«Ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Πρώτη Κυριακή τοῦ ἔτους σήμερα, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Λέγεται κυριακή πρό τῶν Φώτων. Εὐχές πολλές ἀκούγονται γιά τό νέο ἔτος. Οἱ εὐχές δίνουν καί παίρνουν. Μικροί καί μεγάλοι, πλούσιοι καί φτωχοί, ὑγιεῖς καί ἄρρωστοι ὅλοι εὔχονται νά εἶναι εὐτυχισμένος ὁ καινούργιος χρόνος.
Πῶς ὅμως θά γίνει αὐτό; Ὁ χρόνος ἀπό μόνος του δέν γίνεται καλός, οὒτε τό καλό εἶναι ἀποτέλεσμα τύχης. Καλό ἢ κακό θά τόν κάνουμε ἐμεῖς. Θά γίνει ὁ χρόνος καλός, ὅταν ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι γίνουμε καλοί καί κάνουμε καλά ἔργα. Ὃταν μέσα μας ὑπάρχει ὁ Χριστός, ὅταν στή ζωή μας βάλουμε ἀρχηγό τόν Χριστό, ὅταν ὁ Νόμος Του γίνει καταστατικός μας χάρτης, τότε ὅλα θά πᾶνε καλά καί εὐλογημένα. Ἄς τό βάλουμε βαθειά μέσα στό μυαλό μας: Χωρίς Χριστό δέν ὑπάρχει χαρά. Χωρίς Χριστό δέν ὑπάρχει εὐτυχίακαί πρόοδος.
Ὑπάρχει φῶς δίχως ἥλιο; Ἥλιος εἶναι ὁ Χριστός. Γίνεται Νοσοκομεῖο χωρίς γιατρό; Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων. Ὑπάρχει καρπός χωρίς νά ἔχουμε δέντρο; Τό δέντρο τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Χριστός.
Θεωρητικά βεβαίως οἱ πιό πολλοί δεχόμαστε τόν Χριστό καί θέλουμε νά λέμε, ὃτι πιστεύουμε σ᾿ Αὐτόν. Πρακτικά ὃμως, μέ τήν ζωή μας Τόν ἀρνούμεθα.
Πάλι θά ρωτήσω: Μπορεῖ κάποιος νά θεωρεῖται χριστιανός, ἄν εἶναι ἀβάπτιστος; Φοβοῦμαι πώς οἱ περισσότεροι δέν εἲμαστε χριστιανοί, διότι εἲμαστε ἀβάπτιστοι.
Τώρα πολλοί θά διαμαρτυρηθοῦν καί θά ἀντιδράσουν. Πῶς εἲμαστε ἀβάπτιστοι, πάτερ, ἀφοῦ κάποτε , ὃταν ἤμασταν μικρά παιδιά, μᾶς ἐβάπτισαν. Ὅλους μᾶς ἔβαλαν στήν κολυμβήθρα. Ναί, καλά λέτε. Μᾶς ἐβάπτισαν, δέν βαπτισθήκαμε. Ἄλλοι μᾶς ὡδήγησαν στήν Ἐκκλησία καί μᾶς βάπτισαν. Καί ἀσφαλῶς πολύ καλά ἔπραξαν οἱ γονεῖς μας, οἱ ἀνάδοχοί μας, οἱ Ἱερεῖς καί μᾶς ἐβάπτισαν. Ἐμεῖς πρέπει νά αἰσθανώμαστε ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη σ᾿ὅλους αὐτούς.
Ἀλλά ἄν μείνουμε μόνο σ᾿ αὐτό τό βάπτισμα, ἁπλῶς κρατήσαμε κάποιον τύπο. Γιά νά θεωρούμεθα βαπτισμένοι πρέπει νά ἐνεργήσει τό πρῶτο βάπτισμα. Καί γιά νά γίνει αὐτό, πρέπει νά προχωρήσουμε καί σ᾿ ἕνα ἄλλο βάπτισμα. Ἐάν ἡ βάπτισίς μας στά ἁγιασμένα ὓδατα τῆς κολυμβήθρας γίνεται μία μόνο φορά, τό ἄλλο βάπτισμα εἶναι ἐπαναλαμβανόμενο. Γίνεται πολλές φορές στή ζωή μας. Κάθε φορά πού θά θελήσουμε.
Ποιό εἶναι αὐτό τό βάπτισμα, γιά τό ὁποῖο μιλᾶμε ἐπί τόση ὥρα; Εἶναι τό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου. Ὁ Ἰωάννης ἐβάπτιζε βάπτισμα μετανοίας. Διαβάζουμε στά ἱ. Εὐαγγέλια, ὅτι τά πλήθη τοῦ κόσμου ἔτρεχαν κοντά στόν Τίμιο Πρόδρομο «καί ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τάς ἁμαρτίας αὐτῶν». Σ᾿ αὐτό τό βάπτισμα πρέπει νά προσερχώμεθα τακτικά, γιά νά διατηροῦμε τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, πού πήραμε καί νά τήν ἀναζοπυρώνουμε, νά τήν αὐξάνουμε. Νά παίρνουμε εὐλογία καί ἁγιασμό. Χωρίς αὐτήν τήν μετάνοια ὁ ἁγιασμός πού παίρνουμε κατά τήν παραμονή καί τήν κυρία ἡμέρα τῶν Θεοφανείων, καθόλου δέν θά μᾶς ὠφελήσει καθόλου.
Φαντασθεῖτε μιά χρονιά νά ἔλεγε ἡ Ἐκκλησία: Θά πάρουν ἁγιασμό μόνο ἐκεῖνοι πού μετενόησαν καί ἐξωμολογήθηκαν. Μόνο ὅσοι καθαρίσθηκαν ἀπό τά ἁμαρτήματά τους. Πόσοι θά ἒπαιρναν ἁγιασμό καί εὐλογία; Ἐλάχιστοι. Ἐ, γι᾿ αὐτούς μόνο ἔχει οὐσιαστική ἀξία ὁ ἁγιασμός. Δίχως μετάνοια καί χωρίς ζωή μετανοίας εἶναι ἀνώφελο τό ὁπιοδήποτε ἁγιασμένο νερό.
Ἄν λοιπόν δέν παιρνοῦμε τακτικά ἀπό τό βάπτισμα τῆς μετανοίας, πραγματικά ζοῦμε σάν ἀβάπτιστοι. Εἲμαστε τελικά ἀβάπτιστοι. Ὁ Χριστός δέν μεταδίδει σέ κανέναν τυπικά τήν χάρη Του. Ρωτάει :« Θέλεις ὑγιής γενέσθε»; Ὅσα καί ἄν κάνει ὁ Χριστός, ἄν ἐμεῖς δέν θέλουμε, τίποτε καλό δέν βγαίνει. Πρῶτα ἐμεῖς θά ποῦμε τίς ἁμαρτίες μας καί ὓστερα θά ἔρθει ἡ γιατρειά, ἡ θεραπεία, ἡ χάρις.
Θέλουμε διαλλαγή μέ τόν Θεό; Δηλαδή συμφιλίωση, καλές σχέσεις, νά τά ξαναφτιάξουμε μέ τόν Θεό; Αὐτή ἡ διαλλαγή δέν γίνεται χωρίς ἀπαλλαγή, τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἀλλά καί ἡ ἀπαλλαγή δέν γίνεται χωρίς τήν ἀλλαγή. Νά ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς. Νά ἐξομολογηθοῦμε εἰλικρινά καί νά ζήσουμε ζωή κατά Χριστόν. Τότε εἲμαστε χριστιανοί, τότε σημαίνει ὅτι βαπτισθήκαμε πραγματικά.
Λέγει ὁ Θεός διά τοῦ προφήτου Ἡσαΐου: «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε...» καί τότε « δεῦτε καί διαλεχθῶμεν». Καθαρισθεῖτε καί τότε ἐλᾶτε νά τά ποῦμε. Διαφορετικά δέν σᾶς γνωρίζω, λέγει ὁ Κύριος.
Αὐτήν τήν καλή ἀλλαγή πρέπει νά κάνουμε, ὥστε νά ποῦμε μαζί μέ τόν ἱερός Χρυσόστομο: «Ἠλλάγημεν ἡμεῖς, διαλλάγηθι σύ, Κύριε». Ἐμεῖς, Κύριε, ἀλλάξαμε. Γίναμε ἄλλοι ἄνθρωποι, καλύτεροι χριστιανοί. Τώρα γίνε κι᾿ ἐσύ φίλος μέ μᾶς. Ἐμεῖς σταματήσαμε τήν πλάνη καί τήν ἁμαρτία. Ἐσύ σταμάτησε τήν ὀργή Σου. Παῦσε τήν τιμωρία, ὃπως ἐμεῖς σταματοῦμε τήν κακία.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Σέ μιά ὁμιλία του γιά τήν μετάνοια τῶν Νινευϊτῶν λέγει πάλι ὁ ἱερός Πατήρ: Μετενόησαν οἱ Νινευΐται, μετενόησε καί ὁ Θεός. Ἔσχισε ἡ μετάνοια τό πρόσταγμα τῆς τιμωρίας. Διέρρηξαν ἐκεῖνοι τήν πονηρία, διέρρηξε ὁ Θεός τήν ἀπόφαση. Δές, τί μπορεῖ νά κάνει ἡ μετάνοια. Κάτω στήν γῆ τελεῖται καί ἀλλάζει ἀποφάσεις τοῦ οὐρανοῦ.
Ἡ μετάνοια ἀνοίγει τόν δρόμο γιά τήν εὐτυχία. Εὐτυχισμένο θά γίνει τό νέον ἔτος, ἀλλά καί ὅλη ἡ ζωή μας μόνο μέ τόν Χριστό. Καί ὁ Χριστός ἔρχεται μόνο μέ τήν μετάνοιά μας.
Ἀρχή τοῦ καινούργιου χρόνου. Ἄς κάνουμε ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου. Νά ἀρχίσουμε νά μελετοῦμε τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο. Νά ἐφαρμώζουμε τό Εὐαγγέλιο. Νά ζοῦμε κατά τό Εὐαγγέλιο. Ἀφήσαμε τό Εὐαγγέλιο καί ἀγριέψαμε. Ἀγνώριστοι γίναμε. Γέμισε ὁ τόπος ἀπό πονηρίες, παρανομίες, ἀδικίες, ληστεῖες καί κάθε λογῆς ἐγκλήματα. Μέσα στό νέο ἔτος νά διαδίδουμε τό ἱ. Εὐαγγέλιο. Ὅταν θέλουμε νά κάνουμε κάποιο δῶρο, νά δωρίζουμε, νά προσφέρουμε τό Εὐαγγέλιο, μία Ἁγία Γραφή. Ἔτσι κάνουμε ἔργο Εὐαγγελιστοῦ, ἔργο θεάρεστο. Ὠφελοῦμε τούς ἄλλους πολύ περισσότερο. Νά ἀνοίγουμε τόν δρόμο, γιά νά περνᾶ ὁ Χριστός, τόν δρόμο πού θά ἔρχεται ὁ Χριστός στούς ἀνθρώπους. Καί τότε μαζί μέ τόν Χριστό ἔρχεται ἡ χαρά, ἡ εὐτυχία, ὁ παράδεισος, ἡ αἰώνια ζωή. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου