...Ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν...
Ἐάν θέλουμε νά ἐπισκεφθοῦμε ἀρχαιολογικούς χώρους, κάποιο μουσεῖο, μία ἔκθεση χρειάζεται νά ἔχουμε εἰσιτήριο εἰσόδου. Ἐάν θέλουμε νά ταξιδέψουμε μέ ὁποιοδήποτε μεταφορικό μέσο, πρέπει πάλι νά εἴμαστε ἐφοδιασμένοι μέ τό ἀνάλογο εἰσιτήριο.
Προκειμένου νά ταξιδέψουμε, ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό καί νά κατακτήσουμε τούς θησαυρούς τῆς αἰωνιότητας, χρειαζόμαστε ἐπίσης εἰσιτήριο. Γι᾿ αὐτό τό εἰσιτήριο μᾶς μίλησε ὁ Ἰησοῦς Χριστός στό σημερινό Εὐαγγέλιο. Ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τά παραπτώματα ὑμῶν. Ἄν θέλετε νά ἔρθετε μαζί μου, ἄν θέλετε νά ταξιδέψετε στόν οὐρανό, πρέπει νά συγχωρεῖτε ὅλους τούς ἀνθρώπους πού σᾶς ἔβλαψαν, πού σᾶς ἔκαναν κάποιο κακό. Χωρίς τήν συγχωτητικότητα δέν μποροῦμε νά κάνουμε οὔτε βῆμα.
Ἐάν συγχωροῦμε, μᾶς συγχωρεῖ ὁ Θεός. Ἄν δέν συγχωροῦμε, δέν μᾶς συγχωρεῖ ὁ Θεός. Καί μάλιστα πρέπει νά συγχωροῦμε ἀπό τῶν καρδιῶν ἡμῶν, νά συγχωροῦμε μέσα ἀπό τήν καρδιά μας.
Ἐρωτᾶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, θέλεις νά ἀκούσει ὁ Θεός τήν προσευχή σου; Ὅταν σταθεῖς γιά προσευχή, πρῶτα νά προσευχεῖς γιά τό καλό τῶν ἐχθρῶν σου. Ἔπειτα ὅ,τι καί νά ζητήσεις, ὁ Θεός θά σοῦ τό δώσει.
Τό ἴδιο λέγει καί ὁ Κύριος. Ὅταν πᾶς στό Ἱερό, στόν Ναό γιά νά προσευχηθεῖς καί νά προσφέρεις τό δῶρο σου, τήν θυσία σου πρός τόν Θεό καί ἐκεῖ θυμηθεῖς ὅτι κάποιος ἔχει κάτι ἐναντίον σου, (πολύ περισσότερο ἐάν ἐσύ ἔχεις ἐναντίον τοῦ ἄλλου), ἄφησε τό δῶρο σου, πήγαινε νά συμφιλιωθεῖς καί κατόπιν ἔλα νά προσφέρεις τήν θυσία σου καί τήν προσευχή σου, διαφορετικά δέν τά δέχεται ὁ Θεός.
Τό ὡραιότερο δῶρο στόν Θεό εἶναι ἡ συγχωρητικότης. Ὁ Κύριος προτοῦ προσφέρει τήν θυσία Του στόν οὐράνιο Πατέρα Του, συγχώρησε τούς σταυρωτάς του, τήν ὥρα ὑψίστου τοῦ πόνου, τοῦ πιό φοβεροῦ πόνου. Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι. Ὁ πρωτομάρτυς Στέφανος συγχώρησε ἐκείνους πού τόν λιθοβολοῦσαν. Κύριε, μή στήσεις αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην. Γι᾿ αὐτό οἱ δικασταί του εἶδαν τό πρόσωπό του νά λάμπει σάν πρόσωπο ἀγγέλου. Γι᾿ αὐτό ὁ ἴδιος εἶδε δόξαν Θεοῦ. Εἶδε τόν οὐρανό ἀνοιχτό καί τόν Υἱό τοῦ Ἀνθρώπου νά στέκεται στά δεξιά τοῦ Θεοῦ Πατρός.
Ὁ ἅγιος Χαράλαμπος εὐλογοῦσε τούς δημίους πού τόν ἔγδερναν ζωντανό σέ ἡλικία 113 ἐτῶν. Ἕνας ἄλλος μάρτυρας ἔλεγε στούς βασανιστές του. Ἔχω στήν τσέπη μου ἕνα χρυσό νόμισμα. Ὁ στρατιώτης πού θά μοῦ κόψει τό κεφάλι, νά πάρει τό χρυσό νόμισμα, γιατί αὐτός μέ στέλνει στόν οὐρανό, κοντά στόν Θεό. Ὁ ἅγιος μάρτυς Καλλίνικος πρῶτα περιποιήθηκε τούς στρατιῶτες, πού πῆγαν νά τόν συλλάβουν. Καθεῖστε, τούς εἶπε, νά ξεκουρασθεῖτε ἀπό τό ταξίδι. Φᾶτε, πιέστε καί μετά μέ ὁδηγεῖτε στό μαρτύριο.
Νά λοιπόν πού πρίν ἀπό τό μαρτύριο προηγεῖται ἡ ἀγάπη καί ἡ συγχωρητικότης. Αὐτή εἶναι ἀνώτερη ἀπό τό μαρτύριο, γι᾿ αὐτό καί προηγεῖται. Μέ συντομία θά σᾶς ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα περί τοῦ ἀντιθέτου.
Στόν καιρό τῶν διωγμῶν ἦσαν δύο φίλοι, ὁ ἕνας Ἱερεύς, Σαπρίκιος στό ὄνομα καί ὁ ἄλλος λαϊκός , πού τόν ἔλεγαν Νικηφόρο. Ὁ διάβολος, πού μπαίνει ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους καί βάζει μίσος καί ἔχθρα, τούς ἔκανε νά μαλώσουν καί νά ψυχρανθοῦν. Μετά ἀπό λίγο καιρό ὁ Ἱερεύς συνελήφθη καί τόν ἔρριξαν στή φυλακή. Ὁ Νικηφόρος ἔτρεξε κοντά του καί ζητοῦσε συγγνώμη. Ὁ Ἱερεύς πείσμωσε καί δέν ἤθελε νά τόν συγχωρήσει. Ἔφτασε ἡ ἡμέρα τῆς θανατικῆς καταδίκης. Τήν τελευταία στιγμή ὁ Ἱερεύς ἐδειλίασε καί ἀρνήθηκε τόν Χριστό. Ἔτσι τόν ἄφησαν ἐλεύθερο καί τήν θέση του τήν πῆρε ὁ Νικηφόρος, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε ἀντί τοῦ Σαπρικίου, στίς 9 Φεβρουαρίου. Γιατί δέν ἄντεξε ὁ Ἱερεύς, ἀλλά τήν τελευταία στιγμή ἐδειλίασε, ἀρνήθηκε τόν Χριστό; Γιατί δέν εἶχε μέσα του ἀγάπη, γιατί δέν μπόρεσε νά συγχωρήσει τόν Νικηφόρο καί ἔτσι τόν ἐγκατέλειψε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό ὁ Κύριος λέγει, ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν. Θέλω νά προσφέρετε ἀγάπη καί εὐσπλαχνία στούς ἀνθρώπους, ὄχι θυσία σ᾿ ἐμένα.
Ἄν σκεφτοῦμε λίγο λογικά, θά δοῦμε ὅτι μᾶς συμφέρει νά συγχωροῦμε τούς ἄλλους. Κι᾿ ἐμεῖς σφάλλουμε ἀπέναντι στούς ἄλλους καί ἀπέναντι στό Θεό. Ἄρα ἔχουμε ἀνάγκη τῆς συγχωρητικότητας. Εἶναι πολύ κακό, κατάντημα χριστιανοῦ εἶναι, νά τοῦ λές, πήγαινε νά συμφιλιωθεῖς μέ τόν διπλανό σου, νά μονοιάσετε καί κατόπιν ἔλα νά κοινωνήσεις καί νά εἰσπράττεις τήν ἀπάντηση, οὔτε τόν συγχωρῶ, οὔτε κοινωνάω. Εἶναι πολύ κρίμα νά στερούμεθα τήν Θεία Κοινωνία γιά ἕνα πεῖσμα, γιά μία ἁμαρτία, γιά κάτι χαζό καί ἀνόητο.
Ἀλλά καί κάτι ἀκόμη καί αὐτό σπουδαῖο. Ὅσο δέν συγχωροῦμε αἰσθανόμαστε βάρος, ἀνησυχία, κι᾿ ἐμεῖς δέν εἴμαστε καλά. Βασανιζόμαστε καί ὑποφέρουμε. Ὅταν συγχωρήσουμε, ὅταν δώσουμε τά χέρια, ὅταν ἀγαπηθοῦμε, τότε ἠρεμοῦμε, ἐλαφρώνουμε καί ἀναπαυόμαστε, γιατί τότε ὁ Θεός εἶναι μέσα στήν καρδιά μας.
Ἐπιτρέψτε μου καί πάλι ἕνα σύντομο παράδειγμα: Πρίν ἀπό ἀρκετά χρόνια ἦρθε νά ἐξομολογηθεῖ ἕνα ἀνδρόγυνο ἀπό κάποιο χωριό. Θά ἄνοιγαν τήν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ τους καί τούς εἶπε ὁ παπᾶς τοῦ χωριοῦ, καλόν εἶναι νά κοινωνήσουν στήν Θ. Λειτουργία, ἀφοῦ προηγουμένως ἐξομολογηθοῦν. Μοῦ εἶπαν, ὅτι ἔχουν πρόβλημα μέ κάποιον συγγενή τους, ἀλλά δέν θέλουν νά πᾶνε νά μονοιάσουν. Ἔ, τότε δέν μπορεῖτε νά κοινωνήσετε. Ἔφυγαν ἀνυποχώρητοι, ἀλλά τήν ἄλλη μέρα ξαναγύρισαν. Πάτερ, θέλουμε νά σέ δοῦμε γιά λίγο. Τούς πῆρα στό γραφεῖο τοῦ Ναοῦ. Τί θέλετε; τούς ρώτησα. Πάτερ, πήγαμε, κάναμε ὅ,τι μᾶς εἶπες. Καί τί ἔγινε; Σᾶς ἔδιωξε, ὅπως ὑπολογίζατε; Ὄχι. Σᾶς κυνήγησε μέ τό τσεκούρι, ὅπως ἰσχυριζόσασταν; Ὄχι. Ἀλλά τί ἔγινε; Συγκινήθηκε, πάτερ, ἔκλαψε. Ἐγώ φταίω, εἶπε, κι᾿ ἐσεῖς ἤρθατε στά πόδια μου. Δόσαμε τά χέρια, ἀγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε καί τώρα ὅλα μέλι-γάλα. Καί δέν μοῦ λέτε, πότε ἦταν καλύτερα, χθές ἤ σήμερα. Σήμερα, πάτερ, καί πάλι ἔκλαψαν ἐκεῖνοι. Χάρηκε ὅμως ὁ Θεός καί οἱ ἄγγελοι ἔστησαν πανηγύρι στόν οὐρανό, ὅπως λέγει ὁ Χριστός στό Εὐαγγέλιο..
Ἀγαπητοί μου,Πολλοί ἄνθρωποι καυχῶνται γιά τήν δύναμη πού ἔχουν. Τά κράτη καυχῶνται γιά τήν δύναμη τῶν ὅπλων, πού διαθέτουν. Ἡ μεγαλύτερη δική μας δύναμη εἶναι τό νά ζητοῦμε συγγνώμη, ἀλλά καί νά συγχωροῦμε. Αὐτό εἶναι τό ἀσφαλές εἰσιτήριο γιά τόν οὐρανό. Ὅταν ὁ στοργικός πατέρας συγχώρησε καί δέχτηκε τόν ἄσωτο υἱό, ὅταν ὁ πονηρός δοῦλος δέν συγχώρησε τόν σύνδουλό του καί γι᾿ αὐτό τιμωρήθηκε, ὅταν ἐμεῖς δίνουμε ὑπόσχεση, ὅτι θά συγχωρήσουμε ὅσους μᾶς ἔφταιξαν, λέμε στόν Θεό, ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά συγχωροῦμε καί νά δίνουμε εὔκολα τά χέρια.
Σήμερα τό ἀπόγευμα θά τελέσουμε τόν Ἑσπερινό τῆς συγχωρήσεως. Πρέπει νά εἴμαστε ὅλοι παρόντες. Νά δώσουμε συγχώρηση καί νά λάβουμε συγχώρηση. Μέ αὐτό τό ὅπλο νά ἀγωνισθοῦμε, νά ἀναλάβουμε τόν καλό τῆς νηστείας ἀγώνα καί νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά φτάσουμε αἰσίως νικηταί στό τέρμα καί νά προσκυνήσουμε τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου