Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ( 29-2-2004 ).

 «Τήν ἄχραντον εἰκόνα Σου  προσκυνοῦμεν,  ἀγαθέ».

Ὑπάρχει μία παράδοσις, πού λέγει ὅτι σέ ἕνα μανδήλιο ἀποτυπώθηκε ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτή ἀσφαλῶς θά πρέπει νά εἶναι ἡ πιό καλή, ἡ πιό πιστή, ἡ πιό γνήσια εἰκόνα.

Ὑπάρχει ὅμως κι᾿ ἕνας χῶρος στόν ὁποῖο ἀποτυπώθηκε ἀπαράλλακτα ἡ εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὁ χῶρος αὐτός εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Δέν εἶναι τυχαῖο γεγονός, ὅτι ἡ Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει συνδιασθεῖ μέ τίς εἰκόνες καί πιό συγκεκριμένα μέ τήν ἀναστήλωση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων.

Οἱ εἰκονομάχοι διαστρέβλωσαν τήν ἀλήθεια. Πολέμησαν τήν Ἐκκλησία. Τήν τιμητική προσκύνηση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων τήν ἀποκάλεσαν εἰδωλολατρεία. Ἀλλ᾿ ὅποιος ἀρνεῖται τήν εἰκόνα, ἀρνεῖται τόν Χριστό, πού ἐνανθρώπησε. Ἀρνεῖται τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Διά τῆς ἐνανθρωπήσεως ὁ Χριστός ἔγινε  « ἡ εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου». Ἔτσι λέγει ὁ ἀπ. Παῦλος.( Κολ.1,15).

 Ἡ Ἐκκλησία μέ τούς Ἁγίους Πατέρες  καί τούς Θεολόγους  της πολέμησε σκληρά τήν εἰκονομαχία. Ἀνάμεσα σ᾿ αὐτούς ξεχωριστή θέση κατέχει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ἔτσι ἦρθε ἡ εὐλογημένη ἡμέρα, κατά τήν ὁποία οἱ ἐξόριστες εἰκόνες, πού βγῆκαν ἀπό τούς Ναούς, ἐπέστρεψαν καί πάλι στίς  θέσεις τους. Αὐτό τό λαμπρό γεγονός γιορτάζουμε σήμερα, τήν Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, γνωστή ὡς Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ πιστή εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Μέσα στήν Ὀρθοδοξία διασώθηκε ἡ ἀληθινή καί γνήσια μορφή τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό εἰκονοστάσι τῶν Ἁγίων. Δέν ὑπάρχει Ὀρθοδοξία χωρίς εἰκόνες, ἀλλά καί ἐκτός Ὀρθοδοξίας δέν ὑπάρχουν εἰκόνες. Οἱ αἱρετικοί π.χ. οἱ Προτεστάνται, οἱ Χιλιασταί δέν ἔχουν εἰκόνες, δέν τίς τιμοῦν. Οἱ  Παπικοί  πάλι γέμισαν τούς Ναούς των μέ ἀγάλματα, οἱ δέ εἰκόνες τους εἶναι ὁμοιώματα ἀνθρώπων. Κάθε ζωγράφος πού ἢθελε νά ζωγραφίσει π.χ. τήν Παναγία, χρησιμοποιοῦσε ὡς πρότυπο τήν φίλη του, μία κοινή, ὁποιαδήποτε γυναίκα.

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἐργαστήριο τῶν ἁγίων Εἰκόνων. Καί διότι ἁγιογραφεῖ ὡραῖες, θαυμάσιες βυζαντινές εἰκόνες, ἀλλά κυρίως καί πρό πάντων μέ τό πινέλο τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος δημιουργεῖ- κατασκευάζει ἔμψυχες εἰκόνες. Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία οἱ ἄνθρωποι γίνονται ἀντίγραφα θηρίων ἢ ἀντίγραφα δαιμόνων. Ἔτσι λέγουν οἱ θεοφόροι Πατέρες. « Ἄνθρωπος ἀποστάς τοῦ Θεοῦ ἢ κτηνώδης γίνεται ἢ δαιμονιώδης». Μέσα  στήν Ἐκκλησία οἱ ἄνθρωποι γίνονται πιστά ἀντίγραφα τοῦ Χριστοῦ, γίνονται ἄχραντες εἰκόνες.

Σήμερα λοιπόν, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει τό πανάχραντο πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ τίς εἰκόνες, μέ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Εὑρήκαμε τόν μεσία, αὐτόν γιά τόν ὁποῖον ἔγραψαν ὁ Μωϋσῆς καί οἱ προφῆται. Εἶναι ὁ Ἰησοῦς ἀπό τήν Ναζαρέτ. Καί ὁ Ναθαναήλ ὁμολογεῖ καί διακυρήσσει αὐτό πού κάποιοι ἀμφισβητοῦν ἢ ντρέπονται νά ὁμολογήσουν, ὃτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ.

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, εἶναι τό θέαμα. Ὁ Θεός εἶναι ἀθέατος καί ἀόρατος. Ἔτσι διαβάζουμε στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο: «Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε». Αὐτός ὁ ἀόρατος Θεός γίνεται ὁρατός στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅταν κάποτε ὁ Φίλιππος ζήτησε, «Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τόν Πατέρα», ἀπάντησε ὁ Κύριος: « Αὐτός πού ἔχει δεῖ ἐμένα , ἔχει δεῖ τόν Πατέρα, διότι ἐγώ εἶμαι ἀχώριστος ἀπό τόν Πατέρα καί ὁ Πατέρας ἀπό ἐμένα».

Ἰσχυρίζονται κάποιοι, ὅτι εἶναι ἄθεοι καί λένε, ἀφοῦ δέν βλέπω τόν Θεό μέ τά μάτια μου, ἄρα δέν ὑπάρχει. Τόν Θεό ὅμως τόν εἲδαμε καί τόν βλέπουμε. Τόν γνωρίσαμε καί τόν γνωρίζουμε. « Ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ», στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ᾿ ἕνα τροπάριο τῆς σταυροπροσκύνησης, τήν Τρίτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν ψάλλουμε: « Ὁ ἀπρόσιτος τῇ οὐσία προσιτός μοι γίνεται».

Ὁ Χριστός λοιπόν εἶναι τό θέαμα. Εἶναι τό ὡραιότερο θέαμα. Εἶναι ὁ παντέλιος Θεός. Ὁ ἀναμάρτητος, ὁ γλυκύς, ὁ τρυφερός, ἡ πλέον εὐγενής ὓπαρξις, «ὁ ὡραῖος κάλλει παρά τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων». Ὁ ἀστραφτερός καί νοητός ἥλιος τῆς δικαιοσύνης.

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ παντεπόπτης καί ὁ καρδιογνώστης. Δέν μποροῦμε νά κρυφτοῦμε ἀπό τό μάτι τοῦ Θεοῦ. « Ποῦ πορευθῶ ἀπό τοῦ πνεύματός σου καί ἀπό τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω»; Ὅπου καί ἄν πᾶμε κάτω ἀπό βλέμμα Του καί τήν σκέπη Του εἲμαστε. Καί ὅταν ἀκόμη κανείς δέν μᾶς βλέπει, μᾶς βλέπει ὁ Θεός. Καί ὅταν κανείς δέν μπορεῖ νά καταλάβει τί ἔχουμε μέσα μας, τό γνωρίζει ὁ Θεός. «Εἶναι ὁ ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς καί τά κρύφια τῶν ἀνθρώπων σαφῶς ἐπιστάμενος».

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός θέλει νά φανερώσει τόν ἑαυτόν Του στόν καθένα μας. Ὅμως λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας ἔχουμε σκιές καί σκοτάδια στά μάτια καί στίς καρδιές μας, γι᾿ αὐτό δέν μποροῦμε νά Τόν δοῦμε. Ὁ Κύριος ἐπιμένει - ζητάει νά ἀποκαλυφθοῦμε καί νά φανερωθοῦμε. Νά ἀποκαλύψουμε τούς ἑαυτούς μας στούς πνευματικούς Ἱερεῖς, στούς ἐξομολόγους. Ἔτσι δέν εἶπε στούς δέκα λεπρούς ἄνδρες; «Πηγαίνετε νά δείξετε τούς ἑαυτούς σας στούς ἱερεῖς». Τότε, ἀφοῦ φανερώσουμε τούς ἑαυτούς μας καί καθαρίσουμε τίς καρδιές μας, τότε θά φανερωθεῖ καί σ᾿ ἐμᾶς ὁ Θεός. Ἐκεῖνος εἶπε: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὂψονται».

Ἡ Ὀρθοδοξία μέ τά ἁγιαστικά της μυστήρια εἶναι μιά θεοπτία καί θεοψία. Ἀποκάλυψις καί φανέρωσις τοῦ Θεοῦ. Μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία φανερώνεται ὁ Θεός καί μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μποροῦμε νά Τόν δοῦμε.  Σέ ὅποιον ἀμφιβάλλει, δέν χρειάζεται νά κουραστοῦμε  γιά νά τόν πείσουμε. Θά ποῦμε ἁπλᾶ μαζί μέ τόν Φίλιππο « Ἔρχου καί ἴδε».  Ἀμήν.-