , στή σωφροσύνη καί στή σωτηρία. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου