Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω (22-2-2009)

Ἐπείνασα καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν.

Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀγαπητοί μου, λέγεται τῆς Ἀπόκρεω. Πιό ἁπλά τῆς Ἀποκριᾶς, γιατί σήμερα ἀποχαιρετοῦμε τό κρέας. Σταματοῦμε νά τρῶμε τό κρέας. Ἀρχίζει μέ ἄλλα λόγια μιά περιορισμένη νηστεία. Ἡ ἐκκλησία μας μέ πολύ ὡραῖο τρόπο, σιγά-σιγά μᾶς προσαρμόζει στή νηστεία, πού μετά ἀπό ἑφτά ἡμέρες θά γίνει ἀκόμη μεγαλύτερη καί αὐστηρότερη.
Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς παρουσίασε τήν εἰκόνα τῆς μελλούσης κρίσεως. Ἡ μέλλουσα κρίση εἶναι γεγονός. Θά γίνει ὁπωσδήποτε. Δέν θά τήν ἀποφύγει κανείς. Εἶναι θεμελιώδης πίστη τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ἡ ὁποία θά συμβεῖ στό τέλος αὐτοῦ τοῦ πρόσκαιρου κόσμου. Αὐτήν τήν μέλλουσα κρίση τήν ὑπαγορεύει ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Τί πάει νά πεῖ αὐτό;

Κάποιοι καλοί χριστιανοί καί ἀγωνιστές ὑποφέρουν καί ταλαιποροῦνται σ᾿ αὐτή τήν ζωή. Ἐνῷ ἀντίθετα κάποιοι κακοί καί παράνομοι καλοπερνοῦν ἤ ξεφεύγουν τήν τιμωρία. Αὐτά συμβαίνουν σ᾿ αὐτήν τήν ζωή. Στήν ἄλλη θά ἀποδοθεῖ ἡ τέλεια δικαιοσύνη. Τώρα, σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο, κυριαρχεῖ ἡ ἀγάπη καί ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ. Τώρα εἶναι καιρός φιλανθρωπίας καί συγγνώμης. Γι᾿ αὐτό νά τρέξουμε νά προλάβουμε. Νά ζητήσουμε συγγνώμη, νά διορθωθοῦμε. Μή φύγουμε φορτωμένοι μέ τίς ἁμαρτίες μας. Τότε θά λάβει χώρα καί θά ἐφαρμοσθεῖ ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Τότε θά εἶναι καιρός τοῦ δικαστηρίου καί ἀκριβοῦς ἐξετάσεως.
Τώρα ὁ Χριστός, ὁ ἀδέκαστος Κριτής, κάθεται στόν θρόνο τῆς χάριτος, λέει ο ἀπόστολος Παῦλος. Εἶναι ὁ Χριστός στήν εἰκόνα τοῦ τέμπλου. Καί μπροστά στήν εἰκόνα αὐτή ὑπάρχει τό καντήλι. Καίει λάδι, πού σημαίνει ὑπάρχει ἔλεος, φιλανθρωπία καί εὐσπλαχνία. Ὅσο εἶναι σ᾿ αὐτόν τόν θρόνο, μποροῦμε νά προσέλθουμε καί νά πέσουμε στά γόνατα καί ἐν μετανοίᾳ νά ζητήσουμε χάρι καί ἔλεος.
Ἄν σηκωθεῖ ἀπό ἐδῶ ὁ Χριστός καί καθήσει στόν θρόνο τῆς κρίσεως, τότε ἀλίμονό μας. Ὁ δεσποτικός θρόνος εἶναι ὁ θρόνος τῆς κρίσεως. Ἐκεῖ δέν ἀνάβει καντήλι, δέν ὑπάρχει λάδι, ἄρα δέν ὑπάρχει ἔλεος, παρά μόνο κρίση καί δικαιοσύνη, δίκη καί καταδίκη.
Ποιό θά εἶναι τό κριτήριο τοῦ δίκαιου κριτῆ; τό εὐαγγέλιο μᾶς τό εἶπε σήμερα ξεκάθαρα καί δέν χωράει παρερμηνεία.Ὕψιστο κριτήριο τῆς κρίσεως θά εἶναι ἡ στάση μας καί ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι στούς συνανθρώπους μας. Ἡ ἀγάπη πού δείξαμε, ἡ καλωσύνη πού προσφέραμε στόν ἄνθρωπο. Στόν κάθε ἄνθρωπο, μέ τόν ὁποῖο ἔχουμε σχέση στή ζωή μου. Τέτοια ἀγάπη, ὥστε νά βλέουμε στό πρόσωπο τοῦ ἄλλου τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἐφόσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε.
Ὑπάρχει ὁ Χριστός τοῦ οὐρανοῦ καί ὁ χριστός τῆς γῆς. Στόν Χριστό τοῦ οὐρανοῦ, ἀπό φόβο θέλετε, ἀπό ὑπολογισμό, ἀπό συμφέρον καί ὑστεροβουλία προσφέρω πολλά, π.χ. 500 Εὐρώ. Στόν φτωχό, στό δυστυχισμένο συνάνθρωπό μου, πού εἶναι ὁ χριστός τῆς γῆς, πού στερεῖται, πού πεινάει καί ὑποφέρει δέν δίνω οὔτε 5 Εὐρώ. Καί ὅμως ὁ Χριστός περιμένει αὐτό νά κάνουμε. Νά προσφέρουμε στόν πάσχοντα συνάνθρωπό μας. Θεωρεῖ μάλιστα εὐεργεσία στόν ἴδιο, ἐκεῖνο πού δώσαμε σ᾿ ἕναν ἄνθρωπο. Τό ἔχει γιά χρέος ἀπέναντί μας. Ὁ ἐλεῶν πτωχόν δανίζει Θεῷ, λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Καί ἀφοῦ δανίζουμε στό Θεό, θά ἔρθει καιρός, αὐτός τῆς μελλούσης κρίσεως, πού ὁ Θεός θά μᾶς τό ἀνταποδώσει μέ μεγάλο τόκο.
Λοιπόν τό κριτήριο θά εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἀγάπη πού ξεπερνᾶ τήν ἐξωτερική ἐμφάνιση. Ἄν εἶναι κάποιος καλοντυμένος, διαθέτει ἀκριβά ἐνδύματα, τόν ἐκτιμῶ, τόν περιποιοῦμαι, τοῦ κάνω τεμενάδες. Θυσία γίνομαι. Ἄν εἶναι φτωχός, ἁπλοϊκά ντυμένος, τόν περιφρονῶ, δέν τοῦ δίνω καμιά σημασία. Σάν τό γνωστό παραμύθι τοῦ χότζα μέ τήν γούνα.
Ἀγάπη πού δέν προσέχει τήν κοινωνική θέση. Ἄν ἔχει ἀξίωμα, κάποια θέση στήν κοινωνία, τόν πλησιάζω, τόν ἐκτιμῶ, τόν κολακεύω, ἐπιδιώκω τήν φιλία του. Ἄν ἀνήκει στά κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τοῦ γυρίζω τήν πλάτη. Ἀπαξιῶ καί νά τόν χαιρετήσω.
Ἀγάπη πού δέν λαμβάνει ὑπ᾿ ὄψι της τήν ἐθνική καταγωγή. Ἄν εἶναι Ἕλληνας, πατριώτης μας, ἀπό τήν ράτσα μας, τόν ἀγαποῦμε, τόν θέλουμε. Ἄν εἶναι ἀλλοδαπός, π.χ. ἄν εἶναι Ἀλβανός, Κοῦρδος, Κινέζος, νομίζω πώς μπορῶ ἄνετα νά τόν προσβάλω ἤ νά τόν ἐκμεταλλευτῶ, νά τόν ἀδικήσω, νά τοῦ μειώσω τό μεροκάματο.
Ἀγάπη πού δέν θέλγεται ἀπό τήν διανοητική ἱκανότητα. Τόν ἔξυπνο, τόν μορφωμένο τόν ὑπολογίζω, τόν συμπαθῶ. Τόν ἄλλο τόν ἀποφεύγω, τόν περιφρονῶ, τόν εἰρωνεύομαι. Θεωρῶ ὅτι εἶναι ὄν κατώτερης ἀξίας.
Ἀγάπη πού δέν λαμβάνει ὑπ᾿ ὄψι τήν θρησκευτική κατάσταση, τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ὑποτίθεται πώς ἐκτιμῶ καί ἀγαπῶ τόν ὀρθόδοξο χριστιανό. Τόν ἄλλο, πού δέν εἶναι καλός χριστιανός ἤ ἀνήκει σέ ἄλλη θρησκεία, δέν θέλω νά ἔχω καμία σχέση, δέν θέλω οὔτε νά τόν βλέπω.
Ὅταν ὁ Χριστός εἶπε τήν παραβολή τοῦ καλοῦ σαμαρείτη αὐτό ἀκριβῶς ἤθελε νά μᾶς διδάξει. Νά μή ξεχωρίζουμε τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τά θρησκευτικά τους πιστεύω, ἀλλά νά ἀγαποῦμε ὅλους ἀδιακρίτως καί νά βοηθοῦμε κάθε ἕναν πού ἔχει ἀνάγκη. Ὅλοι εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὅλοι εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ.
Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεραπόστολοι στήν Ἀφρική καί στήν Ἀσία καί ὅπου γῆς δέν βοηθοῦν ὑλικά καί οἰκονομικά μόνο τούς χριστιανούς ἤ μόνο ὅσους θέλουν νά γίνουν χριστιανοί, ἀλλά ὅλους ἀνεξαιρέτως πού ἔχουν ἀνάγκη. Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν ἀντιθέσει μέ τούς Παπικούς καί τούς προτεστάντες, πού ξοδεύουν τά χρήματά τους μόνο γιά προσηλυτιστικούς σκοπούς.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος γι᾿ αὐτό ἔπιασε, ἄς τό πῶ ἔτσι. Γι᾿ αὐτό καθιερώθηκε στίς συνειδήσεις ὅλων, ἀπέσπασε τόν θαυμασμό καί τόν ἔπαινο τῆς παγκόσμιας κοινότητας, γιατί πρόσφερε τήν βοήθειά του καί σέ χριστιανούς καί σέ μουσουλμάνους καί σέ ἄθεους. Ὅλους αὐτούς μέ τήν ἀγάπη μποροῦμε νά τούς κερδίσουμε καί νά τούς φέρουμε κοντά μας, νά τούς ὁδηγήσουμε στό Χριστό.
Ὀφείλουμε νά δείχνουμε καί νά προσφέρουμε ἀγάπη σέ ὅλους, γιατί ὅλοι ἔχουν μέσα τους ἕνα ἀληθινό κομμάτι τοῦ Θεοῦ, τήν ψυχή.
Ἀγαπητοί μου,

Τό σημερινό εὐαγγέλιο δέν εἶναι φοβερό, ὅπως θέλουν νά λένε πολλοί, ἀλλά ἀποτελεῖ μία χαρμόσυνη εἴδηση γιά μᾶς. Κρύβει τήν ὑπόσχεση, ὅτι θά ἔρθει ὁ Κύριος καί θά περιμαζέψει τά τέκνα του, τούς δικούς του, ἐκεῖ ὅπου δέν θά ὑπάρχει πόνος καί τό κακό θά σβύσει. Ἐμεῖς καλούμεθα νά βαδίζουμε ἀταλάντευτα στό δρόμο τοῦ Θεοῦ καί αὐτός εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἀγάπης.
Δέν θά μᾶς ρωτήσει ὁ Θεός γιά τίς πολιτικές μας πεποιθήσεις, γιά τά οἰκονομικά μας, γιά τίς ἄλλες μας δραστηριότητες. Ἕνα πρᾶγμα θά ἐξετάσει, θά θελήσει νά δεῖ τόν βαθμό τῆς ἀνθρωπιᾶς μας. Τό ἐπείνασα καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν. Θά κριθοῦμε γιά τό πῶς ζήσαμε ἀνάμεσα στούς ἀδελφούς μας. Ἄν τούς κοιτούσαμε στό πρόσωπο μέ συμπάθεια ἤ περιφρονητικά τούς γυρίσαμε τήν πλάτη.
Δέν θά περιορισθεῖ μόνο στό πόσες μετάνοιες κάναμε, πόσους σταυρούς, πόσα κομποσχοίνια. Οὔτε ἄν ἀνοίξαμε μάτια τυφλῶν, ἄν ἀναστήσαμε νεκρούς, ἄν θεραπεύσαμε λεπρούς κλπ, ἀλλά ἄν δείξαμε καί προσφέραμε εἰλικρινή ἀγάπη. Ἡ πραγματική ἁγιοποίηση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι οὐσιαστικά μία πράξη ἀδελφοποιήσεως, δηλαδή νά γίνει ἀγαπητός ἀδελφός στόν πλησίον του. Σκοπός τοῦ ὅλου πνευματικοῦ μας ἀγώνα εἶναι, κατά τήν μέλλουσα κρίση νά βρεθοῦμε στά δεξιά τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ. Καί αὐτό θά τό ἐπιτύχουμε μέ ἀσφάλεια μόνο μέ τήν ἀγάπη. Ἀμήν.-